بعد از نظرات و غوغایی که این کتاب به پا کرده بود، واقعا فکر می‌کردم حتی اگه فوق‌العاده هم نباشه حداقل سناریوی جذابی داره. اما هر چی جلوتر می‌رفتم دلیل کمتری برای ادامه دادن کتاب پیدا می‌کردم. نه که بگم معمای پیش پاافتاده‌ای داشته باشه.. حداقل ایده‌ای بود که من  نخونده بودم. اما نحوه پرداختن و بازگو کردن اون معما به‌نظرم همه‌چیز رو خراب کرده بود و اصطلاحا کتاب خیلی ساده و آبکی‌ای بود.. فکر می‌کردم مثل بقیه کتاب‌های این دوران، گول ترند بودنش رو خوردم ولی وقتی با این همه نظر مثبت بهش توی این‌جا مواجه شدم واقعا تعجب کردم- درسته هیجاناتی داشت ولی روی هم رفته اصلا نتونست نظرم رو جلب کنه و پایانش هم سطحی بود. انگار که فقط می‌خواستن تمومش کنن. در طول کتاب هم من فقط یه سری جمله مجزا که مفهوم قشنگی داشتن رو می‌دیدم که هیچ ارتباط خاصی با متن کتاب نداشتن؛ بیشتر شبیه یه تلاش ناموفق برای گنجوندنشون توی پاراگراف‌ها بود.
در کل.. احتمالا ترجیح می‌دادم نخونمش و کتاب دیگه‌ای انتخاب کنم. ناامیدکننده بود.👩🏻‍🦯
      

        معمای داستان نه خیلی فریبنده و جذاب بود که آدم رو واقعا مشتاق دونستن ماجرا کنه و نه اون‌قدر ساده و بی‌رنگ و لعاب که آدم رغبتی به خوندنش نداشته باشه.. به واسطه متن روان و جملات ساده‌ای که داشت، زودتر از انتظارم تمومش کردم. بعضی قسمت‌ها به‌نظرم منطقی نبود و همین‌طور پایان مناسبی نداشت. انگار نویسنده در تلاش بود واقعا میزان از خودگذشتگی کاراکترها رو نشون بده و این دستش رو توی نوشتن یه پایان بهتر بسته بود. در کل سرگرمی جالبی بود و شاید ارزش یه بار خوندن رو داشته باشه. اما به‌عنوان یه کتاب توی ژانر معمایی به‌نظرم ضعیف عمل کرده بود.
      

        در مورد جلد اول این مجموعه نوشته بودم که قلم ادبی ترجمه برام خسته‌کننده بود اما توی این جلد دیگه خیلی آشکار نبود و با وجود معمای پیچیده‌تر، راحت‌تر می‌شد داستان رو دنبال کرد.. بخشی از تعقیب و گریزها نفس‌گیر بودن و دیدن این‌که شرلوک هلمز توی حل پرونده‌ای به مشکل برخورده، جالب بود. گرچه که با خیلی از صحبت‌هاش حول محور خستگی و کار موافق نبودم.
      

        واقعا کتاب سرگرم‌کننده و جالبی بود. تصویرپردازی‌های بین صفحات رو خیلی دوست داشتم دیدنشون لذت‌بخش بود.. برخلاف خیلی‌ها که خاطرات زیادی با شخصیت ماتیلدا دارن، اولین باری بود که به این کتاب برخوردم و با این وجود خوندنش واقعا خوش گذشت. تا نیمه‌های کتاب اون‌قدر همه‌چی نرمال و طبیعی پیش رفت-حتی با وجود این‌که ماتیلدا رو یه شخصیت نابغه توصیف کرده بود- که انتظار هیچ چیز تخیلی مثل توانایی جابه‌جایی اشیا رو نداشتم ولی از یه جایی به بعد آماده بودم که با رسیدن به کلبه خانم هانی داستان تبدیل به هانسل و گرتل بشه-
با دیدن نسخه فیلم موزیکال کتاب هم یه بار دیگه فهمیدم فیلم همچنان در ۹۹ درصد مواقع نمی‌تونه جای کتاب رو بگیره🐳
      

