رمانِ «کتاب خم» زندگی پرفرازونشیب مردی است که به رغم میل درونی اش، به آنچه که او را از مسیر دلخواهش دور می کند تن می دهد. او سازگار نیست، سازشگر نیست، ناتوان نیست، اما با اندیشیدن مدام به درون و بیرون، خانه و جامعه و به هرآنچه که نقش او را کم رنگ می سازد، روزگار می گذراند و بی آنکه به خواسته ها و آرزوهای اصلی اش فعلیت ببخشد، ناخواسته همان راهی را می رود که «بیرون» پیش پایش می گذارد.خطر برای من احضار شده بود. آرزویم آن را احضار کرده بود. چون روی آرزویم پافشاری می کردم. اما همان طور که دلم نمی خواست با آرزویم آرزوی کسی را نابود کنم، دلم نمی خواست کسی با آرزویش آرزویم را نابود کند. اما خود این هم که نمی خواستم آرزویم را کسی نابود کند آرزو بود. آرزویی که باید برای تحقق آن قدرت داشتم. قدرتی برابر یا حتی فراتر از قدرتی که آرزویم را (خواسته یا ناخواسته) تهدید به نابودی می کرد. کار همیشه وقتی خراب می شد که آرزوها (خواسته یا ناخواسته) به مرزهای هم تجاوز می کردند. زیاده خواه می شدند. اما واقعاً زیاده خواه می شدند؟