یک قسمت از شیکاگو مد هست که توی اون مردی به اورژانس مراجعه می کنه و از صدای بلند قبلش شکایت می کنه. دکترها اول چندان جدی نمی گیرن و فکر می کنن ریشه ی مشکل روانیه، اما بعد از معاینه متوجه می شن اسکار تیشو مربوط به یک جراحت قبلی، دقیقا مثل یک آمپلی فایر عمل می کنه. یعنی صدای قلب مرد واقعا بلنده و هیچ درمانی هم نداره. اما یک کاری می کنن: قلب مرد رو با سونو بهش نشون می دن و می گن ببین، قلبت داره می جنگه تا تو رو زنده نگه داره تا با این صدا آشتی بدنش.
منسن هم تقریبا چنین کاری می کنه. به جای اینکه مثل کتاب های خودیاری دیگه، راه حل رهایی از رنج و مشکلاتو نشون بده، میگه زندگی تماما رنجه و قرار هم نیست جز این باشه. پر از مشکله و هر راه حلی هم بعدا تبدیل به مشکل جدیدی می شه. رنج ها و مشکلات "بد" نیستن، زندگی همینه. منتها نکته ای که وجود داره اینه که ما تا حدی می تونیم رنج ها و مشکلاتمون رو انتخاب کنیم. می تونیم دغدغه هامون رو انتخاب کنیم و باید انتخاب کنیم. چون نمی تونیم دغدغه ی همه چیز رو داشته باشیم. 
در ادامه هم میگه ما باید بدونیم که خیلی چیزها رو نمی دونیم و این بد نیست. باید بدونیم که ما خاص نیستیم، تافته ی جدا بافته نیستیم. نه خودمون خاصیم و نه مشکلاتمون... و خیلی چیزهای تقریبا بدیهی دیگه :)
من هم از لحن نویسنده لذت بردم و هم از ترجمه ی خوب میلاد بشیری و پیشنهاد می کنم امتحانش کنید.

+ خیلی ها از لحن نویسنده خوششون نیومده به خاطر فحش های زیادی که داده! در ترجمه که فحش ها انگشت شمار بودن :)
++ عنوان "هنر ظریف رهایی از دغدغه ها" مناسب دو سه فصل اول کتابه. این کتاب راهنمای خوب زندگی کردنه بیشتر. احتمالا نویسنده با اون فحشی که در عنوان داده، صرفا قصد جلب توجه داشته :)
+++ یک مقدار پشیمونم که الان خوندمش. موقعی بخونیدنش که وقتتون باز باشه، بتونید تو یکی دو روز جمعش کنید. من ده روز طولش دادم و پشیمونم. احتمالا یک بار دیگه می خونمش.
          

            مارک منسن با کتاب هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها به شهرت رسید. او پیش از این کتاب مشغول کار برای وبلاگ خود بود. کتاب منسن در ایران هم با استقبال قابل‌توجهی مواجه بوده و ترجمه‌های مختلفی از آن منتشر شده است. ترجمه‌ای که انتشارات میلکان از آن منتشر کرده اکنون به چاپ هشتاد و ششم رسیده است. منسن مدعی است که کتابش روشی نوین برای خوب زندگی کردن را به مخاطب می‌آموزد و می‌گوید این کتاب به شما یاد نمی‌دهد چگونه به دست آورید، بلکه قصد دارد نشان دهد که چطور ببازید و رها کنید.
          

            کتابی در ژانر خودیاری
کتابو دوست داشتم و فصل اخرش از همه فصل ها بیشتر دوست داشتم 
و جمله ای از بوکفسکی خیلی منو تحت تاثیر قرار داد
«ما همه خواهیم مرد،همه ما.عجب سیرکی!
همین به تنهایی باید کافی باشد تا همدیگر را دوست داشته باشیم؛ولی این طور نیست.ما در برابر مسائل بی اهمیت زندگی وحشت زده و ویران می شویم.ما در هیچ و پوچ زندگی غرق شده ایم»
          

            به نام آرام دل ها...
آیا میشه از دغدغه ها رها شد و دیگه دغدغه نداشت؟ نه! ... پس موضوع کتاب چیه؟ اینکه چطور دغدغه‌ های بهتری داشته باشیم و یا همونطور که نویسنده میگه چطور با وجود بارهای سنگین روی دوش مان، قدم های سبک تری برداریم... کتاب ۹ فصل داره که در ۴ فصل ابتدایی در خصوص زاویه دیدهایی که میشه به موضوع دغدغه داشت صحبت می کنه و در ۵ فصل بعدی، به پنج ارزش مهم که به کمک اون ها میشه دغدغه های بهتری داشت اشاره می کنه. کتاب به مخاطب کمک می‌کنه لیست دغدغه هاش رو الک کنه و بتونه دغدغه های ارزشمندتر رو جدا کنه. در ۴ فصل ابتدایی کتاب، موضوعات کمی پراکنده هستند و اگر حواس مون به روند بحث نباشه، تهش برامون فقط یه سری جملات خوب باقی می مونه. پیشنهاد می کنم روی یک برگه، درون مایه ی ۴ فصل اول رو پیاده کنید تا نقشه ذهنی نویسنده رو بهتر متوجه بشید. 
          

            من این کتاب رو با ترجمه اصلی دارم میخونم
خیلی بی پرده نوشته ولی قشنگه
برای من شیوه بیانش جدیده
ایده ش جدیده
برای همین جذابه
ایم فایلی که من دارم اینه:

هنر رندانه به تخم گرفتن
          

            از کتاب های خودیاری خوبی که خوندم . 
حرف های زیادی برای گفتن داشت و خیلی ازش ممنون شدم که مثل باقی هم صنف های خودش داستان رو بی خودی کش نداد و حوصله سر بری نکرد . نویسنده از بیخ زاویه ی دید جدید و خیلی متفاوتی را به شما نشان می دهد که حداقل برای من جدید بود و تا به امروز دنیا را از این زاویه ندیده بودم . 
خوب است . اگر اهل خودیاری خواندن هستید بخوانید
          

            
تنها راه دستیابی به معنا و احساس اهمیت در زندگی از طریق رد گزینه ها است . انتخاب یک ارزش برای خودتان نیازمند ، ردکردن ارزش های دیگر است .
برای اینکه واقعا ارزش چیزی را بدانید ، باید خودتان را به آن محدود کنید 
مرگ در یک قدمی اوست ،لحظه هایی را بگذار و درک کن و به آن فکر کن

          

            با بخش زیادی از نکات مطرح شده در نیمه اول کتاب موافقم، از جمله اولویت‌بندی تعداد کم‌تری از مسائل اما مسائل درست؛ تعریف ارزش‌های صحیح و چیزهایی که ارزش جنگیدن دارند؛ اعتیاد به خشم و مظلوم‌نمایی برای فرار از مسئولیت‌پذیری و پذیرش اشتباهات و غیره
نیمه دوم کتاب ضعیف‌ترین بخش آن است، چرا که با توصیه‌هایی در مورد عشق و روابط و مقداری از فلسفه سطحی نویسنده در مورد زندگی و مرگ شروع به کم‌رنگ شدن می‌کند. این بخش‌ها برای سلیقه من بیش از حد کلیشه‌ای بودند و به نظر می‌رسید نویسنده تلاش می‌کند بدون ذوق و سلیقه و صرفا برای اینکه به پایان برسد، کتاب را جمع‌بندی کند.