داستان طنزی جذّاب مثل باقی آبنبات‌ها.
حکایت‌های باحال محسن و اکبر و بی‌بی بقیه. :)))
        

          مانند آبنبات ها کلی با کتاب خندیدم.اما به نظرم ضعیف تر از آنها بود و بیشتر دنبال شوخی های جنسی و بعضا بی ادبانه رفته بود.
        

          شخصیت های کتاب همون شخصیت های آبنبات ها هستن ..
آبنبات هل دار و نارگیلی و اگه خونده باشید دیگه شخصیت های این کتاب براتون غریبه نیستن..
کتاب بازم از زبان محسن پسر کوچیک خانوادس 
که همراه با داییش و قدرت پلنگ درگیر یه اتفاقی میشن 😁
بازم با یکی دیگه از کتاب های آقای صدقی فقط خندیدم :))
        

          آبنبات ها رو که خوندید ، این بخش ها به نوعی قسمتی از اون ماجرا هستند که داخل اون کتابها نیومده
به همون بامزگی ، به همون شیرینی ، همونقدر دوست داشتنی فقط کتاب چاپی‌نیست و به صورت الکترونیکی در طاقچه منتشر شده
        

          اگر  آبنبات های آقای مهرداد صدقی خوندید مطمئنا از این کتاب ایشونم خوشتون میاد. 
این کتاب یک داستان مجزا از زندگی محسنِ با همون شخصیت های قبلیه. 
خوش نمک، بامزه و پر از اتفاقات خنده دار ! 
        

          داستان محسن با روایتگری آقای صدقی برای من حداقل دوست داشتنی ست.
نمی دانم نزدیکی نسل و به یاد داشتن دهه 70 باعث اش می شود یا کلا برای همه بامزه است. خیلی دوست دارم کسی کم سن و سال تر از من بخواند و نظرش را بگوید . دوست دارم بدانم برای آن ها هم طنز اش طنز است یا به بدبختی ها و خنده های ما با بهت و حیرت فقط خیره می شوند؟
امیدوارم این شخصیت ها را آقای صدقی ول نکند و حالا حالا ها با آن ها ادامه دهد ، امیدوارم هیچ قصدی برای هم آوردن سریع سر و ته داستان محسن نداشته باشد و خیلی طول بکشد . شخصیت ها ، محیط و شرایطی که نویسنده تا   الآن ساخته و پرداخته ، امروز به ثمر نشسته اند و فکر می کنم راحت بشود ده تا کتابی از این به بعد ازشان در آورد.
اما خود کتاب ، همان محسن مجموعه ی آبنبات هاست که اینبار ماجرایی در دوران ممنوعیت و جرم بودن ویدیو در اوایل دهه هفتاد دارد. دورانی که شاید که نه، قطعا از نظر متولدین هشتاد به بعد احتمالا ابلهانه و باورنکردنی ست ولی خوب چه می شود کرد این هم واقعیتی ست و بخشی از تاریخ با مزه ی ما. 
در دوران کمیته و جرم بودن دستگاه پخش فیلم وی اچ  اس ، محسن و دایی اکبر و قدرت پلنگ و آقای اشرفی یک فیلم خیلی مورد دار هم گیرشان می آید و باقی اش را خودتان بخوانید و کلی بخندید.
پی نوشت : من فیلم غریزه ی اصلی را دیده ام، اینی که در کتاب راجع بهش نوشته بود بیشتر می خورد پورن باشد تا غریزه اصلی .غریزه ی اصلی در زمان خودش فیلم بسیار مستهجنی محسوب می شد اما اینطوری ها هم نبود. دست آخر من نفهمیدم آن فیلم چه بود ؟
:))))))
        

          بنا به دلایلی مجبورم کتاب‌های آقای صدقی را بخوانم. ۴ جلد از مجموعه آبنبات ها، غریزه وصلی، مغز نوشته های یک جنین و دومین و آخرین نشان مردی را فعلا خوانده ام. امروز که داشتم این کتاب‌ها را در ذهنم مرور می کردم یاد آن قسمت از سریال قصه های مجید افتادم که ناظم داشت سر صف، نمره های ریاضی مجید را می خواند و به یک نمره شاهکار رسید: هشت!
به نظرم قلم طنز آقای صدقی یک ویژگی هایی دارد که در کتاب‌های مختلف فقط شدت و ضعف پیدا می کند. در بعضی، شوخی های مبتذل و جنسی، ابزار اصلی برای خنداندن مخاطب است و بی احترامی ها، بددهنی ها، دروغ گفتن ها و سرکار گذاشتن ها در جایگاه بعدی قرار می گیرد. در بعضی دیگر مثل همین غریزه وصلی دروغ گفتن های مکرر، ساده لوح و فضول نشان دادن جنس زن، مسخره کردن ها و بی احترامی ها به عنوان ابزار اصلی برای گرفتن خنده مورد استفاده قرار می گیرد. البته با وجود اینکه شوخی های جنسی این کتاب در مقایسه با مجموعه آبنبات ها به نظرم کمتر است ولی متاسفانه در قسمتی از کتاب بسیار واضح تر از شوخی های آبنبات هاست و اوج آن در معرفی فیلمی است که نام کتاب از آن گرفته شده و مخاطب را نسبت به آن فیلم کنجکاو می کند.
شخصیت ها در این کتاب و سایر کتاب‌های آقای صدقی آنقدر برای سرپوش گذاشتن روی کارهای نادرستشان دروغ می گویند که با پایان یافتن کتاب و در عین حال دوست داشتنی بودن شخصیت ها در نظر مخاطب، زشتی دروغگویی برای خواننده کم می شود.
به نظرم تغییر تدریجی ارزش ها در قالب طنز در ذهن مخاطب به همین شیوه اتفاق می افتد. محسن، دایی اکبر، آقا جان و ... الان در کتاب‌های آقای صدقی دوست داشتنی هستند ولی با گذر زمان ویژگی این شخصیت های داستانی نیز در کف جامعه جذاب می شود.

