نمی‌دانم کار کائنات است یا ذهن من تشابه بین کتاب‌ها برقرار می‌کند. بعد از "مادری که کم داشتم" خواستم یک چیز نوستالژیک ساده نوجوانانه بخوانم که باغ مخفی چسبید به دستم.
انگار نویسنده هم قبلا مادری که کم داشتم را خوانده! اینجا هم مادر مثالی و طبیعت به کمک کودک می‌آید تا زخم‌ها را ترمیم کنند. 
ترجمه مهردادیان را نپسندیدم، آنت را ترجمه کرده عمه، درحالیکه به خاله بیشتر می‌خورد. 
فیلم 2020ش را هم دیدم. امروزی‌ترش کرده بودند. مایه‌های ارباب‌رعیتی و نژادپرستانه حذف شده بودند. بعد روانکاوانه تقویت شده بود. باگ‌های پیرنگی کتاب رفع شده بود. جای مادر مثالی، مادرواقعی نشسته بود و مری و کالین عاقبت  رابطه‌شان با مادران درگذشته خود  را ترمیم کردند. و البته روباه و کلاغ و سنجاب کتاب تبدیل شده بودند به یک سگ. احتمالا به این خاطر که با سبک زندگی امروزی همخوانی بیشتری داشته باشد.
          

            اونقدر از این کتاب تعریف شنیده بودم که فکر می کردم یه کتاب بی نظیر و خفنه!

اما در واقع یک کتاب کلاسیک معمولی با توصیف های فراوان و پایان شاد بود که چند تا بچه کاراکترهای اصلی ش بودن.
          

            ی کتاب اروم و ملایم
زندگی همراه با طبیعت و درک  معجزات زندگی🌳🍀☘️

          

            کتاب سی ام سال 1402
کتاب زیبا و دوست داشتنی بود ولی کتاب نه تو ژانر مورد علاقه من بود نه توی رده سنی من ولی باز کتابی بود یه چیزی ازش یاد می‌گرفتی 
شاید اگه فقط به داستان نمره میدادم امتیاز سه رو میدادم ولی نشر افق هم ترجمه هم ویراستاری خوبی ارائه داده بود و مهمتر از این ها کتاب خیلی زیبا بود یه فیلم هم از روی کتاب دیدم که به نظرم فیلم تو این مورد خاص بهتر بودش
          

            ای کاش در ابتدای کتاب می نوشتند:« ترجیحاً در فصل بهار خوانده شود.»
باغ مخفی کتابی ساده، روان و گیرایی است که کنار گذاشتن آن سخت و دوست نداشتن آن سخت تر است. موقع خواندن احساس می کردم نسخه ی کودکانه و در عین حال متفاوت آن شرلی را می‌خوانم.( البته که هیچ چیز آن شرلی عزیزم نمی شود.) تجربه خواندن این کتاب زیبا و بسیار امیدبخش بود. باغ مخفی به من یاد داد که بیشتر به باغچه خانمان بروم و بفهمم لذتی که در تماشای شکوفه های درختان، رویش غنچه های گل رز و سبز شدن تدریجی باغچه است می تواند از لذت های اصیل و زیبایی باشد که دنیا به رایگان در اختیارت گذاشته. خواندن باغ مخفی تجربه ای لطیف و امیدبخش بود که در عین سادگی و کودکانه بودن نمی توانم آن را فراموش کنم.