من اغلب از او می‌خواستم که برایم بگوید که صبح چه کرده است و او گزارشی چنان بی سر و ته از کارهای صبحش می‌داد و به قدری دری‌وری به هم می‌بافت که هر دو از خنده روده بر می‌شدیم. گاهی در چشمان او و بر لبان جنبانش نگاه می‌کردم و از گفته‌هایش هیچ سردرنمی‌‌آوردم و فقط از دیدن او و شنیدن صدایش لذت می‌بردم.