یک جمله در وصف این کتاب به ذهنم می رسد:متفاوت بود!
و تفاوتش،در اینجا بود که 《روح》 داشت.بعضی کتاب ها صرفا قشنگند،اما این کتاب روح داشت.اینکه نویسنده کتاب از روایتگرش جدا نبود،باعث شده بود مخاطب خاطرات را لحظه لحظه لمس کند...ببوید...بچشد....حسی فراتر از 《دانستن》 را به مخاطب القا می کرد.
و از آن دسته کتاب هایی بود که دوست دارم تک تک دوستان کتابخوانم را در خواندنش شریک کنم....
          

            جدای از تمام برداشتها بعد از خواندن این کتاب، من به شما ظهور امید در قلب هایتان را نوید میدهم.
حالا که حضرت آقا از پاشیدن بذر امید بین جوانان سخن می گویند، خانم حبیبه آقایی پور از پدری برایمان صحبت میکنند که روزی مسئولیت سنگین سفیر بودن را در کشور به عهده داشته اند و توانسته اند به گونه ای طی مسیر کنند که لایق بهترین شکل ممکن عروج یعنی شهادت شوند.
روایتی ملموس،بی ادعا و پر از لحظات ناب سلوکی این شهید بزرگوار،شهید محمد رحیم آقایی پور🌷

          

            بهتر است بگویم کتاب چشیدم!
حقیقتا این کتاب خواندنی نبود،
باید جملاتش را مزه‌مزه می‌کردی و قند پشت جملاتش را در وجودت حل. 

"کتاب سفیر ما در بهشت"
روایتی از شهید محمدرحیم آقایی‌پور، 
آقای بابانفسی، (وقتی آنقدر خوبی‌ که بچه‌هاست نَفَسی صدایت می‌کنند.)
آقای عاشق، آقای عابد، آقای فرزند، آقای شهید و 
آقایِ سفیری که سال‌های سال در قلب اروپا، با چهار فرزند زندگی کرده بود؛ و چقدر قشنگ قالب و قاب زندگی‌اش را در قالب دین و عشق و محبت و ظرافت و دقت‌به جزئیات چیده بود.
و چقدر "جزئیات" کلیدواژه‌ی مهمی است. 
چقدر این‌کتاب جای دقت دارد، چقدر درس‌آموز است، 
چقدر جای نکته‌‌برداری دارد، چقدر از آن می‌توان "کلید" های شهید بالقوه بودن را استخراج کرد.
بیشتر نگویم، 
بخوانید، 
حتما بخوانید تا بچشید.
          

            بارزترین تفاوت این کتاب با کتاب های دیگه
نویسنده   هست که دختر  شهید هستن و یک فضای ایزوله از شهید ارائه ندادن.
دمشون گرم

          

            سبک زندگی این شهید، مدل شخصیتی و فردی اش و خلاصه خیلی چیزهایش برای من ملموس بود. 
من اگر بودم کل کتاب را به خاطرات پدر فرزندی اختصاص میدادم . 


بهره ی معنوی من از کتاب:
 جزئیات را دست کم نگیر!
همین جزئیات انسان را شهید میکند.
          

            سفیر ما در بهشت یکی از بهترین هایی‌ست که خواندم، کتاب روایت سفیریست که حالا شهید است، اما نه شهید توپ و تانک و..که روایت یک دیپلمات است؛ دیپلمات کت و شلوار پوشیده‌ی ادکلن زده. او که نماز اول وقتش در کنار خیابون در قلب اروپا هم ترک نمی‌شد و خوبی‌های تمامی نداشت و ندارد و شاید همین خوبی‌هاست شرط پذیرش قربانی...

کتاب پر است از درس برای همگان...