یادداشت‌های محمد مهدی آفاق (7) محمد مهدی آفاق 1404/2/15 نام تمام مردگان یحیاست عباس معروفی 4.2 12 فاصله ی بین زنده بودن و زندگی کردن، خط باریکی ست به نام اقبال! گاهی چموش و گاهی آرام، چه آرامگاهی ست این دنیا! 0 1 محمد مهدی آفاق 1403/12/18 ملکوت بهرام صادقی 3.7 48 به راستی که زندگی، چه معنایی فراتر از درک ما از آن خواهد داشت؟! مگر نه آنکه ملامت و یا سرخوشیِ هر شماره از نفس هایمان به درک ما از زندگی بر میگردد؟ و یا شاید زندگی و درک و از این قبیل مفاهیم، تنها جبر است که نا آشکار ما را قربانی کرده... 0 0 محمد مهدی آفاق 1403/9/22 من، شماره سه عطیه عطارزاده 3.5 16 نقطه ای در انتهای مسیر وجود دارد که جنون زندگی را سَر خواهد کشید. که ما دیگر، ما، نخواهیم بود! 0 0 محمد مهدی آفاق 1403/9/5 خون خورده مهدی یزدانی خرم 3.4 82 که گاهی چکیده شدن قلم به خوردِ جانِ کاغذ نخواهد رفت! بلکه به خوردِ جانِ آدمی خواهد رفت... که ما رقیق خواهیم شد با هر کلمه و هر جمله و بیش از پیش چیزی به زیر پوستمان خواهد دوید. 0 1 محمد مهدی آفاق 1403/3/19 چاه به چاه رضا براهنی 3.6 5 بی رحم تر و خطرناک تر از یک ببر، آدمیست گرسنه و فریب خورده در میان انسان ها... 0 1 محمد مهدی آفاق 1403/3/1 بادبادک باز خالد حسینی 4.3 215 گاهی زندگی تنها برای زنده بودن به ما فرصت میدهد و نفس کشیدن به لطفی زجر آور و اندوهناک از طرف زندگی مبدل میشود! در این شرایط، انسان بودن شاید سخت ترین بخشِ ادامه دادن باشد... شاید هم امید تنها راه نجات و رستگاری باشد... 0 1 محمد مهدی آفاق 1402/12/20 پیکر فرهاد عباس معروفی 3.3 10 زندگی، همواره با رنج معنی میشود و این رنج گاهی راه تنفس را در دستان زمخت خود می فشارد. و سیاهی در پی شب ها، گریبان گیر ادامه ی روز میشود... 0 2
