تنها راه فهمیدن، زندگی کردن است…

این جمله از کتاب شاید کوتاه ترین و مختصر ترین جمله آن باشد. اینکه ما «من» های مختلفی که می‌توانستیم باشیم و هستیم را درک کنیم نیازمند این است که زندگی‌شان کنیم. این نقطه از کتاب همان پرتگاهی است که به جای اینکه خودمان از آن بیفتیم باید قضاوت ها، پشیمانی ها و سرزنش هایمان را پرتاب کنیم. این پرتاب قطعا کمک می‌کند کمتر «من» هایمان را قضاوت کنیم. اما سوالی که جدا از موضوع کتاب وجود دارد این است که آیا ما فقط «من» های خودمان را قضاوت و سرزنش می‌کنیم؟
«من» های دیگران چطور؟
        

          هر تصمیمی در زندگی مسیر جدیدی به وجود میاره.
هر مسیری آینده ای متفاوت به وجود میاره.
هر آینده ای لزوما ناخوشآیند یا خوشآیند نخواهد بود.
هر زندگی مسلماً زندگی ایده آل نخواهد بود.
هر فردی در زندگی لزوماً بی نقص نیست.
هر انسانی قرار نیست تا ابد یه مدل بماند.
        

          قبل از خوندن کتابخانه ی نیمه شب گاهی با خودم فکر میکردم ادما وقتی میمیرن کجا میرن؟
درست یا غلط به تناسخ اعتقاد دارم تقریبا
و این اعتقاد ترس از مرگ و پیر شدن رو کم کرده و برعکس با خودم فکر میکنم مرگ ممکنه رخداد جالبی باشه

کتابخانه ی نیمه شب داستان جهان موازیه 
تا حالا فکر کردین چقدر جالب میشد اگه میتونستیم زندگی های دیگه ای رو تجربه کنیم و به این درک برسیم که حسرت ها هیچ وقت توی هیچ زندگی پایانی ندارن 
یه جایی بین مرگ‌ و زندگی یه کتابخونه ی نیمه شبه که داستان واقعی زندگی هر ادمی توی اون نوشته شده
اگر شیفته ی دنیای موازی هستید 
اگر عاشق تجربه کردن گذشته ها و سرنوشت های دیگه هستین این کتاب رو خیلی بهتون پیشنهاد میکنم
_

هر زندگی‌ای که از زمانِ آمدن به کتابخانه امتحان کرده بود درواقع رؤیای شخصی دیگر بود. زندگی اولی که ازدواج کرده بود و میخانه داشت رؤیای دَن بود. سفر به استرالیا رؤیای ایزی بود و حسرت نورا دربارۀ نرفتن، بیشتر به صمیمی‌ترین دوستش مربوط می‌شد تا خودش. رؤیای قهرمان شنا شدن متعلق به پدرش بود،. بله، حقیقت داشت که در دوران کودکی به قطب شمال علاقه داشت و می‌خواست یخچال‌شناس شود، اما آن تصمیم هم تا حد زیادی از گفت‌وگوهایش با خود خانم الم در کتابخانۀ مدرسه شکل گرفته بود. هزارتو هم، خب، آن هم از همان اول رؤیای برادرش بود.

شاید هیچ زندگی بی‌نقصی برای او وجود نداشت، اما مطمئناً جایی زندگی‌ای پیدا می‌شد که ارزش تجربه کردن داشته باشد. نورا هم متوجه شد که اگر می‌خواهد آن زندگی را پیدا کند، باید دامنۀ جست‌وجویش را وسیع‌تر کند
        

          سفر به ابعاد دیگه ای از زندگی خود
        

          خوب بود بشدت خوب بود تنها کتابی که انگیزه  میده ولی از دسته کتاب های زرد نیست.
        

          بینهایت این کتاب رو دوست داشتم دیالوگی بود که واقعا احساسش کردم دیالگی که می‌گفت« زندان یه مکان نیست بلکه ذهنیته » و این کتاب باعث میشه که زندگیت رو دوست داشته باشی 
        

          همیشه تعریف این کتاب رو شنیده بودم ،داستان جالبی بود با موضوعی جدید که واقعا جذبتون میکنه ،خوندن این کتاب برای تمام کسایی که تو زندگیشون حسرت گذشته و تصمیمات اشتباهشون رو می‌خورند لازم است به نظرم پیام کتاب به درستی بیان شده بدون چیز اضافه ای و راحت میشه باهاش ارتباط برقرار کرد ،واقعا هر جور هم فکنی هر چقدر هم سختی بکشی این زندگی ارزشش رو داره  و چقدر تلخه که گاهی واقعا دیر متوجه این موضوع مهم میشیم 
        

          نورا همیشه فکر می‌کرد هر انسانی مانند یک شهر است. شاید بعضی محله‌های شهر جای ناپسندی باشند، اما نمی‌توان به خاطر آن‌ها کل شهر را زیر سوال برد. هر شهری آدم‌های حقه‌باز، خیابان‌های ناامن و خطرناک و حومه فقرنشین دارد، با این‌ حال ویژگی های خوب شهر باعث می‌شود آدم چنین چیزهایی را هم تحمل کند.
        

