در این اثر با نگاهی کلی به روند شکل‌گیری مدرنیته در صد سال گذشتۀ ایران از قبل از دوران مشروطه تا اوایل دولت نهم جمهوری اسلامی پرداخته شده است. آبراهامیان با تکیه بر اسناد، نشریات و تألیفات همان دوره علی‌الخصوص گزارشات سفرا، مستشاران و سیاحان انگلیسی به تحلیل رویدادهای سیاسی و اقتصادی و کمتر اجتماعی و فرهنگی پرداخته. 
با وجود اینکه یروان آبراهامیان گرایشات مارکسیستی و ضد پهلوی داشته و در سالهای دهه ۵۰ شمسی عضو گروه‌های سوسیالیستیِ دانشجویی و کارگری بوده، همچنین پایان‌نامه او در باره حزب توده است، اما تمام تلاش خود را صرف رعایت انصاف و واقع‌بینی به عنوان یک پژوهشکر کرده به طوری که در سه دورۀ مورد بررسی قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی، با نگاهی کاملاً پژوهشی و بی‌طرفانه، تا جایی که از اسناد می‌توان استخراج کرد، به ضعف‌ها و قوت‌های هر دوره به صورتی اجمالی پرداخته است. با اینحال بیشترین بخش کتاب به ترتیب به قاجار و پهلوی اختصاص دارد و بخش انقلاب اسلامی نسبتاً مختصر است. 
با این اوصاف، از ضعف و ایرادات شکلی و فنیِ متن که بگذریم، این اثری ارزشمند برای علاقه‌مندانی است که می‌خواهند نسبت به سیر تحولات صد سالۀ اخیر مروری اجمالی داشته باشند و نسبت به جریاناتی که ایران از سر گذرانده تا به امروز آگاهی داشته باشند. 

قطعاً هر اثر پژوهشی برای اهل پژوهش بی نقص و کامل نیست و به تعبیری « هرچه دایره دانش آدمی بزرگتر شود ، دایره جهل او نیز بزرگتر خواهد شد.»