زندگی نامه‌ای که خیلی از حرفاش اقرار آمیزه ولی در هر حال برای من خیلی آموزنده بود.
یه قسمتی از این کتاب در مورد استالین اینطور نوشته شده که درآمد خودش رو تمام و کمال به حزب میفرستاده، حتی زمانی که همسرش مریضه و احتیاج به پول داره تا بتونه درمان بشه.
هدفی که داشت براش میجنگید و تلاش میکرد برای هیچکدوممون شاید قابل قبول نباشه.
کاریزمایی که از استالین تعریف میشه توی این کتاب که توی زندان‌های سرد روسیه کسی جرأت این رو نداره که باهاش بحث کنه (این رو در نظر بگیرید که استالین کلا جثه‌ی قوی و نیرومندی نداره و اینکه روس‌ها کلا آدمای قوی هیکلی هستن) هم کاملاً به نظر اقرار آمیز میاد.
حالا درسته توی کودکی و نوجوانی مدام کتک میخورده و بدنش عادت کرده به این چیزا ولی نه در این حد که کسی نتونه حتی باهاش بحث کنه. اونم نه آدم عادی بلکه زندانیِ روس!!!
.
از همه‌ی این‌ها که بگذریم به نظرم خوندن زندگی‌نامه‌ی افراد سیاسی با این قدرت، به اندازه‌ی خوندن زندگی‌نامه‌های افرادی که توی کسب و کار خیلی بزرگن و یا خیلی پولدارن میتونه برای ما مفید باشه.
          

            این کتاب که در دهه90میلادی منتشر شده، یکی از جامع‌ترین زندگینامه‌های استالین است که تا به حال منتشر شده. چرا؟ دلیلش این است که این کتاب بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نوشته شده و به اسناد زیادی دسترسی داشته؛ منابعی که محققان و نویسندگان تا قبل از آن به شان دسترسی نداشته. این کتاب را آبتین گلکار مستقیما از زبان روسی ترجمه کرده است. اگر به این عکس‌های قدیمی علاقه دارید، خوب است بدانید45صفحه از این کتاب به عکس‌های دیده نشده از استالین و اطرافیان او اختصاص پیدا کرده.

به قلم سمانه رحیمی، شماره‌‌ی 476همشهری جوان، 19مهر93
          

            [من اولینم و من آخرینم، و نیست خدایی جز من...]
چه توصیفی می‌تواند جایگزین این گفته‌ی کتاب مقدس درباره استالین باشد؟
ایوسیفِ عزیزِ ما که کودکی را با لقب "سوسو" و جوانی را با "کُبا" گذراند و حکومت را با "استالین" به پایان رساند...
سوسویی که تربیت یافته‌ی مدارس مذهبی گرجستان بود و در آینده رهبر مقتدر اتحاد جماهیر شوروی؛ شورویِ نابودکننده‌ی کلیساها و کنیسه‌ها!
گفته‌ها و کتاب‌ها در رابطه با استالین و شوروی کم نیستند؛ اما ویژگی این کتاب علاوه بر دسترسی به اسناد محرمانه دوران شوروی که پس از فروپاشی در دسترس رادزینسکی[نویسنده] قرار گرفته است، متن شیوا و رسایی است که جذابیت خواندن تاریخِ استالینِ مخوف را دوچندان می‌کند.
کتاب به طور موجز صحبت را از دوران تولد وی آغاز می‌کند و پس از بیان تبعید‌های متعدد و مکرر به سیبری، در دوران حکومت تزار، وارد بخش اعظم کتاب، یعنی قسمت به قدرت‌رسیدن بلشویک‌ها و حکومت استالین می‌شود. حکومتی که تا سال 1953،یعنی زمان مرگ مشکوک استالین ادامه دارد و خو‌ن‌های جاری تا لحظه تشییع جنازه...
خون‌های ریخته شده‌ای که باید در حیطه روان‌شناختی شخصیت استالین و جامعه‌شناختی سیاسی مفهوم "قدرت" بررسی شود. باید بررسی شود تا بگوییم چگونه فردی با این چهره مهربان، به ویژه در دوران پیری به چنین کارهایی دست زده است؟ و چنان حکومت کرده است که میبینیم ستایش های باقی مانده از وی، حیرت انگیز است!
بازی سیاست و مکر و اندیشه...
و چه صفحات دردناک و غیر قابل تحملی که با اتفاقات بعد از آبان ماه این سال منحوس نود و هشت ملموس‌تر و دهشتناک‌تر گشت؛ صفحاتی که تا چند دقیقه از خواندنش باز می‌ماندم...