          علی‌رغم تصورم، کتاب جالبی بود و واااقعا لذت بردم.👌🏻
در واقع این کتاب،  این حقیقت رو  به تحریر درآورده که زندگی، جای حسرت خوردن و غم نداشته‌ها و فرصت‌های از دست رفته  نیست. ما می‌تونیم در زندگی،  بهترین نسخه از خودمون باشیم اگر ظرفیت‌های وجودی‌مون رو به خوبی بشناسیم و زاویه دیدمون رو به دنیا و آدماش عوض کنیم. 
یه نکته جذابی که این کتاب برای من داشت این بود که ممکنه نتیجه، همیشه اون طور که تصور می‌کنیم  نباشه. شاید فکر کنیم اگر فلان شغل رو داشتیم یا فلان شخص در زندگی مون بود، قطعا شادتر بودیم و خوشبخت و دائما حسرت اونها رو داشته باشیم. در حالی‌که اگر اون  شرایط محقق می‌شد نتیجه عکس می‌داد! در واقع همون مصلحت و حکمت خداست که در قرآن فرموده شاید چیزی رو برای خودمون خوشایند بدونیم در حالی‌که برای ما خوشایند نیست و شاید چیزی رو خوشایند خودمون ندونیم، در حالی‌که همون سبب خوشبختی و سعادت ماست‌. این کتاب هم  گویا تفسیر همین  امر هست. 
به قول ثورو: «آنچه به آن می‌نگری مهم نیست، آنچه می‌بینی مهم است.» 😉
        

          فوق‌العادهههههه بود🙂🤍✨ 
این کتاب راجب مرگ و زندگی بود و واقعااااااا.....خیلی خیلی زیبا و پرمفهوم و تاثیرگذار بود

        

          هیچ زندگی بی نقصی وجود نداره. اکثر حسرت هامون بی جاست. 
        

          خیلی کتاب قشنگیه و واقعا بعد از خوندش تفکر آدم رو متحول می‌کنه بهتون پیشنهاد میکنم حتما بخونیدش
        

          فقط می‌تونم بگم یه نشر غیر معتبر و یه ترجمه‌ی بد می‌تونه کتاب خوندن رو کوفتتون کنه 💔
ناخوشایندی‌ زیاد داشت و باب میل اینجانب نبود ولی منکر این نمیشم که ایده‌ی اولیه کتاب جالب بود 
هرچند بخاطر اشتباه بزرگی که کردم  هر صفحه رو با گریه و خون دل خوندم 🫠
اینطور نیست که پیشنهادش کنم ولی اگه می‌خوایید بخونیدش از نشر معتبر تهیه کنیدش
        

          و اما کتاب خانه نیمه شب..
کتابی محشر. نمیدونم چطور توصیف کنم.
بنظرتون اگه میشد زندگی و انتخواب کنید که حسرتش و دارید چه اتفاقی می افتاد؟:)

        

          می‌تونم بگم از جمله کتابهایی بود که می‌تونه، زاویه دید جدید برای دیدن زندگی و اتفاقاتش بسازه. 
        

          از جمله کتاب‌هایی که پیامش حال دلم رو به شدت خوب کرد. 👌🏻 به هر کسی که زندگیش پر از ای کاش‌هاست و فکر می‌کنه هزارتا راه دیگه میتونسته تو گذشته بره که زندگی الانش بهتر باشه ولی حیف که نرفته خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم.
        

          کتابخانه نیمه شب، کتابی است که "ای کاش های" آدم را پاک می کند. 
        

          کتابی بود که در واقع داشت به ما میگفت زندگی  بی نقصی وجود نداره چون الان همه ی ما شاهد این هستیم که امروزه کسی از شرایطی که داره راضی نیس و حسرت انتخابای دیگس چون ما چیزی که انتخاب کردیم رو با نقصاش  با چیزی مقایسه میکنیم که دوست داشتیم انجام بدیم بدون در نظر گرفتن نقص هاش و این کتاب از نظر من کتاب جالبیه چون بسیار خوب روند رو نشون میده و میگه زندگی خوب ما شاید خیلی به ما نزدیک باشه ولی ما اون رو نبینیم که قطعا اون زندگی هم بی نقص نیست