یادداشت‌های رَهــآ* (8)

          پاندای بزرگ... دقیقا مثل جسش حرف های بزرگی میزد که تک تکشون به اعماق ذهنم سفر کردن و اژدهای کوچیک برعکس جسش حرف های خیلی بزرگی میزد... 
اونقدری که تصاویره این کتاب قشنگ بود بعید میدونم دوباره نرم بخونمش🤏🤏 خیلی اموزنده بود🛐
        

          خیلی کتاب زیبایی بود، دقیقا توی ی30/45 دقیقه تمومش کردم چون به مدت های طولانی به عکساش خیره میشدم و توی عکساش غرق میشدم، دلم میخواست تک تک جملاتی که میگفتن رو روی درخت ِ ذهنم حکاکی کنم و تا ابد همونجا بمونن، واقعا بسیار بسیار ارزش خوندن داره 🛐🛐
        

          وای در مورد مرگ امیلی. امیلی ادمی بود که نمیتونم تصمیم بگیرم که در موردش دلسوزی کنم یا برام مهم نباشه. اخه هم خدا هم خرما دختر؟ 
ولی خب اگه ده بارم برگردم قبل دوباره این کتابو از توی کتابخونه بر میدارم و میگم «چه جلد قشنگی کتابخونم رو قشنگ میکنه» و بعد میام و میبینم چه کتاب خفنیه. 
سر 80 صفه اخر رسما هر 5 دقیقه یه بار خودمو میکوبیدم به دیوار یا از ذوق یا از شوک یا از ناراحتی و هزاران دلیل دیگه، n تا هم هایلایتر زدم. واقعا کتاب بی نظیری بود 🙏🙏🙏🙏