نورا همیشه فکر می‌کرد هر انسانی مانند یک شهر است. شاید بعضی محله‌های شهر جای ناپسندی باشند، اما نمی‌توان به خاطر آن‌ها کل شهر را زیر سوال برد. هر شهری آدم‌های حقه‌باز، خیابان‌های ناامن و خطرناک و حومه فقرنشین دارد، با این‌ حال ویژگی های خوب شهر باعث می‌شود آدم چنین چیزهایی را هم تحمل کند.
          

            دوستان حتما از نشر خوب خریداری کنید
نشری که من انتخاب کرده بودم یکم حوصله سربرش کرده بود ولی باز هم از خوندنش لذت بردم
مفهوم کلی از نظر من این بود که هر انتخابی هم که تغییر بدید باز هم زندگی بی نقصی نخواهید داشت
زندگی خودتان را بچسبید و لذتش را ببرید!
کتاب خوبی بود بخونید و لذتش رو ببرید و قدر زندگیتون رو بدونید:)
          

            هر تصمیمی در زندگی مسیر جدیدی به وجود میاره.
هر مسیری آینده ای متفاوت به وجود میاره.
هر آینده ای لزوما ناخوشآیند یا خوشآیند نخواهد بود.
هر زندگی مسلماً زندگی ایده آل نخواهد بود.
هر فردی در زندگی لزوماً بی نقص نیست.
هر انسانی قرار نیست تا ابد یه مدل بماند.
          

            فقط می‌تونم بگم یه نشر غیر معتبر و یه ترجمه‌ی بد می‌تونه کتاب خوندن رو کوفتتون کنه 💔
کتاب پرمحتواییه ولی بخاطر اشتباه بزرگی که کردم  هر صفحه رو با گریه و خون دل می‌خونم
اگه می‌خوایید بخونیدش حتما از نشر معتبر بخرید
          

            او گفت:«بین مرگ و زندگی ، کتابخانه ای هست و درون ان کتابخانه قفسه هایی هستند که تا ابد امتداد دارند. هر کتاب فرصتی برای آزمودن زندگی دیگری را ، که می توانستی داشته باشی ، در اختیارت قرار می دهد ، برای این که ببینی اگر انتخاب های دیگر کرده بودی ، اوضاع چطور می شد...اگر فرصت داشتی حسرت هایت را جبران کنی ، چه کار متفاوتی می کردی.»
          

            علی‌رغم تصورم، کتاب جالبی بود و واااقعا لذت بردم.👌🏻
در واقع این کتاب،  این حقیقت رو  به تحریر درآورده که زندگی، جای حسرت خوردن و غم نداشته‌ها و فرصت‌های از دست رفته  نیست. ما می‌تونیم در زندگی،  بهترین نسخه از خودمون باشیم اگر ظرفیت‌های وجودی‌مون رو به خوبی بشناسیم و زاویه دیدمون رو به دنیا و آدماش عوض کنیم. 
یه نکته جذابی که این کتاب برای من داشت این بود که ممکنه نتیجه، همیشه اون طور که تصور می‌کنیم  نباشه. شاید فکر کنیم اگر فلان شغل رو داشتیم یا فلان شخص در زندگی مون بود، قطعا شادتر بودیم و خوشبخت و دائما حسرت اونها رو داشته باشیم. در حالی‌که اگر اون  شرایط محقق می‌شد نتیجه عکس می‌داد! در واقع همون مصلحت و حکمت خداست که در قرآن فرموده شاید چیزی رو برای خودمون خوشایند بدونیم در حالی‌که برای ما خوشایند نیست و شاید چیزی رو خوشایند خودمون ندونیم، در حالی‌که همون سبب خوشبختی و سعادت ماست‌. این کتاب هم  گویا تفسیر همین  امر هست. 
به قول ثورو: «آنچه به آن می‌نگری مهم نیست، آنچه می‌بینی مهم است.» 😉
          

            موضوعش دوست داشتم ولی ترجمه اش ضعیف بود.
طراحی جلد کتاب هم دوست نداشتم.
چند وقت پیش‌ هم قبل تموم شدن کتاب به کسی معرفیش کردم و در موردش کمی حرف زدیم.
فکر می کرد یه کتاب بی خود و به درد نخوره.

          

            تنها راه فهمیدن، زندگی کردن است…

این جمله از کتاب شاید کوتاه ترین و مختصر ترین جمله آن باشد. اینکه ما «من» های مختلفی که می‌توانستیم باشیم و هستیم را درک کنیم نیازمند این است که زندگی‌شان کنیم. این نقطه از کتاب همان پرتگاهی است که به جای اینکه خودمان از آن بیفتیم باید قضاوت ها، پشیمانی ها و سرزنش هایمان را پرتاب کنیم. این پرتاب قطعا کمک می‌کند کمتر «من» هایمان را قضاوت کنیم. اما سوالی که جدا از موضوع کتاب وجود دارد این است که آیا ما فقط «من» های خودمان را قضاوت و سرزنش می‌کنیم؟
«من» های دیگران چطور؟
          

            همیشه تعریف این کتاب رو شنیده بودم ،داستان جالبیبود با موضوعی جدید که واقعا جذبتون میکنه ،خوندن این کتاب برای تمام کسایی که تو زندگیشون حسرت گذشته و تصمیمات اشتباهشون رو می‌خورند لازم است به نظرم پیام کتاب به درستی بیان شده بدون چیز اضافه ای و راحت میشه باهاش ارتباط برقرار کرد ،واقعا هر جور هم فکنی هر چقدر هم سختی بکشی این زندگی ارزشش رو داره  و چقدر تلخه که گاهی واقعا دیر متوجه این موضوع مهم میشیم