این کتاب را دوباره در دست گرفته‌ام برای خواندن. از دکتر فیرحی بسیار آموخته‌ام و هم‌چنان می‌آموزم. صد حیف که چنین جواهری از میان ما رفت. میراث گرانقدری ولی به جای گذاشته از خود، کوشش‌هایی برای بازخوانی و غور و تعمق در سنت‌های حکمرانی این اقلیم و با نگاهی درست و شفاف و علمی به سنت‌های سیاسی جهان. مردی که هم ایران و تاریخش را به‌خوبی می‌شناخت هم فراوان از علوم سیاسی روز دنیا بهره جسته بود. توهم نداشت هرآنچه باید باشد نزد ماست. می‌خواند و می‌آموخت و می‌آموخت. در این کتاب هم کوشیده رد قانون را در سنت‌های ما از زمان صفوی البته بزند تا مقدمه‌ای باشد برای رسیدن به مشروطه؛ عصر قانون‌خواهی، عصر «یک کلمه».
 باز هم یادداشتی بر این کتاب خواهم نوشت که حقا گنجینه است. دریغا از نبودن فیرحی، دریغا فیرحی.