یادداشت زهرا رستاد

                این داستان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
می‌شود گفت کتابی است فلسفی و هنری..
به فلسفه انسان و هنر می‌پردازد، هنر و انسان مدرن را نقد می‌کند.. 

تازیو پسر ناامیدی است که خودش را در برابر برادرانش که به زیبایی شهرت دارند زشت می‌داند، این ناامیدی به حدی بوده که باعث بارها خودکشی ناموفق او شده است..
تا اینکه یک روز در جریان یک خودکشی با هنرمند بزرگی آشنا می‌شود و خود را به دستان او می‌سپارد..
تازیو تبدیل به یک مجسمه‌ی زنده می‌شود و زندگی جدیدش به عنوان یک اثر هنری آغاز می‌شود .!

اوایل کتاب با توصیفات خیلی زیبایی همراه بود ولی در اواخر همه چیز خیلی سریع پیش می‌رفت ..
کتاب از دید اول شخص روایت شده ولی گاهی این دید و روایت اول شخص به درستی رعایت نشده ..

درکل کتاب و برای یکبار مطالعه توصیه میکنم ، به کتاب به چشم یک رمان نگاه نکنید بلکه با دید بازتر و عمیق تری به سراغش برید💫