شاید باورتون نشه اما روزی که مطالعه این کتاب رو شروع کردم وقتی هنوز اوایل کتاب رو می خوندم دلم نمی خواست ادامه ش رو بخونم چون اون طور که باید جذبم نکرد.اما به خاطر تعاریف زیادی که ازش شنیده بودم خودمو متقاعد کردم که تا آخر بخونمش و باید بگم که از فصل اولِ بخش دوم کتاب،داستانش برام جالب شد به طوری که خودم متوجه نشدم که در طول یک روز حدود ۱۰۰ صفحه خوندم.
این اولین کتابی بود که من از جورج اورول خوندم و داستان رمان برام خیلی جالب بود و حس خوبی از مطالعه ش بهم دست داد.
          

            کوتاه: کتاب با توجه به برهه و نوع زاویه دید بسیار خواندنی است 
زیرا که کماکان تفکر نقاد اورول رو درون خودش داره و چالش های جذابی داره. اما این کتاب رو نباید با کتبی نظیر قلعه حیوانات و ۱۹۸۴ مقایسه کرد.

مرور:
اولین چیزی که به ذهنم میرسه این که لطفا ترجمه خوب رو بخونید
من با ترجمه ایران‌دخت ؛ بهناز پیاده خواندم و پیشنهادش میکنم.
و پیشنهاد میکنم قبل شروع این کتاب فیلم کد داوینچی رو ببینی تا با فضاسازی مناسبی وارد یک قصه جوندار در عین حال ساده بشی.

اما بعد:
شما در این کتاب به خوبی با جزئیات ، فراز و نشیب و گره های زندگی دوروتی آشنا میشین .
به طوری که تحجر و تعصب  یک مسیحی افراطی رو تمام و کمال درک میکنی. مخصوصا که تصویرسازی ذهنی و احساس رو بهت منتقل میکنه.
امان از مشکلات ، مشکلات شاکله داستان رو شکل میدن
مثل فقر ، بی‌خانمان شدن و سختی های یک پدر بد و بی مسئولیت داشتن...
همین مشکلات نگاه این دختر مسیحی رو عوض میکنه
تجربهٔ دوروتی از زندگی و کار کردن با کارگران فصلی لندن و خوشه چینی، آس و پاسی او و دوستان نیمه راهش و شعرهای تلخی که خوشه چینان در هنگام کار می‌خواندند، ایمان دوروتی را نسبت به عقاید مذهبی پدرش سست کرد و او خود دریافت که دیگر ایمانی مانند گذشته نداره...

خواندن این کتاب رو به کسایی پیشنهاد میکنم که سناریو براشون مهمه . دنبال تجربه زیسته میگردن . دین رو افیون میدونند . و در نهایتا کسایی که یک درام آرام و عمیق رو دوست دارند.

شرح حال:من شب کریسمس این کتاب رو برای دومین بار تموم کردم.
امیدوارم بابانوعل یه جایزه بهم بده :)
          

            دوروتی دختر یک کشیش متعصب بر اثر فراموشی با زندگی جدیدی مواجه میشود و در طول داستان با اتفاقات ناگوار چون فقر شدید و بی خانمانی دست و پنجه نرم میکند . دختری که زمانی به مسیحیت ایمان داشت با گذشت زمان و مشکلات پیش رو باور های مذهبی خود را ازدست میدهد هرچند از این بی اعتقادی و بی ایمانی نیز ناراحت است و بقول خودش دچار یک خلا شده. 
هر چند دنبال کردن داستان و حوادثی که برای دوروتی اتفاق می افتاد کشش داشت اما نسبت به کتاب قبلی که از نویسنده خوانده بودم کتاب متوسطی بود.
          

            روایت داستانی ساده و بی فراز و نشیب ، کتاب به خوبی نشون میداد که چطور ما تحت تاثیر عقاید دیگران بزرگ میشیم و گاهی هیچ اختیاری از خودمون نداریم که خودمون رو بشناسیم... بنظرم نویسنده قصد داره بگه که اعتقادات دینی هر فرد در عملکرد اون فرد تاثیر چندانی نمی‌ذاره.بار فکری و عقیدتی که بواسطه حضور در خانواده جامعه و اجتماعاتی که بدون اختیار مجبور به تجربشون هستیم در دیدگاه ما اثر گذاری شدیدی داره چه بسا که برخی از موارد این خطوط فکری رو هم قبول نداشته باشیم ،انگار ترس از طرد شدن،مرتکب گناه شدن و مقبول نبودن،خیلی جاها ما رو ملزم میکنه انصالاتمون به هر آنچه که شاید عقل و منطق نمبپذیره رو حفظ کنیم، کتاب و نگارشش برای منی که خلاقیت و پیچیدگی رو دوست دارم، خیلی جذاب نبود البته که آثار دیگه جورج اورول برام نفیس هستن اما این کتاب خیلی هیجان زدم نکرد ولی یک مرتبه خوندنش خالی از لطف هم نیست،من نسخه ترجمه شده اثر رو خوندم اما گمونم میکنم سانسور داشت،چون هیچ اشاره ای به داستان شب حادثه ی گم شدن شخصیت اصلی نکرد و بنظرم یکم این جهش وسط داستان عجیب بود.
          

            همون‌طور که از اسم کتاب مشخصه نقش اصلی این کتاب دختر یک کشیشه. دختری که زیر دست یک پدر بدخلق و مستبد به اجباری‌ترین شکل ممکن در عین عدم آگاهی از این مورد، یک مسیحی سرسخت شده و کارش به رسیدگی به کارهای کلیسا و پیروان پیر و درمانده اون و از این قبیل کارها محدوده. یک اتفاق که نه ما میدونیم چیه نه نویسنده و نه هیچ کس دیگه باعث میشه این دختر سر از لندن در بیاره در حالی که حافظه‌ش رو از دست داده و .... اورول در این کتاب به نقد دین و کلیسا و سیستم آموزشی پرداخته. داستان ساده و خطیه اما آنچنان جذاب نیست. انتهای کتاب هم به نظرم بی‌معنی بود و خب با فلسفه و اعتقادات نویسنده به شکلی که در داستان اومده هم موافق نیستم.ه
امتیاز کتاب ۲.۵
          

            پدر دوروتی کشیش متعصبیه که مسئولیت تمام امور شخصی و کاریش رو به دوش دخترش انداخته و اون رو به قدری غرق در روزمرگی کرده که هرگز فرصت فکر کردن و تغییر دادن وضع خودش رو پیدا نکرده.
به زودی شرایط طوری تغییر می‌کنه که اندیشه‌های اساسی دوروتی دچار تحولی بزرگ شه. اما سوال این جاست که در چنین شرایطی که دوروتی قادر به کنار گذاشتن اون چه که بهش "عادت" داشت و رو آوردن به زندگی و افکار جدید هست یا نه؟

پیشنهاد: نباید از این کتاب انتظار آثاری مثل قلعه حیوانات و ۱۹۸۴ رو داشته باشید (که به عنوان آخرین آثار نویسنده از پختگی و خلاقیت بیشتری برخوردارن) . از طرفی جا داره اشاره کنم زمانی که این کتاب رو خریدم به انتشارات و ترجمه اون دقت نکردم و پیشنهاد می‌کنم شما از انتشارات معتبرتری مثل مجید تهیه کنید.