پر از استعاره و کنایه.
داستان کشش داشت و خوب است بچه ها از صفحه 17 بخوانند از سر خاطرات اسماعیل!
از آن کتابهایی که دوست داری به نوجوان ها معرفی کنی
و چه خوب که نوجوان قصه ، به شک میافتد. 
چه عالی میشد اگر نویسنده مسیر کشف هویت را بعد از آن شک ، کمی مفصل تر مینوشت.
سرم پر از صداها و تصاویر این سیصد روز بعد از طوفان الاقصی است و به زحمت کتاب را تمام کردم. این رنج به زودی تمام میشود. قطعا سننتصر
        

          گذاشتمش روی زمین؛ همان جایی که خواسته بود، کنار گودالی که عمیق‌تر از آن بود که جای انفجار خمپاره باشد.
چهره‌اش، زیر نور منورها و برق انفجارها، بی‌رنگ شده و خون محاسن سفید و سراسر سینه‌اش را پوشانده بود.
گفت: «آقای نویسنده! مرا یک گوشه توی همین کانال بِکار»
اینها را که برای دکتر تعریف می‌کنم، می‌خندد و مثل معلمی که غلط شاگرد تنبلش را گرفته باشد، می‌گوید:
«نه جناب استاد! بکار صحیح نیست... دفن کن.... و تو اسماعیل را دفن کردی؟!»
و من هر بار می‌ترسم و می‌گویم: «بله، دفنش کردم.» هرچند که سخت وسوسه می‌شوم که بگویم: «بله، کاشتمش.»


پ‌ن) یه داستان به شدددت خواندنی درباره چگونگى نفوذ #یهودیان در کشور #فلسطین‌ با استناد به دستنوشته‌هاى یک رزمنده #مسلمان فلسطینى....
‌
نقش #انگلیس_پلید در این نفوذ تدریجی برام خیلی جالب بود!
روحیه عجیب و مرموز و منفور صهیونیسم‌
رو کاملا میشه تصور کرد ...
سادگی و مظلومیت مردم فلسطین رو هم.
فضای داستان، سیر داستان، اطلاعاتی که در حین روایت به مخاطب میده.... نمادها...تصویرسازی های ساده و در عین حال تاثیرگذار
همه چیز در یک #ترکیب_عالی، تلخی یک تاریخ مهجور رو به خوبی به تصویر می‌کشه
و مخاطبش رو به فکر وامیداره...

پایان اسرائیل رو که ان‌شاءالله به زودی با چشمای خودمون میبینیم ✌ولی شروع و شکل‌گیریش رو توی این کتاب بخونید! 🇵🇸
عالی بود 👌


#معرفی_کتاب 
#ریاح 
#جلال_توکلی
#انتشارات_سوره_مهر
        

          این کتاب داستان تسخیر تدریجی و سپس از میان بردن ملت فلسطین توسط یهودیان است. در این کتاب، نویسنده در ابتدا تلاش کرده است تا با توصیف یهودیان به‌عنوان پناهندگانی که از دست نازی‌ها فرار کرده‌اند، نشان دهد که یهودیان چگونه قدم‌به‌قدم به ارض موعود دست‌درازی کرده و آن را از صاحبان اصلی خود خالی کرده‌اند. کتاب در سال 1948 روایت می‌شود، جایی که اسماعیل، کسی که در هفتادسالگی به شهادت رسیده و دفترچه خاطرات او به دست یک نویسنده ایرانی رسیده، پدر خود را از دست می‌دهد و یهودیانی که به زمین کشاورزی آن‌ها راه داده‌ شده‌اند، زمین آن‌ها را از آن‌ها می‌گیرند و این آغاز داستان ریاح است. پس از این واقعه، ریاح به صف مبارزان فلسطینی پیوسته و تلاش می‌کند تا با این رژیم غاصب مبارزه نماید.
        

