یادداشت‌های FatemehSadat (22)

          انقدر دوستداشتنی و زیبا بود که خدا میدونه :) یه چیز واقعی از غرب برخلاف اونچه که تو ذهن ما ایرانیا هست... و چقدر از خودش خوشم اومد :) نویسنده یه مسلمون حقیقیه :) یه آرزو که دارم و امیدوارم قبل از مرگ محقق بشه اینه که یه مسلمون واقعی باشم :))))))
        

          دوستش نداشتم... خیلی کتاب ناپاک و بدی بود... این دو ستاره هم بخاطر همون تیکه های جذاب خیلی کمش :)
        

          سر خوندنش هزاران بار مردم و زنده شدم :) کاش همینقدر قوی باشم... نشد یک هزارم این دخترا هم قوی باشم خوشحالم... من الان همسن اونموقع های نویسندم ولی ۲۱ سالگی من کجا و ۲۱ سالگی اون... :) نباید یادمون بره نباید فراموش کنیم این خاطرات تلخو... و کاش بتونم مسئولیتمو در قبال این درد ها انجام بدم :)
        

          خیلی زیبا بود... استادی که خوندن این کتاب رو به سرم انداخت میگفت آیدا رو از نزدیک دیده...یعنی همین چند سال پیش هم حتی زنده بوده.البته نمیدونم هنوز هم هست یا نه... ولی فقط یه همچین عشق آتشین و اشعاری با همچین کلمات لطیف و با احساسی میتونه آدم رو نود سال زنده نگه داره :) 
        

          این کتابو یه نفر بهم داد. میخواستم وسطاش ول کنم. ولی در نهایت تا آخرش خوندم :) خیلی تخصصی بود واقعا. درباره مغز و حافظه و این داستانا. ولی راهکارای آخرش برا اینکه زوال مغز نگیریم خوب بود. مهمترینش ورزش به صورت مستمر. :)
        

          فوق العاده بود.عاشقش شدم.به جرات میتونم بگم به پای خیلی از کتابهای خارجی تاپ میرسید :) خیلی دوسش دارم خیلی دوسش دارم خیلی دوسش دارم.بغل کردنی و بوسیدنی بود چون هر صفحش رنگ و بوی خدا میداد :) هر صفحش موجی از آرامش آبی رو به قلبمون سرازیر میکنه. واقعا آدمایی ک خدا دارن چقدر قشنگن، چقدر دوست داشتنین، چقدر بزرگن :) ‌... خوندنش رو به عالم و آدم توصیه میکنم :)
        

          شخصیت ماری استوارت خیلی رو مخ بود واقعا😂همینطور الیزابت.ولی دلم نمیاد بگم کتاب بدی بود.کتاب خوبی بود در سطح متوسط.
        

          واقعا کتاب سختی بود.خیلی زیاد.یعنی اگر تازه کتاب خوندن شروع کردین اصلا توصیه نمیشه.دلم نمیاد بگم بد بود واقعا :) ولی قلم نویسنده خیلی خشک بود.واقعا سخت میشد کتاب رو پیش برد.ولی بعد تموم کردنش خیلی احساساتی شدم :) انگار حتی کتاب شهدا رو خوندن برکت تو زندگیت میندازه.احساسی که واقعا بعدش داشتم این بود:یه جوونه تازه تو قلبم درومد و بعد خاستم با تمام وجود شبیه شهدا زندگی کنم.
        

