کم قطر٬ روان اما پر عمق.
مخاطب کتاب (و یادداشت من) کسانی هستند که نقش پدر٬ برایشان  پررنگ و گاه مخلوط شده با تنفر٬کینه و علاقه ای مبحوت شده است. 
این افراد با کتاب اشک خواهند ریخت. خواندنش برایشان طاقت فرسا و ضروری خواهد بود حتی اگر اواسط کتاب٬ان را گوشه ای پرت کنند٬ تا پرده هایی از زندگی‌شان را انطور به وضوح و با بی رحمی به رخشان نکشد. اما نامه به پدر را بخوانید با انزجار بخوانید و با ارامش روح تمام کنید. همدردی مثل کافکارا بیابید. آرامش او شمارا هم آرام خواهد کرد.
        

                یک بار بنیوشید٬یک بار بخوانید٬یکبار کشف کنید!
آن وقت می‌توانید بگویید جنایت را مرتکب شدید و مکافات را زندگی کردید...

        

                اگر یک کتاب طولانی پر از تالار و چای و رقص میخواهید در حالی که بزرگ ترین دغدغه شخصیت ها ٬ کثیف شدن پایین دامن های پرچینشون  و بزرگتر بودن خونه همسایه و شوهر نداشتن دختر هاشون تبریک میگم این کتاب هشتصد صفحه توصیف آبکی  و مشکلات الکی داره کاملا مناسب شما!