          ریاح برای کسایی خوبه که حوصله تاریخ خوندن و کتاب‌ها و برنامه‌های مستند جدی رو ندارن چون در قالب یه داستان کمابیش تمثیلی ماجرای ورود و نفوذ صهیونیست‌ها به فلسطین رو توضیح داده. از این جهت کار قابل ستایشی بود اما از جهت داستانی می‌تونست بهتر باشه. داستان دو قسمت داره. یکی از زبان دکتری ایرانی که مشغول تحقیق درباره فلسطینه و برای جنگ هم اونجا حضور داره و دیگری از زبان مردی فلسطینی که خاطرات ۱۶ سالگیش در سال ۱۹۴۱ رو نوشته و دفترش الان دست اون دکتره. در واقع دکتر مقدمه‌ای است برای رسیدن ما به اون دفترچه.
اون قسمت‌های دکتر انگار شتابزده بودند و برای خود نویسنده هم از مقدمه و دستاویز شروع حرف اصلی فراتر نرفتن. نمیگم اگه نبود فرقی نداشت اما می‌تونست قوی‌تر باشه.

کتاب رو توصیه می‌کنم؟ بله به خصوص برای نوجوون‌ها و همچنین هرکسی که میگه فلسطینیا خودشون زمیناشون رو فروختن و بعد زدن زیرش.
        

          ریاح با یک شاخۀ سبز زیتون روی جلدش داستانی است از اشغال فلسطین که از ورود آشکارا و مخفی یهودیان به عنوان مردمانی بیچاره به ارض موعود آغاز می شود تا وعده های کتاب سفید تا تشکیل اسرائیل برای تحقق شعار از نیل تا فرات.
ریاح داستان دلنشینی دارد و نکات پنهانی در آن نهفته است؛ مثلا اسم دو شخص یهودی داستان  هرتزل و تئودور است که اشاره به تئودور هرتزل بنیان گذار صهیونیسم دارد. خواندن این کتاب را به کسانی که اطلاعات کمی دربارۀ تجاوز یهودیان دارند و وقت یا حوصلۀ خواندن کتب سنگین را ندارند یا به خواندن رمان علاقه مند هستند توصیه می کنم.
کتاب حجم کم و متن گویا و روانی دارد، سبک و قابل حمل است و می توانید آن را بدون احتیاج به تمرکز خاصی در مکان های مختلف و شلوغ بخوانید.
امتیاز از 10: 9
پ.ن: یک نمره نمی دهم چون داستان آنقدر هیجانی و پرکشش و در ذهن ماندنی نبود اما باز هم کتاب خوبی است.
        

          مدت‌ها بود دلم می‌خواست کتابی دلچسب بخوانم؛
ریاح کتابی بود که نه دلم می‌خواست زمین بگذارم و نه دلم می‌خواست تمام شود! دو راهی سخت اما دلچسب!
کتابی که بیخیال از کتابخانه‌ام بیرون کشیدم اما بدجور قلابش شدم و حالا می‌توانم به همه پیشنهاد خواندنش را بدهم.
قصه ریاح از نویسنده اهل مقاومت شروع می‌شود که دست چپی که با آن می‌نویسد را از دست داده و حالا نمی‌داند با نبود دست چپ کنار بیاید یا شهادتِ اسماعیلی که مجذوب زندگیش شده است. اصل قصه ریاح، اسماعیل و سرزمین فلسطین است. دفترچه خاطرات اسماعیل از روزهای خوش زندگی در فلسطین تا وقایع تاریخی و شروع جنایت‌های ریز از طرف دشمنی که در ابتدا گرگی در لباس میش بوده است به دست آقای نویسنده می‌افتد و شما همراه داستان مردم فلسطین و جنایت‌های یهودیان می‌شوید...
ریاح می‌توانست بهتر باشد اما جذابیت قصه آن‌قدر برایم زیاد بوده که می‌توانم از همه بگذرم. قصه‌ی فلسطین در ریاح خواندنی‌ست.