        نیمه ابتدایی کتاب به‌خاطر متن ادبی ترجمه برام -با وجود این‌که شرلوک هلمز رو دوست دارم،- خیلی خوندنش سخت بود و مورچه‌ای جلو می‌رفتم و حتی به‌عنوان یه کتاب معمایی و جنایی که ازش انتظار اون هیجان دنبال کردن سرنخ‌ها و وصل کردنشون به هم رو داشتم خیلی جاها خوابم می‌برد!
وقتی بالاخره به نیمه دوم رسیدم با خوندن خط اول فکر کردم کتاب اشتباهی رو برداشتم و حتی چندین صفحه رو پشت هم ورق زدم تا نشونی از شرلوک هلمز یا حتی دکتر واتسن پیدا کنم ولی خبری نبود. به ناچار ادامه دادم تا کم کم دستم اومد منظور بخش دوم چیه و اون‌جا بود که با تموم سادگی نوشته، موقع دنبال کردن هر خط قلبم توی دهنم بود و نمی‌دونستم سرنوشت کاراکترها چی میشه. همون‌قدر که دوست داشتم جوابش رو بدونم، جرئت خوندن کلمات بعدی رو نداشتم و توی یه کشمکش واقعی اون صفحات رو جلو بردم.. به‌نظرم داستان خیلی دیالوگ جالب‌انگیز و قابل بازگو کردن داشت و توجه آدم رو به خودش جلب می‌کرد.. 
در کل.. مطمئنا از خوندنش پشیمون نیستم ولی برای شروع مجموعه‌ داستان‌های شرلوک، باید با سطح توقع پایین‌تری سراغش می‌رفتم.
      

        در طول جلدها خیلی از این‌که همه‌چیز با سرعت و ریتم خاصی پیش می‌رفت خوش‌حال بودم اما برای جلد آخر نظرم کاملا متفاوته.. دلم می‌خواست طولانی‌تر باشه و حتی می‌تونست چند چپتر دیگه هم ادامه پیدا کنه.. 
*گرچه جای بدی هم تموم نشد و پایان دلپذیری بود*
فقط به‌عنوان جلد پایانی، کوتاهی ماجرا بیشتر از قبل به چشم میومد و خیلی چیزها نگفته باقی موند مثل مارمولک مرموز داستان! 
خوش‌حالم که این مجموعه رو خوندم و با دردسرسازترین دانش‌آموز‌های مجیستریوم آشنا شدم. گرچه امیدوارم دردسرها تا کالجیوم دنبالشون راه نیوفته👩🏻‍🦯 
      

        بعد از ناامید شدن از جلد سوم فکر می‌کنم روند داستان تونست یکم به ادامه ماجرا امیدوارم کنه ولی همچنان وجود جلد پنجم برام سوال بود که وقتی همه‌چیز به پایانش رسیده، چه چیزی باقی مونده که بخواد توی فصل پنج بازگو بشه؟ و اون چیزی که باقی مونده به‌نظرم کاملا ارزش جلد پنج رو داره! 
هنوزم از همراهی کاراکترها تو ماجراهاشون بهم خوش می‌گذره و الان کم کم فکر این‌که جلد بعدی، آخرین قسمت این مجموعه‌س توی سرم می‌چرخه و من واقعا آماده نیستم که با دنیای کالم و تامارا و آرون (و حتی جاسپر!) خداحافظی کنم..
      

        تا نیمه‌های کتاب مطمئن بودم هیچ اتفاقی قرار نیست بیوفته و همه‌چی خیلی نرمال و با همون ریتم خودش و حتی خیلی جاها عاری از هیجان پیش میره.. اما امان از بیست صفحه آخر.
هنوزم باورم نمیشه اون همه اتفاق در عرض دو فصل رخ داد و دلم نمی‌خواد حتی بهش فکر کنم. واقعا اتک بدی بود.. در حدی که مطمئن نیستم با چه اشتیاقی سراغ جلد بعدی برم. بعد از قشنگی جلد دوم، خیلی روی این جلد حساب باز کرده بودم! نیاز دارم یکی بقیه ماجرا رو برام فاش کنه و بگه همه‌چی ختم به خیر میشه. گرچه هنوزم نمی‌تونم از شوک اتفاقی که افتاد بیرون بیام.
      