          کتاب خوبی بود و موضوع خوبی داشت ولی حس میکنم کم بود.وعده های زیادی داده بود که منتظر بودم شروع شن ولی خب یهو رسیدم به آخرش خیلی غیر منتظره بود.واقعا دوست داشتم بیشتر مینوشت :)
        

          خب الان که چییییی؟ پایان باز بوددددد🫤اون دوتا امتیازم سر همین پایان بازیش ندادم چون اعصابم خورد شد.🫤وگرنه قلم، روند داستان شخصیتاش همه چیزش فوق العاده بود فقط چراااااا چرا اینطوری تموم شد🫤انگار نویسنده وسطش خسته شد دیگه😂جا داشت یه دو سه فصلی بنویسه🥲هم سطح با زایو بود و فقط پایان بازیش اعصابمو خراب کرد
        

          داشتم فکر میکردم راجب این کتاب چی بنویسم؟دوست ندارم اینم بگم ولی زیاد خوشم نیومد.انقدر احساس محبت و دوست داشتن عمیق نسبت به کتاب ها(همشون) احساس میکنم که دلم نمیاد به کتابی بگم که ازش خوشم نمیاد.ولی مدام داستان رو گم میکردم.تا اطلاع ثانوی دوست ندارم از شرلی جکسون کتابی بخونم.بعدا خیلی وقت بعد شاید بهش یه فرصت دیگه ای برای اثبات کتاباش دادم :)))) راستی اینم بگم که  داستان کتاب با فیلمش کاملا متفاوت بود و تقریبا هیچ‌ ربطی بهم نداشتن.
        

          فوق العاده بود :) بعضی کتابای روان شناسی میگن زرده ولی این سبز سبز بوددد.خیلی جذاب و آموزنده بود.کتابی بود که دوباره جا داشت آدم بخونه و بهش برگرده و آدم میتونه به صورت عملی توصیه هاشو پیاده کنه. به عنوان یه کتابی که باعث پیشرفتم شد به شدت دوسش داشتم و جا داره دوباره با دقت بیشتر بهش برگردم :)
        

          واقعا نمیدونم چطور این کتاب رو به پایان رسوندم.این دو ستاره رم به خاطر قلم قوی ای دادم که منو تا صفحه آخر کشوند.واقعا موضوع مزخرفی داشت و فکر میکردم اینم از معدود کتابایی باشه که نصفه رهاش میکنم.ولی خب خوندمش تموم شد.کل داستان درباره گرگی بود که یه رگش سگ بود یه رگش گرگ.به شدت خشک و موضوعی بود که اصلا مورد علاقه من نبود.ولی خب بازم تمومش کردم.واقعا هرچقدر از موضوع بدش بگم کم گفتم :)
        

          بالاخره هری پاتر تموم شد :)))) کامل کامل...دیگه هیچ کتابی از هری پاتر نیست که بتونم بخونمش و دلمو به خوندنش خوش کنم و بگم که نه تموم نشده هنوز یکی دیگه مونده :))))دلتنگ میشم.دلتنگ همهههه لحظه هایی که با این کتاب گذروندم.مخصوصا مخصوصا مخوصا هرماینی گرنجر :))) خدا میدونه چقدر باهاش همذات پندازی میکردم. هاگوارتزی که همیشه خونه ابدی همه پاتر هدای جهانه :) و هرکدوم از ما به یکی از گروه های هاگوارتز تعلق داریم.همیشه دوست داشتم گریفیندوری باشم مثل رون،هری و مخصوصا هرماینی.ولی جایگاه من کجاست؟تو گروه ریونکلا.راستش تست دادم و این اومد.نمیدونم از کجا فهمید که متعلق به این گروهم ولی درست فهمید :) من قطعا متعلق به گروه دانایی هستم :) گروه بچه های باهوش و خاص هاگوارتز ^^ قطعا سالن عمومی گروهی ک من توشم باید یه کتابخونه بزرگ توش داشته باشه :)))) هیچوقت نمیتونم منکر این قضیه بشم که تا ابد هری پاترو دوست خواهم داشت و اگر چیزی ازش ببینم یاد لحظه های زیبایی ک گذروندم بیفتم :)))) و از رفیق هایی ک شبیه هرماینی و لونا هستن استقبال میکنم :)))) خب حالا ک تموم شد شاید بعد مرگم یه درخاست از خدا داشته باشم :) اینکه بهم اجازه بده به همراه بهترین دوستام ک خودش خوب میدونه کین توی یه مدتی از اون ابد بی ته تجربه زندگی توی هاگوارتز و گروه ریونکلا رو بهم بده :)💙 همراه هری و هرماینی و رون :)))))
        

