راستش نثرش مسحور کننده و در عین حال برای من خسته کننده است. کتابهای روونتر رو بیشتر دوس دارم. مغزم این حجم از استعاره و تشبیه و صنایع ادبی و سجع رو دیگه بر نمیتابه.
زندگی عادی ساده تر از اینهمه پیچیدگی نوشته شده در یک کتابه. همون لذت خوردن سیب زمینی داغ آتیشی با گلپر.
تنفس توو هوای ساوالان
گشت و گذار توو اثرگاه ها (موزه ها) بدون این حجم از فلسفه بافی
