اولین کتاب ۱۴۰۱
بامداد ۱/۱، خونه مامانجون.

توی طاقچه خوندمش و دوستش داشتم. شاید یه روزی برای برادرزاده‌م بخرمش.
        

          بابای پرنده‌ی من داستانی است درباره‌ی کنار آمدن با دردها.
دیوانگی‌های پدر و دل‌دادن‌های دختر به این جنون، از کنارهم‌قرارگرفتنی می آید که بعد از یک تلخی و فقدان بزرگ اتفاق افتاده است.
آلموند بی مانند است در ساختن دنیاهای زیبایش.
        

          حق.
نقاط قوتی که به‌نظرم رسید:
• سوژهٔ قوی: پرواز و مسابقهٔ انسان‌های پرنده
• شخصیت‌پردازی عمه دورین، به‌ویژه طنزهایی که در کلام و رفتار این فرد وجود داشت.

نقاط منفی‌ای که به نظرم رسید:
• دو جا گیر اخلاقی داشت. (با تعریفی که از اخلاق دارم و به‌ویژه از این جهت که عنوان فرعی «رمان کودک» را به همراه دارد.)

یک علامت سوال بزرگ:
وارونه‌کردن نقش والد و فرزند چه احساسی را در خوانندهٔ کودک ایجاد می‌کند و چه هدفی از این وارونه‌کردن دنبال می‌شود؟ (والدی که عجیب‌وغریب است و رفتارهایش خام و بچگانه می‌زند با فرزندی که در حال مراقبت از پدرش است...)
من مخصوصاً با این یکی نمی‌توانستم ارتباط خوبی برقرار کنم. :)
        

          با دختر هشت ساله ام کتاب را می‌خواندیم و چقدر عصبانی شد از بابای عجیب غریبی که برای دخترش زحمت درست کرده تا او به مدرسه نرود و از پدر پرنده‌اش مراقبت کند.
شاید در ظاهر کتاب بی‌معنی‌ای به نظر برسد و نشود نتیجه گلدرشتی ازش گرفت اما من دوستش داشتم 
طنز است
مناسب بچه‌های بالای هشت سال
        

          طنزی از رابطه پدر و دختری.
به نظرم اینکه یه وقتهایی به وضعیت خل بودن آدمها توجه کرد و باهاشون همراهی کرد میتونه کمک کننده برای آینده باشه