این کتاب رو قبل عید به پیشنهاد بچه‌ها سفارش دادم که تو کتابخونه مدرسه بذارم. ولی نمیذارمش.
به زحمت دارم گریه‌ام رو کنترل می‌کنم. 
واقعا لازمه کتاب نوجوان اینقدر سوژه‌اش محرک احساسات باشه؟ یعنی برای این گروه سنی این حجم از برانگیختی احساسات چیز خوبیه؟ به رشد عاطفیشون کمک میکنه یا چی؟
          

            میتوانید این کتاب را در کمتر از یک ساعت تمام کنید. تمام کتاب نامه‌های مادر و دختری است که وقت صحبت کردن را ندارند و باید روی در یخچال برای هم نامه بگذارند. کاش درباره شغل مامان بیشتر توضیح میداد. آخرش نفهمیدم ماما است، یا در بخش بچه‌هایی با شرایط خاص کار میکند. داستان غمناک است، اما غمناک دلنشین :))
          

            این کتاب را در ۲ ساعت تمام کردم
این مادر دختر خیلی با احساس برای هم مینوشتن و من را به گریه انداختند
کتاب عالی بود
          

            فقط با یادداشت‌هایی که مادر و دختر نوجوانش روی در یخچال برای هم می‌گذارند از زندگی‌شان و ارتباطشان آگاه می‌شویم.

کتاب هم قشنگ است و هم تلخ.
برای نوجوانی  که از بیماری‌های سخت می‌ترسد مناسب نیست.

          

            در کمتر از ۲ ساعت می‌توانید آن را بخوانید. برای مادر و دختری سر شلوغ که وقت صحبت کردن و گذراندن لحظاتی را کنار هم ندارند، غمگین شوید ولی از اینکه حداقل برای هم روی در یخچال سفید یادداشت می‌گذارند، خوشحال باشید. اگر روزی یادداشتی نباشد، نشان از اتفاق بدی خواهد بود. 
خیلی شبیه زندگی خانواده‌هایی است که کار و مدرسه تمام زندگی‌شان را  در برگرفته و کم می‌توانند فرصتی برای با هم بودن ایجاد کنند. 
نگاه مادر به دخترش در سیر داستان عوض می‌شود و از از دل آن رابطه سرد به یک گرمی هم قدمی در کنار هم می‌رسند.
من خواندن کتاب را دوست داشتم.
          

            عنوان فارسی: زندگی روی در یخچال 

مادر و دختر نوجوانی که خیلی کم همدیگر رو می‌بینند و با گذاشتن یادداشت روی یخچال از حال و روز هم خبر می‌گیرند. روزها با سردی و گاهی سکوت پیش میره تا مادر دچار سرطان میشه. حالا یادداشت‌ها وارد فضایی متفاوت می‌شوند. 
تمام کتاب یادداشت‌های این دو نفر برای همدیگه‌ست. خب کتاب سراسر عواطف انسانیه و عجیب نیست که اشک‌هاتون جاری بشه. 
راستش نمیدونم این حجم غم رو چطور باید با بچه‌ها شریک شد و خواند.