یادداشت سجاد خالقی
1401/10/11
4.3
127
اولین کتابی که از امیرخانی خوندم. سه مرتبه سعی بیهوده کردم برای تمام کردنش اما نشد که نشد.
منکر جذابیت کتاب و توانایی امیرخانی نیستم اما من مخاطب این کتابم نیستم که نیستم. کلا از جایی که علی پدرش را از دست میده و کم کم بزرگ میشه کتاب برام تموم شد و دیگه ادامه ندادم.
اصلا مهم بودن کتاب دلیل نمیشه همه بتونن بخوننش، من این کتاب را بر خلاف خیلی ها دوست نداشتم همون طور که خیلی کتاب های مهم و معروف دیگه را هم نتونستم اصلا بخونم.
اما از کارهای دیگه ی امیرخانی قیدار را خیلی دوست داشتم که بنظرم اولین کتاب چاپ شده ی ایشونه و بعد در موردش می نویسم
29
(0/1000)
نظرات
1401/10/11
شایدخواندن و ارتباط گرفتن با این کتاب منوط به سن خاصی هست. مثلا من در نوجوانی خوندمش و اونقدر علاقه‌مند شدم و ارتباط گرفتم که پنج بار دیگر هم خوندم. نکته درستی گفتید، مهم بودن کتاب دلیل بر این نیست که همه بخونند. البته به نظرم «من او» معروف هست اما مهم؟🤔
0
1401/10/11
من چکیده اش رو خوندم فهمیدم کتاب حوصله سر بریه،موضوعش هم خیلی عامیانه و تکراریه. کلا خوشحالم نخوندمش.
0
1401/10/11
کارای امیرخانی رو باید پشت سرهم خوند تا فهمید.بنظر من امیرخانی تو سفرنامه و جستار بهتر کار کرده. البته بیوتن رو دوست دارم و از نظرم هم من اوقابل خوندن بود
0
1401/10/11
وقت باشه بازم این کتاب رو میخونم، ولی اره هر کتابی برای همه نیست، مرشد و مارگاریتا و سمفونی مردگان رو نتونستم بخونم، تلاش بیهوده میکردم.
0
1401/10/12
با نظرتون کاملا موافقم که مهم بودن کتاب به منزله کامل خوندن کتاب نیست خود من شخصا با کتاب های که سیال ذهن باشند نمی تونم ارتباط بگیرم مثل رمان مالوی از بکت یا رمان گرسنه از کنوت هامسون و نتونستم کامل بخونم
0