یادداشت‌های نسیم ملکی نیا (44)

          یه کتاب خوب تلخ ... عین یه قهوه درست حسابی
        

          از اون کتاب هایی که خوندنش خیلی زیاد آزار میده آدم رو ، تو خیلی از موقعیت های زندگی م خدا رو شکر کردم که مادر نشدم هرگز ... زمان های خوندن این کتاب یکی از همون زمان ها بود ، خیلی سخته مادر سالمی باشی ... از اون سخت تر اینه که بخوای دختر یه مادر سمی باشی ...
        

          از اون کتاب های ملموس و قشنگی که دوست داری باز هم بخونی ش ... بعضی از جمله هاش تکان دهنده اس و بعضی از پارگراف هاش رو باید دوباره و دوباره بخونی و بهشون فکر کنی
        

          زن های کتاب های الهام درست مثل خودش قوی و شکست ناپذیرن ، حس کردم زن این کتاب خیلی جاها قدرت نداشت برای مبارزه ... شاید برای همین لجم می گرفت ازش و دوست داشتم بهش بگم داد بزنه و حقش رو بگیره
        

          تاثیر بسیار زیادی از فیلم زندان زنان منیژه حکمت گرفته بود ...
        

          از خوندن این نویسنده خیلی لذت می برم ... روند کتاب آروم و ملموس بود ...
        

          کتاب رو با ترجمه نیوشا صدر خوندم نه این ترجمه ... تکان دهنده بود ... نیازی نیست تجربه ای شبیه نویسنده داشته باشی تا بتونی حس هاش ترس هاش و دلیل هاش رو درک کنی ، کافیه زن باشی و ملاک سنجش زیبایی ت خیلی وقت ها به جای مغز و فکر قشنگت ، بدنت و ظاهرت بوده باشه ... برخلاف مختصرنامه نوشته شده درباره ش ، نویسنده هیچ راهکاری برای کاهش وزنش ارائه نداده و توی کل مسیر تو ترس و علاقه زیباش به بهتر شدن رو می بینی ... با گرسنگی کنوت هامسون توی یه روز تمومش کردم ... این گرسنگی به نظرم ملموس تر و زیباتر بود
        

          خیلی زیاد تلخ بود ، صرفاً سروش صحت و مجتبی شکوری خوندنش رو پیشنهاد کردن خریدمش ... درک کارکتر اصلی بسیار برام سخت بود ، با گرسنگی رکسانه گی همزمان شروعش کردم و جفت کتاب ها رو توی یه روز تموم کردم
        

          با احترام به نویسنده برای سیاه کردن این همه کاغذ ... جزئیات بسیار زیاد و غیر ضروری که فقط باعث افزایش قطر کتاب شدن ، تغییر مسیر داستان تو دو صفحه پایانی خوبه ولی نه این مدلی ش ، هنوز هم دلیل محبوبیتش رو درک نمی کنم
        

          تو پادکست کتاب باز سروش صحت عزیز و مجتبی شکوری عزیز عزیز ، از این کتاب تعریف کردن و باعث شدن بخرمش و بخونمش ... عالی بود واقعا
        

          امیدوارم نویسنده کتاب یادداشت من رو نخونه ، یه کتاب بسیار بسیار بسیار بسیار ضعیف ، شخصیت پردازی های ناقص ... داستان باز ( البته نه مثل فیلم های فرهادی ) باز بی معنی ... انگار نویسنده می خواسته اطلاعات بسیار زیادش رو از انواع شراب ، مراحل ساخت جواهر ، ماشین ، هواپیما ، قمار در کازینو و بنز به رخ بکشه ... اتلاف وقتی بود برای خودش
        

          خیلی خیلی سال پیش کتابش رو خریدم و خوندم ، از اون روزا تا امروز ... هنوزم باز شروع می کنم به خوندنش و شگفت زده می شم از جذابیت قلم نویسنده ش ... درس های زیادی داره و خیلی وقتا ازش نقل قول هایی کردم ، از اون کتاب هایی که باید توی هر خونه ای باشه یه جلد ازش
        

          عین اولین کتابی که از ریچل هالیس خوندم ، این اثرش رو هم چندین بار در برهه های زمانی متفاوت خوندم و ازش خیلی یاد گرفتم ، اصلا نمی شه جزو کتاب های روانشناسی زرد دسته بندی ش کرد
        

          تنها کتابی که توی زندگی م نصفه خوندمش ، اصلا دوسش نداشتم
        

          کتاب رو با یه ترجمه دیگه خوندم و بسیار ازش لذت بردم ، انقلاب هایی که پشتشون ایدئولوژی درستی برای تغییر نباشه ، دقیقاً به همین سمت و سو می ره ، خیلی جاهای کتاب حس کردم نویسنده داره تاریخ ایران رو ورق می زنه ... اون فراموشی لعنتی تاریخی ... آموزنده است
        

          خوندن کپشن یکی از پست های اینستاگرام صابر ابر ترغیبم کرد این کتاب رو بخرم و بخونم ، زمینه ارادت من به مردم سرزمین آفتاب هم توی علاقه م بهش بی تاثیر نبود ... بسیار دوستش داشتم
        

          خودش و نویسنده ش رو دوست دارم ، الهام فلاح از اون نویسنده هایی هست که با کپشن پست های اینستاگرامش هم بلده قلبت رو توی دست هاش بگیره و حس هاش رو بهت منتقل کنه ، حالا فکر کن ازش کتاب بخونی ، روایت های الهام از جنگ معرکه اس
        

          کتاب عین اسپرسو می مونه ، پر از دستور غذاهای خوشمزه اس ولی اصل داستان تلخه بدتر این که می دونی تجربه های واقعی یه آدم بوده که بنابه اقتضای زن بودنت بد باهاش همدردی می کنی
        

          بسیار آموزنده ، یه جاهایی از روایت با خودت می گی محاله نویسنده کتاب زنده مونده باشه ... دوسش داشتم و کسی بهم پیشنهاد کرد بخونمش که هم نام خودم بود و هست و اون رو هم خیلی دوست دارم