یادداشت زهرا قدیانی

                نمی‌دانم کار کائنات است یا ذهن من تشابه بین کتاب‌ها برقرار می‌کند. بعد از "مادری که کم داشتم" خواستم یک چیز نوستالژیک ساده نوجوانانه بخوانم که باغ مخفی چسبید به دستم.
انگار نویسنده هم قبلا مادری که کم داشتم را خوانده! اینجا هم مادر مثالی و طبیعت به کمک کودک می‌آید تا زخم‌ها را ترمیم کنند. 
ترجمه مهردادیان را نپسندیدم، آنت را ترجمه کرده عمه، درحالیکه به خاله بیشتر می‌خورد. 
فیلم 2020ش را هم دیدم. امروزی‌ترش کرده بودند. مایه‌های ارباب‌رعیتی و نژادپرستانه حذف شده بودند. بعد روانکاوانه تقویت شده بود. باگ‌های پیرنگی کتاب رفع شده بود. جای مادر مثالی، مادرواقعی نشسته بود و مری و کالین عاقبت  رابطه‌شان با مادران درگذشته خود  را ترمیم کردند. و البته روباه و کلاغ و سنجاب کتاب تبدیل شده بودند به یک سگ. احتمالا به این خاطر که با سبک زندگی امروزی همخوانی بیشتری داشته باشد.