داستان روایتی از چند پیر سالخورده است که به دنبال کنجکاوی خود پرونده های پلیس را در دورهمی خود در ۵ شنبه ها دنبال می کنند و سعی در حل آنان دارند.
با اینکه از اسم رمان انتظار می رود که شاهد یک اثر جنایی و شاید ترسناک باشیم،اما بیشتر شاهد ذکر خاطرات چند پیر سالخورده هستیم که در کنار روایت زندگی آنان،روایت رمان و قتل ها هم جلو می رود.
در این رمان ابدا به دنبال هیجان نباشید که خبری از آن نیست و مانند شخصیت های پیرش خسته کننده و گاها سردرد آور می شود.
          

            سلام
با افراد جدید آشنا شوید و کارهای جدید را امتحان کنید.
داستانی معمایی با چند عاشق پرونده جنایی سالمند.
دوست داشتمش منتهی
یک:  توصیفات مکانی اش برایم روشن نبود. نشد تصویرسازی کنم خوو😅
دو: گویا خود کشی در این داستان، روشی معقول است!  خوشم نیامد.🤨
          

            درسته که یکم کند پیش می رفت داستان ولی به آخرش و حدس و گمانهایی که به خطا میرفتند می ارزید. اون ایده جنایی معمایی داستان قشنگ بود ولی میشد یکم روند داستان تندتر باشه گرچه من فک میکنم این سبک نوشتن نویسنده میخواست دقیقا پیری و کهولت سن شخصیت های کتاب رو نشون بده.
در کل سرگرم کننده اس و اگه صبور باشید و تا آخر کتاب پیش برید درعوض چندتا قتل دارین که کشف معمای اونا به همین راحتی ها نیست.
          

            تجربه‌ی بامزه ای بود!
شخصیت های سرزنده و کاملی داشت اما شاید بخاطر زیاد شدن شخصیت از یه جایی بعضی ها بطور کامل برای من گنگ و نامفهموم بودن.
کشش داستان رو دوست داشتم و هیجان از نیمه دوم به بعد شروع شد ولی در حدی نبود که به عنوان کتاب جنایی در کمترین زمان ممکن تمومش کنم ؛ دلیلش هم مشخصا بخاطر ماهیت و شخصیت های داستانه.
از لحاظ غیرمنتظره بودن بخوام از ۱۰ نمره بدم قطعاااااا ۱۰ میدم چون واقعا انتظارشو نداشتم و هوش الیزابت رو میپرستم.
در کل بخوام بگم این کتاب معمایی-جنایی گوگولی بود و اگر سمت این کتاب میرید قطعا نباید توقع جناییی که تو ذهنتون هست رو داشته باشید پس شاید بهتره بگم معماییِ گوگولی!
پ.ن۱ : امیدوارم در پیری به پست ادمای سرزنده ای مثل الیزابت ، جویس ، ابراهیم ، ران بیفتم!
پ.ن۲ : دونا و کریس خیلی خفنن.
پ.ن۳ : فصل های کوتاه و دیالوگ های کوتاه یکی از نقطه قوت های این کتاب بود و به راحت خوان بودنش خیلی بیشتر کمک میکرد!
          

            فکر میکردم شروع خوبی برای داستان های معمایی و جنایی باشد، ولی داستان برایم پیش بینی پذیر بود و کششی برایم ایجاد نمیکرد، بیشتر ورق میزدم تا انتهای داستان را بدانم
شاید هم باید بعدا دوباره بخوانم، اما فعلا ترجیح میدم سراغ کتابهای معمایی جنایی دیگر بروم تا مزه این تجربه را بشورد و ببرد..
          

            کتاب های جنایی  به ریتم تند و پر تب و تابشون معروف هستند.اما اگر مثل من از موقعیت های دلهره اور و خون آلود کتاب ها و فیلم ها فراری باشید انجمن قتل پنج شنبه ها یه کتاب ایده  آل میشه
اساسا قصه بر پایه ی آرامش خاصی  شکل میگیره که کاملا با شخصیت ها و فضای داستان هم خوانی داره.
4تا پیر مرد و پیر زن از سر کسالت بار بودن دنیای اطرافشون تصمیم میگیرند پرونده ی جنایی حل کنن اما کار کم کم جدی میشه.
اولین نکته  طنز داستانه که با توجه به شخصیت ها شکل میگیره(توجه کردید که پیرمرد و پیرزن)
دومین نکته فضای آرام داستانه که باز‌هم به خاطر شخصیت هاست.یعنی انطباق کامل قصه و فضا و شخصیت ها با هم دیگه
نکته  بعدی  روند  قصه است که  حدس پایان بندی ان را حداقل برای من سخت کرده بود
در کل با یک جنایی شیرین طرف هستید
باز هم تاکید دارم این کتاب اصلا کتاب هیجانی ای نیست  و اتفاقا همین ارامش  در اوج دلهره و هیجانه که منو جذب خودش کرده.این که توی اتفاقات پر از التهاب همه چیز با ارامش و ملایمت خاصی حل و فصل میشه 
یه نکته نویسنده کتاب بنا به نوشته ی ناشر ریچارد ازمن هست که بهتره در معرفی کتاب تصحیح بشه
تقدیم به عاشقان جنایی ملایم
دو کتاب بعدی یعنی گلوله ای که خطا رفت و مردی که دو بار مرد را هم از‌ دست ندید.

          

            اگه بخاطر ژانر جناییش سراغ این کتاب میاید که باید بهتون بگم اصلا این کار رو نکنید، کارآگاه های به ظاهر کارآگاه از پلیس های دست چندم جنایی های دیگه ضعیف تر عمل میکنن و اصلا روش و شیوه منحصر به فردی برای پیدا کردن مجرم ندان..... / 

-در اصل این کتاب باید توی دسته کمدی قرار میگرفت چون نه هیجانی داره و نه فراز و فرود کتاب های جنایی و به نظرم خود نویسنده هم از این موضوع آگاه بوده که به طنز رو آورده 

🔴 تنها یک قسمتش برام جالب بود وقتی راز اون مرده که روی صندلی قبل از قبرستون میشست فاش شد ، سه چهارم تمام شخصیت های کتاب اگه حذف بشن هیچ اتفاقی نمی افته و لطمه ای نمیخوره * کتاب به هیچ وجه غافل گیری و حتی هیجان زدگی رو به وجود نمیاره و..... و دیگر هیچ