        جلد دوم برام قشنگ‌تر از جلد اول بود. یه‌جورایی اتفاقات سرعت بیشتری گرفته بودن و می‌تونستی خیلی راحت دنبالشون کنی. کاراکترها تا این‌جا جایگاه ثابتی بین بقیه پیدا کردن. از این موضوع که رازهای هر جلد توی همون جلد بیان میشه و نیازی نیست تمام جلدها رو بخونم تا بفهمم قراره چی بشه، خوشم میاد و در عین حال یه انگیزه و راز گفته نشده آخر داستان گذاشته شده تا آدم رو به سمت ادامه داستان جذب کنه.. ارتباط بین کاراکترها پیشرفت داشته و این دلم رو خوش می‌کنه. گرچه که هنوزم نگران پیشگویی‌ام.. 
امیدوارم جلد سوم هم به خوبی این جلد باشه🐳
      

        به‌عنوان کتابی که بعد مدت‌های خیلی زیادی، باهاش به کتاب خوندن برگشتم واقعا انتخاب خوبی بود. نمی‌تونستم نصفه بذارمش و هی می‌رفتم چند صفحه دیگه می‌خوندم تا تموم بشه و در عرض پنج ساعت تموم شد.
یه ریزه پیچش داستان برام غیرمنتظره بود و الان روی حالت "یعنی که چی" گیر کردم و نمی‌تونم صبر کنم تا برم جلد بعدی و بفهمم چی میشه..
اون نیم ستاره هم برای این کم کردم که یکم خورد تو ذوقم که نویسنده تصمیم گرفته چه نقشی رو به کاراکترهاش بده..
نکته‌ای که داشت این بود که اون‌قدر توصیفات رو طولانی ننوشته بود که دنبال کردنش سخت بشه؛ مخصوصا وقتی بعد مدت‌ها داشتم کتاب می‌خوندم و ذهنم نمی‌کشید واقعا.🐢
      

        وقتی از وجود این جلد فرعی باخبر شدم که به جلد دوم رسیده بودم و خب برای شروعش خیلی دیر بود. اما به محض تموم کردن سه‌گانه اومدم سراغش! نمی‌دونم ترجیح می‌دادم این جلد رو اول از همه بخونم یا آخر، اما می‌دونم بعد از پلات نسبتا ساده‌ و مشخص جلد سوم، مناسب‌ترین کتاب بود. معمای این کتاب دوباره فکرم رو درگیر کرد و با وجود صفحات خیلی کمترش نسبت‌ به بقیه‌شون، ماجرا کاملا نوشته شده بود. این کتاب در حاشیه، جرقه‌ی شروع کل پرونده‌ها ر‌و بهم نشون داد و وای، واکنشی که موقع رانندگی توی صفحات آخر کتاب گنجونده شده، خیلی به موقع و زیبا بود. (خصوصا برای کسی که بقیه ماجرا رو می‌دونه!) تنها دلیلی که یه ستاره کمتر دادم اینه که واقعا سازنده‌های بازی قتل حرصم رو درآوردن و چون دستم بهشون نمی‌رسه از این تریبون اعتراضم رو اعلام می‌کنم.
      

        بالاخره این سه‌گانه جذاب رو تموم کردم.. به‌نظرم جلد سوم متفاوت‌تر از دو جلد دیگه بود. معمای داستان به پیچیدگی دو جلد دیگه نبود و قابل حدس زدن بود ولی با بُعد دیگه‌‌ای از شخصیت پیپ آشنام کرد. استرس و ترسی که پیپا در طول داستان داشت کاملا قابل لمس بود. از ابتدای داستان برام سوال بود که چرا روی "دختر خوب" تأکید شده و فکر کنم توی این جلد به جواب سوالم رسیدم. قلم هالی جکسون من رو همراه خودش می‌برد وسط ماجرا و گیرم می‌انداخت و پیپ گره‌های ماجرا رو باز می‌کرد. دلم برای پیپ تنگ میشه...
      

        این دومین کتابیه که توی یه روز تمومش می‌کنم. واقعا متوجه گذر زمان نشدم.. خیلی از جملاتش رو دوست داشتم و باهاش همذات‌پنداری می‌کردم. حتی تیکه‌های بیشتری ازش رو دلم می‌خواست بذارم ولی دیگه چیزی از متن باقی نمی‌موند. تنها دلیلی که پنج ستاره ندادم این بود که اسامی تعداد زیادی از کتاب‌های مشهور پشت سر هم داخل متن آورده شده بود که چون سمت این مدل کتاب‌ها نرفته‌ام، شناختی نداشتم و یکم اذیت‌کننده بود...