💥 لحظه آخری که می‌خواست از گیت رد بشود، به مرتضی گفتم:" بعد از ده سال زندگی، خودت می‌دونی روزهایی که نیستی، من دلم برات تنگ میشه. می‌دونی که زندگی بدون تو برام سخته. خواستم بین خودمون رمز بذارم؛ ولی که کد ما همین باشه از سوریه که تماس گرفتی، همه سعیم رو می‌کنم هیچ حرفی از دوری و دلتنگی نزنم. نمی‌خوام حواست پرت من بشه یا دلت بلرزه؛ ولی این رو از الان میگم که یادت باشه دلم خیلی برات تنگ میشه و خیلی دوست دارم."

موضوعی که برای سخنرانی در این ده روز آماده کرده بودم، سیره توحیدی امام حسین علیه السلام بود. درست است که آنها شیعه بودند، اما فکر کردم شناخت خدا از تمام موضوعات مهم‌تر است و همان چیزی که امام حسین علیه السلام و همه پیامبران و ائمه علیهم السلام برای آن کوشیده اند.

ما همیشه اختلافاتمان را با حرف زدن حل کرده و می‌کنیم. حرف زدن مثل آب روی آتش است. بیان دلایل و منظور رفتاری که داشته ایم یا حرفی که زدیم باعث می‌شود، درک درستی از یکدیگر به دست آوریم. همانطور که در قرآن آمده زن و مرد برای یکدیگر مثل لباس هستند. عیب‌های هم را می‌پوشانند و باعث پیشرفت یکدیگر می‌شوند. ما این مدت در سختی‌ها، چه مالی چه رفتاری، از هم حمایت کرده‌ایم.