بهتر است بگویم کتاب چشیدم!
حقیقتا این کتاب خواندنی نبود،
باید جملاتش را مزه‌مزه می‌کردی و قند پشت جملاتش را در وجودت حل. 

"کتاب سفیر ما در بهشت"
روایتی از شهید محمدرحیم آقایی‌پور، 
آقای بابانفسی، (وقتی آنقدر خوبی‌ که بچه‌هاست نَفَسی صدایت می‌کنند.)
آقای عاشق، آقای عابد، آقای فرزند، آقای شهید و 
آقایِ سفیری که سال‌های سال در قلب اروپا، با چهار فرزند زندگی کرده بود؛ و چقدر قشنگ قالب و قاب زندگی‌اش را در قالب دین و عشق و محبت و ظرافت و دقت‌به جزئیات چیده بود.
و چقدر "جزئیات" کلیدواژه‌ی مهمی است. 
چقدر این‌کتاب جای دقت دارد، چقدر درس‌آموز است، 
چقدر جای نکته‌‌برداری دارد، چقدر از آن می‌توان "کلید" های شهید بالقوه بودن را استخراج کرد.
بیشتر نگویم، 
بخوانید، 
حتما بخوانید تا بچشید.