پست شما رو در این عصر گرم تابستونی خوندم در حالی که همه خوابیدن و همه جا غرق در سکوته.
واژه به واژه منو برد به زمان کودکی ، داستان های هوشنگ کرمانی (هوشو) خود زندگیه .
خدارحمتشون کنه زنعموی مهربون شما رو 
(نام نیکو گر بماند ز ادمی ، به کزو ماند سرای زرنگار)

سپاس 🌼

اگر این پست‌ها و یادداشت‌ها ، کتاب بود ؛ من اون کتاب رو قورت میدادم 😢😍

خدا زنعمو رو رحمت کنه... 
واقعا کتاب‌ها ما رو صدا میکنن تا خونده بشن😌

ان‌شاءالله در رحمت و آرامش باشند. بیان خاطره‌ی جذابی بود و من رو هم به روزی برد که برای اولین بار داستان خمره رو شنیدم. :))

ضمن گرامی داشت یاد و خاطره‌ی زن عموی شما، باید عرض کنم که قدیمی‌ها بیراه نگفته‌اند که آنچه از دل برآید بر دل نشیند... حقیقتا خواندن پست شما دلچسب بود چون فقط یک معرفی ساده نبود و در رگ و پی زندگی تنیده شده بود. دم شما گرم

درود جناب خطیب و خداقوت / 
باز هم یک پست جالب و خواندنی دیگر و معرفی کتابی خوب و نویسنده ای دوست داشتنی! لذت بردم و سپاس گزارم. خدا تمام رفتگان را بیامرزد که نعمت و برکت زندگی بودند. روحشان شاد و یادشان گرامی.

روح زن عموی گرامی شاد جناب خطیب ، چقدر متن زیبایی نوشتید یک جورایی برای منم خاطره سازی کردید تشکر از اینکه مارو با خودتون همراه کردید .