من این کتاب رو در یک روز خوندم و از خوندنش لذت بردم. اما واقعیت اینه که سبکش با چیزی که از نوشته های لوسی مونتگمری میشناختم فرق داشت. در عین حال که انتظار ظهور یک شخصیت قوی و خاص مثل آنه یا امیلی رو داشتم، در کمال تعجب دیدم که از این سبک متفاوت که شخصیت های مختلفی حضور داشتن و مسیر داستانی خودشون رو طی می کردن هم بدم نیومد! 

طبیعتا به دلیل تعداد زیاد شخصیت ها و حجم کم کتاب، فرصت پرداخت عمیق به ماجراها نبود ولی در همین حدی که بود رضایت بخش بود. بین امتیاز سه و چهار مردد بودم که درنهایت به دلیل ترجمه ی عالی و پانوشت های مفید تصمیم گرفتم امتیاز چهار بدم!
        

          این کتاب مناسب شماست اگه:
1-مجموعه آنشرلی رو خوندید و دوسش داشتید. 
2-از ادبیات کلاسیک خوشتون میاد. 
3- دنبال یک داستان ساده و حال خوب‌کن هستید.
🔸خلاصه: دارک‌ها و پنهلوها دو خاندان پرجمعیت که تقریبا همه ازدواج‌هاشون فامیلیه و حسابی تودرتو هستند. بزرگ این دو خاندان عمه بِکی نه چندان خوش‌اخلاقه که صاحب یک کوزه قدیمی خانوادگیه و همه فامیل خواهانش هستن، حالا عمه بکی پیر مریض شده و آخرهای عمرشه و میخواد وارث بعدی این کوزه رو تعیین کنه. عمه بکی زبون تند و تیزی داره و خیلی بعیده که از هیچکدوم از اعضای فامیلش خوشش بیاد و  بزرگترین تفریح همه عمرش عذاب دادن دوروبریاش با طعنه‌هاش بوده، خلاصه فامیل‌ها بیشتر از اینکه دوسش داشته باشن ازش حساب میبرن! عمه بکی حتی برای وصیت‌نامه‌ش هم تا جایی که توانشو داشته یه حالی از همه گرفته. برای تعیین وارث بعدی یک سال زمان مشخص کرده و تو این یک سال همه مجبورن اخلاق‌های بدشون رو کنار بذارن به این امید که کوزه بهشون برسه و در این بین کلی اتفاقات تلخ و شیرین رخ میده...

نظر شخصی: اول از همه باید بگم نوشته پشت جلد بخش بزرگی از کتابو لو میده اگه از لو رفتن داستان بدتون میاد به هییییچ وجه پشت کتابو نخونید، تازه من پیشنهاد میدم سراغ خلاصه گودریدز و کامنت‌های اینجا هم تا قبل از تموم شدن کتاب نرید. 
و اما بعد 
خوندن کتاب‌های لوسی مونتگمری عزیزدلم برای من دقیقا مثل اینه که خوشمزه‌ترین شیرینی دنیا رو تو دهنم مزه مزه کنم و دلم نخواد هیچوقت تموم بشه. 
داستان خیلی شیرینی داره پر از جملات طنز دوست‌داشتنیه با هیچکدوم از کتاب‌های بانو مونتگمری اندازه این یکی نخندیده بودم.
این داستان هم مثل باقی داستان‌های ایشون در جزیره پرینس ادوارد دوست داشتنی در جریانه و جوری که من متوجه شدم احتمالا در دهه 20 میلادی باید باشه. فکر کنم تا الان متوجه شده باشید نویسنده مورد علاقه  من ایشون هستن و خیلی سخت میتونم ازشون ایرادی بگیرم. این کتاب با آثار دیگه این نویسنده متفاوته و به نظر من مناسب نسل جوان و بزرگساله. پر از نکات اخلاقیه مثل باقی نوشته‌های ایشون. 
شخصیت پردازی عالی و درجه یک مثل همیشه. فقط مشکلی که هست اینه که تعداد شخصیت‌ها خیلی زیاده و برای من تقریبا نصف کتاب طول کشید تا با همشون آشنا بشم به شما پیشنهاد میدم تک تک شخصیت‌ها رو با توضیح کوتاهی از نسبت خانوادگیشون رو کاغذ بنویسید تا یادتون نره کی به کی بود. با اینکه کل داستان جذابه اما پایان‌بندی خوبی نداره و من اصلا از آخرش خوشم نیومد ضربه بدی بهم وارد شد و ناامید شدم 🤧
از همین تریبون هم دلم میخواد اعلام کنم از شخصیت جاسلین خیلی بدم میاد و دوس دارم بهش بگم هرجا هستی خیلی خری. کلا از آدم‌های هوسباز و سست عنصر بدم میاد 😏
یه مسئله دیگه اینه که تو متن کتاب یه اشاره‌ای شد به نوشتن نامه‌های زنجیره‌ای که من اصلا نمیدونم یعنی چی فکر کنم دخترهای دم بخت باید بنویسن یا همچین چیزی، اگه کسی اطلاعاتی راجع بهش داره لطفا به من بگه مچکرم. پیشنهاد میدم مترجم در چاپ بعدی یه توضیحی راجع به این مسئله بده. 
ترجمه کتاب خوب بود البته چندتایی غلط‌های نگارشی داشت. 
قیمت کتاب مثل باقی اثار انتشارات قدیانی خیلی منصفانه ست اما کیفیت جلد اصلا خوب نبود همون طور که میبنید عکس جلد تاره. 
در کل کتاب خیلی خوبیه و پیشنهاد میدم حتما بخونید مخصوصا برای زنگ تفریح بین دوتا کتاب سنگین عالیه 😍

