یادداشت Mehrdad

        خط فکری نویسنده به شدت نزدیک به فیلسوفان اگزیستانسیالیست است یا همان فلاسفه وجودی . برای بهتر فهمیدن این کتاب خوب است نگاهی به شوپنهاور و در ادامه فلاسفه وجودی مانند کامو و سارتر بیاندازید . کتاب ابتدا با قلمی روان و طنز شروع می شود و هرچه میگذرد متوجه جدی تر شدنش میشوید . به فصل آخر که میرسید یکه خواهید خورد از اینکه چگونه مسآله ای به این مهمی ( مرگ ) را فراموش کرده ایم . این کتاب به یاد ما می آورد که روزی خواهیم مرد . بله شاید بدیهی به نظر برسد اما آیا اعتقاد دارید که روزی میمیرید ؟ اگر میخواهید خودتان را امتحان کنید کافی است به دغدغه هایتان نگاهی بیاندازید . آیا با خودتان فکر میکنید که فلان فامیلتان چرا آن حرف را زد و شما را ناراحت کرد ؟ یا اینکه دغدغه این را دارید که بدانید نتیجه فوتبال دیشب چه شد ؟ و اگر تیم شما برده بود به فلان رفیقتان که طرفدار تیم دیگر بود زنگ بزنید و درباره شرطی که با هم بسته بودید با او صحبت کنید ؟ اگر اینطور است به نظر نمیرسد که هنوز مرگ را باور کرده باشید . و اما درباره امتیازی که دادم ... کتاب علنا جمع آوری سخنان فلاسفه بزرگ گذشته است . سخنانی که برای زمانی اند که هنوز دغدغه های مهمی داشتیم . زمانی که دورمان با این همه مزخرفات پر نبود . اینکه کسی بتواند از این ماتریکس خارج شود و همچنین نکته مهمی را دوباره به ما یادآوری کند کار بزرگی است که نویسنده کرده است . البته از توصیه های مهم کتاب در شروع آن هم نباید گذشت . از دیگر نکته های مهم کتاب حق به جانبی ای است که گریبانمان را گرفته و چه زیبا خودخواهان را به دو گروه تقسیم میکند : 1.کسانی که خودشان را از همه بهتر میدانند 2.کسانی که خودشان را از همه بدتر میدانند و فکر میکنند دنیا همه بدبختی هایش را یکجا روی سر آنها خالی کرده است . و چه جملات زیبایی درباره صداقت و صراحت میگوید . متاسفانه آنرا هم فراموش کرده ایم  . در پایان امیدوارم دوباره به یاد بیاورید که روزی می میرید و امیدوارم صریح تر و البته مهربانانه تر زندگی کنید و سعی کنید که دغدغه های مهمتری برگزینید .