طنزهای یک‌صفحه و نیم‌صفحه از زبان حیوانات که هر صفحه به یک حیوان اختصاص دارد و از زبان او و درباره یک اتفاق خاص در زندگی‌اش روایت می‌شود.
کتاب بدی نیست و غافلگیری‌هایی دارد ولی می‌توانست بهتر باشد. بخشی که برای اولین‌بار در این کتاب باعث خنده خودم شد همین قسمتی است که تصویرش را گذاشتم. بند اول که در عکس جا نشد می‌گوید: «اینجا هیچکس زبانم را نمی‌فهمد حتی صاحبم که مرا با زحمت زیاد از ورامین به پاریس آورده.» تصویرسازی همین یک جمله کافیست تا گاه و بیگاه خنده به سراغ‌تان بیاید؛ از انواع روش‌های حمل غیرمجاز گربه تا روش‌های رسمی و معمول و گران‌قیمت😂
و نکته آخر این‌که:
اگر طنزخوان هستید به یکبار خواندن می‌ارزد.
          

            یک فقره خاطره‌نگاری با چاشنی طنز؛ منتها طنزش خیلی رقیق بود و باید دقت می‌کردی تا متوجهش شوی. شاید هم اگر در خاطرات اول، کمی بیشتر  فضاسازی و معرفی شخصیت اصلی انجام شده بود درک مخاطب از لحن و منظور و زاویه‌دید راوی بیشتر می‌شد و حظ بیشتری از خاطرات نصیبش می‌گردید. 
با این‌که انتظار بیشتری از کتاب داشتم ولی باز هم خوانشش بر اطلاعاتم از دادگاه و دادسرا و حال و هوایش افزود. 
هرچند که اکثر خاطرات نهایتا لبخند به لبم آوردند و نه بیشتر، ولی یکی از خاطرات ابتدای کتاب از خنده اشکم را درآورد؛ از بس که غیرمنتظره، عجیب و جالب بود😂
خوانش این کتاب دور از فایده نیست مخصوصا اگر ادعای طنز بودنش را نادیده بگیرید و اجازه بدهید اندک‌طنزی که دارد غافلگیرتان کند.
          

            مثل اغلب رمان‌های آگاتا کریستی ماجرای جذابی داشت همراه با غافلگیری‌های متعدد و از همه مهم‌تر؛ پایانی غیرقابل پیش‌بینی که باعث می‌شد مخاطب با رضایت کتاب رو ببنده و اون‌چه که تابحال خونده رو یک دور دیگه مرور کنه و مخاطب رمان پلیسی-کارآگاهی مگه چه چیز دیگه‌ای از یه رمان خوب می‌خواد؟؟
تنها نقطه‌ضعفی که توش دیدم عدم رعایت ملزومات روایت از دیدگاه راوی اول شخص بود که دو سه جا خیلی به چشم میومد. یکی دو جا ممکن نبود راوی از مسائل آگاه باشه ولی آگاه بود و یک‌جا هم فاصله راوی با شخصیت‌ها اونقدر زیاد بود که نمی‌تونست صداشونو بشنوه و با اون جزئیات اتفاق رو گزارش بده ولی داد.
در کل با اینکه نسبت به تعریف‌هایی که ازش شنیده بودم، معمولی‌تر بود ولی در مجموع دوستش داشتم.
          

            جذاب ولی محدود بود. انتظار داشتم با زوایای بیشتری از ژاپن دیروز و امروز  مواجه شوم. البته در همین حد هم غافلگیری‌های زیادی در کتاب هست؛ ضمن این‌که  یک‌جاهایی نویسنده از پس‌زمینه روح اندیشه‌ورز خودش هم حسابی استفاده کرده و تحلیل‌های جالبی از مشاهداتش ارائه داده. از این جهات کتاب مغتنمی است و از خواندنش پشیمان نخواهید شد. ولی به عنوان یک سفرنامه همه انتظارات را برآورده نمی‌کند. شاید هم چون سفر فقط یک هفته بوده و آن هم در قالب سفری ویژه برای شرکت در مراسم موزه صلح و نمی‌شد بیشتر از این در زیر و بم زندگی و مناسبات اجتماعی، فرهنگی و... ژاپنی‌ها کنجکاوی کرد.
خواندنش برای دوست‌داران سفر و شناخت کشورهای دیگر مفید است؛ به علاوه مقادیری تحلیل جامعه‌شناختی، سیاسی و...
          

