« چه بسا گروهی اندک که بر بسیاران غلبه کردند...»
اول از همه باید بگویم همه ی شعر های فاضل نظری را دوست داشتم... حالا بعضی هایشان بیشتر دوست داشتم و می توانستم حتی چندین بار بخوانمشان و به نکات ریز یا مفهوم عمیقشان فکر کنم؛ بعضی هایشان را هم کمتر دوست داشتم و همان یکبار خواندنشان برایم کفایت بود...
راستش را بگویم کتاب اقلیت را  به این خاطر خریدم که شنیده بودم یکی از سه گانه "گریه های امپراتور" و "آن ها"ست. و از آنجایی که از آن بس خوشم امده بود گفتم حتما از این هم خوشم خواهد امد و خریدمش... اما اگر بخواهم صادق باشم برایم آنقدر ویژه نبود. نه به اندازه آن ها و گریه های امپراتور...
اما خب بازم کتاب فاضل نظری و اشعار وی بود...
در نهایت باید گفت: در اقلیت بودن، تنها بودن نیست....