جزئیات فعالیت

      بسم الله الرحمن الرحیم

این فصل جالب بود، پساساختارگراهای یقه ساختارگراها رو گرفته بودن در مقابل هم ساختارگراها واکنش شدیدی نداشتن چون در شان‌شون نبود با این جوونکا سروکله بزنن:)

یکم از ساختارگراها بگیم: آدمهای منظمی ان که دنبال یک خط روایی مطمئن و منسجم هستن، مثل بابابزرگای عصاقورت داده ای می مونن که دیگه دوره شون سر اومده و وقتش شده که قاب عکس شون رو روی دیوار مشاهیر آویزون کنیم.
من از این پیرهای جذاب خوشم میاد چون اونا دنبال فهمیدن روابط میون آئین ها ، محرمات و اسطوره هان که اینا چه صنم خاصی با تفکر انسان دارن و اساسا چطور شکل می گیرن.
ساختارگراها به تقابل های دوجزئی می پردازن، اجازه بدید اسمش رو بزارم حقه ظریف. چرا؟
خیلی ساده است، برای تعریف یک مفهوم و جا انداختنش برای مخاطب مصداق عکسش رو میاری وسط.
مثل شب/روز/ سیر/گشنه/بی سواد/باسواد
با اینکه این مصادیق همه جا پیدا میشن اما بسته به اینکه شما اهل کدوم فرهنگ باشید تعریف متفاوتی از اونها بلدید.
جدال همیشگی که روایت داستان هست یا نه هم بین ساختارگراها وجود داشته که دست آخر اینطوری حلش کردند. 
داستان میشه محتوا و روایت میشه گفتمان.( برای من که حل نشد، حالا این بابابزرگا بین خودشون حلش کردن)
ژرار ژنت میاد سه اصل مهمی که به چشمم اومده رو برای ما بیان میکنه:ترتیب زمانی-دیرش( کشش روایت در زمان رو منظورشه)-بسامد.
از بین اینا من با دیرش بیشتر  تفاهم نشون دادم چون تونستم تصویر سازیش کنم.

خب حالا وقت این جوونکای پانک جو زده است، پساساختارگراها.
پساساختارگراها زیاد اهل نظم و انضباط نیستن، میگن چه اشکالی داره ما اخر داستان رو اولش روایت کنیم؟ اصلا ما با اون سیر معقول مشکل داریم، لعنت به قید و بند!
انعطاف پساساختارگرایان از بابابزرگشون بیشتره، اینو قبول میکنم اما نمی پذیرم که یه دیوار سفید نشونم بدن و بگن خب می بینی چه نقاشی خارق العاده ای کشیدم؟ 
سرت رو تکون بده انگار فهمیدی چی میگه.
اهان اینم بگم، پساساختارگرایان صریح تر حرف خودشون رو میزنن و این صوبتا( پرده دریده گانن)

خب من ترجیح میدم بایستم تو صف بابابزرگا(ارث خوبی بهم می رسه) چون شاید به نظر برسه که سختگیر ان اما برعکس میشه توی همین نظمشون خلاقیت رو به وجود آورد بدون اینکه نیازباشه همه چی رو بهم بریزی و اصلا چارچوبی نداشته باشی.

پ ن: جدی نگیرید فقط میخواستم ساده اش کنم