            کتاب خوبی بود ولی خیلی کوتاه و مختصر بود. آدم عطشناک را تشنه‌تر می‌کرد.
حالا که با این کتاب، چند جمله‌ای درباره شهید مدرس فهمیدم، لازم است چندتایی از فهرست منابع انتهای کتاب را هم بخوانم که دانشم لااقل به چند پاراگراف یا صفحه برسد.
در کل بخواهم شهید مدرس را معرفی کنم:
قهرمانی بی‌همتا؛ و حیف که تبعید و شهید شده.
خدا بیامرزدش
          

            فوق‌العاده لذت‌بخش و آموزنده. 
خیلی از انیمیشنش جذاب‌تر است به لحاظ شخصیت‌پردازی کامل‌تر و آن چیزی که من اسمش را روان‌شناسی شخصیت می‌گذارم. برای هر کدام از شخصیت‌های اصلی داستان، این روان‌شناسی شخصیت انجام شده و ما به مرور که قصه جلو می‌رود با درونیات‌ و علت رفتارهای هر کدام از شخصیت‌های داستان آشنا و آشناتر می‌شویم و این آشنایی همراه با شگفتی‌ست. همین است که خوانش رمان را به امری لذت‌بخش تبدیل می‌کند.
          

            پر از استنادات قوی و آمار ‌ و اطلاعات جالب درباره پیشرفت‌های مختلف ایران قبل و بعد از انقلاب که در خیلی از موارد با کشورهای دیگر دنیا هم مقایسه‌هایی انجام داده بود.
بعضی جوانب پیشرفت مواردی بودند که به صورت عادی به ذهن نمی‌آیند ولی وقتی اشاره کتاب را دیدم، با خودم گفتم چه جالب! چرا تابحال بهش فکر نکرده بودم؟!  مثل مقایسه پیشرفت در جاده‌سازی‌های شهری و روستایی، میزان سفرهای هوایی و جابجایی مسافر با قطار؛ که قبل و بعد از انقلاب اصلا قابل مقایسه نبود.
از نظر علمی هم خیلی پیشرفت کرده‌ایم که از جوانب مختلف در کتاب به آن پرداخته شده.
از جهت زیرساختی هم پیشرفت‌ها جذاب بود.
بقیه قسمت‌ها هم خواندنی و جالب بودند؛ منتها چون زمان زیادی بین شروع و پایان کتاب گذشت، ذهن فراموش‌کار من به خاطر نمی‌آورد.
خودتان بخوانید و لذت ببرید. مطمئنم شگفت‌زده خواهید شد.
          

            از نظر من رمان سخت‌خوانی بود. قطعات پازل داستان خیلی پراکنده و تکه‌پاره بود. احساس می‌کردم تناسب در پرداخت داستانی بین بخش‌های مختلفش رعایت نشده. هرچند که در پایان متوجه می‌شدیم طرح داستانی مدنظر نویسنده بسیار زیبا و تاثیرگذار بوده، ولی تا نزدیک اواخر داستان، مخاطب در سردرگمی آزاردهنده‌ای باقی می‌ماند و نویسنده کمک چندانی برای رهایی از این احساس معلق ماندن بین زمین و آسمان انجام نمی‌داد و خونسردانه قصه را با سبک دلخواهش روایت می‌کرد.
اسم رمان جذاب است ولی شخصا انتظار داشتم چنین اسمی، داستان جذاب‌تری به دنبال خودش داشته باشد یا حداقل هیجان داستان بیشتر از آنی باشد که باهاش مواجه شدم.
          

            چندین سال پیش این کتاب اولین مورد از کتاب‌های نشر آرما بود که می‌خواندم. بعدها مترجم محترم، کتاب‌های بیشتری از این دست مفاهیم که ناشر احساس می‌کرد مورد نیاز جامعه ماست، ترجمه کرد.
در مجموع کتاب قابل قبولی است. ولی بیشتر از هر چیزی، در آن تفاوت فرهنگی و نگرش افراد جامعه ما و جامعه‌ای که ماجراهای کتاب در آن اتفاق می‌افتد، به چشم می‌آید. بااین‌حال، مطالعه کتاب باز هم از جهات مختلفی مفید است؛ از جمله از جهت همین تفاوت فرهنگی که گفتم؛ چون باعث شکل‌گیری تفکر عمیق بین فرهنگی در ذهن مخاطب کتاب می‌شود و او را به شناخت و تحلیل جامع‌تری درباره جهان، مردمان و مناسباتشان می‌رساند.
          

            می‌توانست خنده‌دارتر باشد ولی شاید داستان‌های مجموعه برای گروه سنی نوجوان جذابیت داشته باشد هرچند که فکر می‌کنم موضوع داستان‌ها طوری انتخاب شده و شوخی‌ها در حدی است که زمان‌مند است و ممکن است امروز پیش پاافتاده به نظر برسد.
پ.ن: چند سال پیش داستا‌ن‌های این کتاب را خواندم و جزئیات فراموشم شده.
          

