در این رمان عملا نویسنده به جنگ خدا و رسول میرود و موجود مبهمی به اسم کائنات را مسلط بر خدا معرفی و تثبیت میکند. در هر صورت این بندی خدا مواجه با آثاری اینچنین بی پایه و مشوش را توصیه نمکنم. ذهن انسان مسئول رساندن او به سعادت است و درگیر کردنش در سوالات و شبهات پیاپی را به هیچ وجه موثر در سعادت او نمیدانم. این مطلب را در بالا دانستن اسلام و اعتقادات خود نسبت به سایرین نمیدانم و این مطلب را برای تمام متدنین به ادیان گوناگون وارد میداند. چه اینکه خدا در قرآن مجیدش تمام رهروان به سوی خودش را در صورت عمل کردن به درستها و پرهیز از نا درستهای مکتب خودشان موفق و رستگار میداند. این مطلبی که عرض کردم در سوره آل عمران آیه 199 منعکس و مکتوب و محفوظ است که: "و بی‌گمان از میان اهل کتاب کسانی هستند که به خدا - و بدانچه سوی شما نازل شده و به آنچه سوی خودشان فرود آمده - ایمان می‌آورند، در حالی که برای خدا خاشعند، و با آیات خدا (چیزی را به) بهایی ناچیز نمی‌خرند. ایشانند که نزد پروردگارشان پاداش خود را خواهند داشت. همواره، خدا زودشمار است."