اونقدر جور با جو دلم و جو روزگارم بود که نمی تونم اثری که روم داشته رو بنویسم..  فقط تو روخدا خوندن این کتاب رو از روحتون دریغ نکنین. 
تاابد دوسش دارم جز بهترین هاس برام فقط کاش میتونستم توصیف کنم اما صد حیف به خاطر فقر آشکار واژگانمان. 
فقط بخونین تا شهید خودش همراهتون درادامه قدم برداره
حقا که شهید هادی رو حضرت فاطمه خریدارشون شدن.. همین 
          

            تنها کتابی بود که وقتی صفحه ی آخرش را خواندم آن قدر گریه کردم که همسرم فکر کرد عزیزی را از دست دادم. واقعا از دست دادم. با تمام وجود احساس کردم جگرم آتش گرفت آن زمان که پیکر مظلوم سید باقر را چند باره نبش کردند تا پنهانش کنند. آن زمان که خواهرش سیده مظلوم را مانند مادرش بی نشان قبر کردند. 
وقتی به عراق فکر می کنم دلم میگیرد. از مردمانش و از علمایش. چه راحت سید را رها کردند همان طور که جدش علی را.