احتمالاً وقتی دارید این کتاب رو می‌خونید این طور به نظرتون میرسه که همه چی از اول مشخصه و دیگه چیز خاصی که بتونه  غافلگیرتون کنه وجود نداره ؛ منم اولش همین فکر رو میکردم ولی آخرش رو واقعا انتظار نداشتم ...
خب اکثر کسایی که کتاب رو خونده بودن ، آخرش رو دوست نداشتن ، کار یاسوکو به نظرشون غم انگیز بود و از یوکاوا بدشون اومده بود ! در صورتی که من کاملاً برعکس ، واقعا از کار یاسوکو خوشحال شدم ! ( به نظرم عادلانه اومد )  و برخلاف بقیه من از شخصیت یوکاوا خوشم اومد و به نظرم اون نابغۀ واقعی بود ...
کار ایشیگامی به نظرم کاملا بی منطق و بی نتیجه اومد ؛ در واقع سر هیچی زندگی خودش و یه نفر دیگه رو تباه کرد ! 
ولی دلم هم به حال میساتو سوخت ؛ به هر حال فکر نکنم سرنوشت خوبی در انتظارش باشه !
و در نهایت با اینکه خودم از فیزیک بدم میاد ولی بازم میگم که  یوکاوا تنها شخصیت دوست داشتنی کتاب بود ! فقط اون بود که تونست با دقت و تحلیل درست تیکه های پازل رو کنار هم بچینه .