          و فصل آخر... :) فوق العاده بود :) واقعا قلم خانوم لوسی ماد مونتگمری فوق العادست :)))) توصیفات، تشبیهات و آرایه ها فوق العاده بودن :) کاش میتونستم حق مطلبو تو توصیف قلمش ادا کنم :) ولی واقعا وای :)))) فقط بخونید و واژه به واژه رو به روح و قلبتون بنوشانید :)))) بهش میگن شراب ادبیات :)))))
        

          این اولین کتاب جدی و البته ازدواجی ای بود که تونستم پیش ببرم و به پایان برسونم.بقیه کتابای جدی انقدر قلمشون غیر قابل فهم و سنگینه که آدم خط اولو که میخونه پرتش میکنه اونور.حقیقتا کتاب های آقای عباسی ولدی جزو بهترین کتاب هان.تنها نگرانی من راجب خوندن این کتاب ها اینه که از بس پر مغزه نتونم از همش استفاده کنم :).البته اینم باید بگم که خیلی اطلاعات راجب ازدواج بهم منتقل کرد.چون من جزو اون دسته بودم که به شدت از هرچیزی مربوط به این واژه وحشت داشتم چون اصلا هیچ اطلاعاتی ازش نداشتم.به جز عکس تابلوی رو جلدش که اگه یه نفر میدید آدم سرخ و سفید میشد بقیش عالی^^
        

          بالاخره تکه هایی از یک کل منسجم هم تموم شد.فقط خدا میدونه تو این مدتی که داشتم این کتابو میخوندم چند نفر دیگه رو تو مترو میدیدم که دارن این کتابو میخونن.ولی باید بگم بیخودی اینهمه ترنده.کتاب بدی نبود چیزای خوبی گفته بود نامه ها و مکث هاشم به دل مینشست.ولی دوتا مشکل اساسی داشت:۱.ذره ای اهمیت نداده بود به این موضوع که خدایی هم تو این جهان هست.درحالیکه خدا میتونه هرکاری بکنه و هرمعادله ای رو بهم بریزه.دوم اینکه خیلی به خودش اهمیت داده بود.واقعا نفس آدم انقدر اهمیت نداره که ایشون انقدر بزرگش کرده بود.و اینکه بدون خدا نفس آدمی حتی اندازه یه دونه خاک هم ارزش و قدرت نداره.اینم بگم که اولش خیلی طوفانی شروع کرد.من دیوونه این کتاب شده بودم.یه حس حسادت خاصی نسبت بهش پیدا کرده بودم.چون عجیب غریب روانکاویم میکرد.روز اول سه شنبه بود که داشتم میرفتم دانشگاه برای یه جبرانی و تو مترو مسیری که این کتابو میخوندم شرشر اشک میریختم از شدت حق گوییش.ولی مخصوصا بخش روابطش...معلوم نبود بر چه پایه و اساسی نوشته شده بود :)
        

          هری پاتر حقیقتا یکی از فوق العاده ترین مجموعه کتابی بود که تو زندگیم خوندم.واقعا جی کی رولینگو تحسین میکنم :) من به معنای واقعی کلمه باهاش زندگی کردم.مخصوصا با هرماینی گرنجر که مثل خودم به شدت درسخونه.نمیتونم احساساتمو بروز بدم :) فقط میگم که بخونید تا بتونید قدم به قدم کنارشون زندگی کنید.البته هری پاتر و فرزندان نفرین شده مونده ولی دیگه تمومه :) آرزوی من در آخر:کاش این بخش از حافظم میرفت تا میتونستم دوباره کتابو بخونم :)