یادداشت‌های زهرا فرهادی (11)

            فکر میکنم سال سوم دانشگاه خوندمش، قلم خوب و روانی داره ولی داستان کلیشه‌ایه
بهترین قسمت‌های کتاب توصیفات حرم بود که خیلی از خواندنش لذت بردم
شاید اگه موقع خوندنش سنم کمتر بود، برام جذاب‌تر میشد
          

            اصلا دوستش نداشتم
به زور تمومش کردم
اصلا کتاب دلچسبی نبود
          

            با دیدن کتاب توی کتاب فروشی مجذوب جلد خلاقانه‌اش شدم
نویسنده حال و هوای خودش رو در قالب یک موش بیان کرده، موشی که کتابخوانه، عاشق میشه و...برای همین احساسات موش برای خواننده ملموسه مخصوصا برای کتاب‌خوان‌ها
در کل کتاب متوسطیه و شاید بشه گفت جلدش از خودش بهتره
          

            کتاب واقعا جاذبه داشت و من خیلی زود تمومش کردم
ولی از اون سبک کتاب‌هاییه که وقتی تموم میشه با خودت میگی "خب که چی؟"
چیز خاصی بهت اضافه نمیکنه، صرفا برای سرگرمی خوبه
          

            ایام نوجوونی خوندمش، به نظرم بیش از حد ساده و یک جاهایی خسته‌کننده اومد
قصه تلاش‌های ما آدم‌هاست که در قالب یک داستان خیلی روون بیان شده
به داستان که فکر میکنم بیشتر از هرچیز احساسات پیرمرد رو به یاد میارم چون خیلی  ماهرانه و دقیق نوشته شده بود