بریده‌ کتاب‌های آرزو غلامی

اطلاعات زیادی درباره‌ی آلفای ذهنی،مدیتیشن،یوگا،مراقبه،درون پویی می‌شنویم.آنچه که اهمیت دارد این است که تمام این فنون و‌روش‌ها قصد دارند ذهن‌ انسان را طوری تربیت کنند تا بتواند به جای کنترل کردن اوضاع و شرایط،خودش را کنترل کند.

کتاب خواندن مشکلات مارا عوض نمی‌کند ، اما نوع برخورد ما با مشکلات را چرا

کلمات زنده هستند و ادبیات مانند یک فرار است،نه از زندگی که بلکه به سوی آن

باید این جور فکرها رو کنار بذاری. تو طلای بدلی نیستی که فقط زیر نور مخصوص بدرخشی.هرکی بشی،خودت رو به هر شکلی دربیاری،اون کسی هستی که همیشه بودی.این آدم همیشه در تو بوده.نه در کمبریج بلکه در تو.تو‌ طلا هستی و برگشتن به دانشگاه برینگام یا حتی کوهستان محل زندگیت، کسی رو که هستی تغییر نمی‌ده

شاید آتاتورک شانس آورد که در پنجاه و هفت سالگی مرد و خاطره‌اش آن قدر محترم باقی ماند که حالا در کوچه پس کوچه‌های استانبول جوان‌هایی را پیدا کرد که امضای او را روی بدنشان خالکوبی کرده‌اند.!گاهی وقت‌ها مرگ زود هنگام، سیاستمداران را رستگار می‌کند. خوش به حال سیاستمدارانی که مرگ به آنها مجال خشک شدن سلولهای خاکستری‌شان را نمی‌دهند و از تولد یک دیکتاتور جلوگیری می‌کند

ما که در اردوگاه کار اجباری زندگی کردیم،می‌توانیم مردانی را به یاد آوریم که به کلبه‌های دیگر سر می‌زدند و دوستان خود را دلداری می‌دادند و آخرین تکه نان خود را با آنها سهیم می‌شدند.هرچند تعداد این افراد کم‌بود ولی همین تعداد اندک هم ثابت می‌کند همه چیز را می‌توان از یک شخص گرفت،جز آزادی انتخاب عکس‌العمل فرد به شرایط پیش آمده را...