🔸از متن کتاب:
حالا که در آخرین ساعت زندگی‌اش به عقب نگاه می‌کرد، متوجه شد چیزهایی که واقعا اهمیت داشته‌اند، چقدر کم بوده‌اند. نفرت‌هایش الان پیش‌پاافتاده به نظر می‌رسیدند و خیلی از عشق‌هایش هم همینطور بودند. چیزهایی که تمام فکر و ذهنش را مشغول می‌کردند، الان مسخره به نظر می‌رسیدند و یک سری مسائل جزئی در نگاهش خیلی بزرگ شدند. نسبت به شادی و اندوه بی‌تفاوت شد.
        

          بر خلاف بقیه آثار مونتگمری این کتاب شخصیت محوری نداره و ماجراهای شخصیت های مختلفی از یک فامیل پر جمعیت رو روایت میکنه(از جهاتی شبیه وضعیت سفید اما پر جمعیت تر) و اندازه همه‌ی رمان های دیگه اش دلگرم کننده و سرشار از زندگیه
        

          خب داستان بیشتر از اینکه عاشقانه باشه پند آموز بود🥸
داستان با یه کوزه شروع، یه کوزه قدیمی که پشتش یه داستان عاشقانه‌ خوابیده و همه میخوان به دستش بیارن منتهی پیرزن شر ما نمیخواد به راحتی اونو واگذار کنه پس یه شرط می‌زاره.
چه شرطی؟
خودتون بخونید🥸
خلاصه‌ی داستانم میشه_ مشتی هول جوگیر که اتیششون به همون تندی که گر می‌گیره می‌خوابه.
        

          پر از شخصیت های بانمک و دوست داشتنی و البته داستانی آموزنده🥰
        

          اولین کتابی بود که چند صفحه اول با یک لیست بلند و بالا از آدم ها و خصوصیات اخلاقی اونها آشنا میشدم، اما کم کم هر کدامشان داستان زندگی شان روشن تر میشد و از اینکه ببینم چگونه فکر میکنند چگونه مشکلات خودشان را حل می‌کنند لذت بردم.
        

          بالاخره بعد مدت ها ریدینگ اسلامپم به پایان رسید!
یکی از بهترین تک جلدی های خانم مونتگمری با اختلاف خیلی سبکش فرق داشت نه زیاد ولی بنظرم شخصیت پردازی کتاب از یه تک جلدی که انتظار می‌ره خیلی خفن و کامل بود. واقعا دوستش داشتم . من تغییر خلق و خو دیدگاه مونتگمری رو کامل حس کردم. مونتگمری یه زن جداست وقتی آنی شرلی جلد یک تا جلد سه آنی شرلی جلد ۴ تا ۶ و یهو بانویی که از جلد ۷ آنی شرلی تا سه گانه امیلی و بعد دیگه تک جلدی هایی که بیشتر و بیشتر تغییرات رو نشون میدادم دو جلدی قصه های جزیره و حالا جلد های اولیه آنی شرلی پختگی ندارن، اما درس زندگی دارند انگار یه خواهر نصیحتت می‌کنه‌، ولی بقیه ی کتاب هایش! مادرانه است من واقعا دوستش دارم مونتگمری رو و خوشحالم هنوز تک جلدی هایی ازش دارم و نوشته هایش تا زندگی کنم و لذت ببرم.