            یک رمان فوق العاده جذاب از نویسنده رمان مردی به نام اوه. داستان تعلیق و کشش داستانی زیادی دارد و اگر به چنین داستان‌هایی علاقمندید، این رمان گزینه خوبی برای مطالعه است. اسم کتاب هم خیلی بامسماست. شخصا به نویسنده برای نگارش این رمان حسادت کردم. از آن دست رمان‌هاست که اگر کشش داستانی و نوع گره‌افکنی و گره‌گشایی‌اش را پسندیده باشی، دوست داری دوباره در زمانی که جزئیات را فراموش کرده‌ای، بخوانی‌اش و این‌بار در لذت دیگری فرو بروی از جنس مرور لذت سابق!
پ.ن: البته که این رمان هم مثل اکثر رمان‌های ترجمه‌ای بعضی بخش‌های مخالف فرهنگ ایرانی و اسلامی دارد ولی از آن بخش‌ها که بگذریم، جذابیت داستانب بالایی دارد.
این رمان می‌تواند برای نوجوان‌ها، جوان‌ها و بزرگسالانی که با نوجوانی و روحیاتش غریبه نیستند، خواندنی و لذت‌بخش باشد.
          

            یکی از عالی‌ترین کتاب‌ها برای گروه سنی کودک در جهت اثبات این‌که چرا حجاب لازم است؟
جذابیت داستان آن‌جایی بیشتر می‌شود که بدانیم نویسنده کسی است که حجاب و اسلام را به اختیار خودش و در جامعه‌ فرانسه که اصولاً حجاب معنا و مفهومی نداشته، انتخاب کرده. و از داستانی که نوشته، می‌توان فهمید از دیدگاه چنین فردی به موضوع نگاه کرده و داستانش را طراحی کرده است.
          

            یک رمان عالی برای گروه سنی کودک و آموزنده برای نویسندگان کودک که چگونه رمانی جذاب با اتفاقات بانمک برای کودکان بنویسند و در عین حال چارچوب‌های مختلف محیطی و شخصیتی را ضمن به‌کارگیری تخیل فوق‌العاده، رعایت کنند.
دو یا سه بار این داستان را خوانده‌ام و هر بار بسیار لذت برده‌ام. از تصویرگری‌های بسیار ماهرانه آقای کوئنتین بلیک هم نباید گذشت که در تأثیرگذاری بیشتر داستان موثر است.
          

            شاید بشود گفت این رمان بهترین اثر بلند رولد دال است که اقتباس‌ برجسته‌ای هم با بازی جانی دپ از رویش انجام شده. شخصیت‌های مختلف رمان بسیار بانمک هستند مخصوصا اعضای خانواده چارلی و ترکیب خنده‌داری که از نحوه زیست آن‌ها در کتاب به تصویر کشیده می‌شود.
در این کتاب تا جایی‌که به خاطر دارم، اشاراتی هم به آسانسور بزرگ شیشه‌ای می‌شود و ذهن مخاطب به دانستن بیشتر درباره آن علاقه نشان می‌دهد و همین ترفند درجه یک، باعث پرفروشی رمان بعدی رولد دال با نام آسانسور بزرگ شیشه‌ای می‌شود.
          

            یک رمان فانتزی جذاب به قلم کسی که از نظر من یکی از بهترین نویسندگان کودک دنیاست و تخیل بسیار قدرتمندی دارد. من در بزرگسالی این رمان را خواندم و عمیقا از خواندنش لذت بردم. یادم نیست آیا نکته غیر آموزنده‌ای داشت یا نه؟ ولی از بابت جذابیتش مطمئنم؛ بخصوص برای کسانی که در کار نویسندگی کودک هستند. برای این دسته از افراد خیلی می‌تواند الهام‌بخش باشد مثل بقیه آثار رولد دال که با هر بار خوانش، یک‌عالمه ایده به ذهن نویسنده‌ها سرازیر می‌کند.
          

            این کتاب را یک‌بار کامل و یک‌بار هم تورقی و برای مرور خوانده‌ام و هر بار غبطه خورده‌ام به حال بانوی بزرگوار: طاهره دباغ.
چقدر این زن شهامت و شجاعت و اراده و انگیزه داشته و چقدر توفیق نصیبش شده که در راه خدا مجاهدت کند.
با این‌که خاطره‌نگار، دیر به سراغ ایشان رفته و بخشی از خاطرات زندگی بدلیل کهولت سن، فراموش‌شان شده، ولی همان‌قدری هم که ثبت شده، بسیار شورانگیز و جان‌دار است و کسانی را که به‌دنبال نمونه‌ای از زن موفق مجاهد معاصر می‌گردند، خوشحال می‌کند که چنین شخصی را در صفحات این کتاب پیدا می‌کنند.
مطالعه کتاب را به دو گروه توصیه می‌کنم:
علاقمندان به اطلاع از تاریخ معاصر ایران
دوست‌داران زندگینامه‌خوانی افراد موفق و تاثیرگذار