یادم رفت بگویم به نظرم شاهکار آقای صدقی همان دومین و آخرین نشان مردیست چون همان طور که قبلا هم گفتم طنز تقریبا تمیزی دارد و البته صحبت در این باره بسیار زیاد است.

پ.ن. خداروشکر که این کتاب چاپ نشد...
        

          بامزه بود ، کلی خندیدم :))) اما هنوزم آبنبات دارچینی رو به تمام کتاب‌هایی که از این نویسنده خوندم ترجیح میدم :)
        

          صبح شروع کردم و ناپیوسته خوندم تا همین الآن که تموم شد، دیگه شما خودتون متوجه شین که چقد جذاب بود که باوجود امتحان و کارهای روزمره... یک روزه خونده شد
اولش فکر میکردم مخصوص متاهل ها باشه، ولی نظرات توی طاقچه رو که خوندم فهمیدم اسمش غلط اندازه
 شوخی هاش درحد جملات سربسته ای بود که توی جلدهای آبنبات ها هم خوندیم. درمجموع بالای ۱۵ سال میتونن بخونن و گول اسمش رو نخورین😁
فقط قبلش حداقل دو سه جلد از آبنبات هارو خونده باشین تا بهتر موقعیت ها و شخصیت هارو بشناسین
در مجموع خوشمان آمد😄 شاد روانمان کرد
طنز قلم آقای صدقی خیلی هنرمندانه ست
        

          برعکس مجموعه‌های قبلی آقای صدقی با همین کاراکترها (مجموعه آبنبات‌ها)، این یکی که ظاهرا در ادامه‌ی قبلی‌ها بود و در حقیقت یک جور اسپین‌آف از آن مجموعه‌ها بود، از قوت داستانی ضعیف‌تری برخوردار بود. گره‌های قصه کمتر و ضعیف‌تر بود. و البته به طور ملموسی نوع طنزهای موقعیت تکراری بود.
اما خب در هر صورت امضای مهرداد صدقی توی اثر کاملا محسوس بود.
        

          چندان به شیرینی آبنبات ها نبود. اما برای منی که دلم برای شخصیت های داستان تنگ شده بود، خیلی خوش طعم بود. 
پ‌ن:به افراد زیر 18 سال توصیه نمیکنم. 
        

          شیرین بود. تا یه مدت بعد خوندنش فاز بجنوردی بودن داشتم 😂
        

          فکر کنم داستان در ادامه آبنبات دارچینی میگذره
داستان با همون سبک و از طرف همون قصه گوی همیشگی با تفاوت طنز +18 بیشتر
        

          یک خُرده داستان طنز با هنرنمایی و میانداری شخصیت های مجموعه کتاب های آبنبات ها. خرده داستان هم گفتم نه اینکه خیلی داستان کوتاهی باشد که در مقایسه با مجموعه آبنبات ها گفتم...

موضوع داستان هرچند به سمت ابتذال کشیده می شد (خودم هم خبر دارم که زیادی روی ابتذال در طنز حساس شده ام!) اما نویسنده سعی کرده بود عفت قلم را حفظ کند و کمتر به سمت مبتذل خندانی مخاطب رفته بود. هر چند که به گمان من بدآموزی های خودش را هم داشت. البته نه خیلی!

طنز روان و خوشمزه ای داشت، واقعا بعضی جاهای کتاب خنده دار بود و البته اگر دنبال معنا در دل طنز، توی این کتاب هستید، نباید خیلی دنبالش بگردید. بعضی طنزها، آموزش هم دارند که این کتاب خیلی به آن سمت نرفته. البته که خالی از مفهوم هم نیست ولی آن چنان که باید و شاید، نه!
        

          خواندنش برای بار چندم( تجربه مجموعه آبنبات ها  ، آخرین و دومین نشان مردی :) ) بهم ثابت کرد قلم مهرداد صدقی و‌ سوژه ای عادی از دل زندگی روزمره ، برای یک طنز روان کافیست! کافی بودن خیلی مهم است ، شاید درخشان ترین رمان مهرداد صدقی نباشد اما خواندنی ، قابل قبول و از همه مهم تر لبخندساز است. 
آدم های غریزه وصلی همان شخصیت های آشنای مجموعه آبنبات ها هستند ، شبیه انیمیشن های کوتاه فرعی که پس از اکران و محبوبیت انیمیشن اصلی ساخته می شوند ، این هم یک خرده ماجرای مجزا از رمان بلند آبنبات هاست. البته برای خواندنش نیازی به خواندن آبنبات هل دار و دارچینی و ... ندارید‌.اگر خوانده باشیدشان از همان صفحه اول با آدم ها احساس آشنایی می کنید و اگر نخوانده باشید هم‌به ۱۰ صفحه نمی رسد که با محسن ، دایی ، بی بی و حتی قدرت پلنگ! حسابی رفیق می شوید. بنظرم نقطه قوت قلم آقای صدقی دقیقا همین جاست.
        

          مثل همیشه خوب بود البته به پای سری آبنبات ها نمی رسید ولی بازم خوب بود
        

          خیلی شبیه به مجموعه ی آبنباتها بود خیلی شیرین