یادداشت‌های suny (12)

          بسم الله
دوست داشتنی و مفید
حتی برای منی که جزء مخاطبان کتاب حساب نمی‌شم!
        

          بسم الله
خیلی خوب بود
خیلی خیلی خوب😭😭😭


اهمم خب از اول شروع می‌کنیم
بسم الله 
کتابو تو نظر های پیشنهادی بهخوان پیدا کردم. برخلاف همیشه خلاصه ها و نظرهارو نخوندم و پابرهنه پریدم وسط کتاب. با توجه به چند صفحه اول و جلدش هییچ امیدی بهش نداشتم. فکر می‌کردم یکی از اون کتابای بیمزه درباره ماجراجویی های بچگانه ی چندتا پسره که اصلا به سلیقه ام نمی‌خوره و حتی قرار نیست زحمت یاد گرفتن اسمای شخصیت هارو به خودم بدم.
ولی سخت در اشتباه بودم.

بعد از سه چهار بخش احساس کردم "نه، شخصیت پردازیش واقعا خوبه" و جلوتر که رفتم دیدم نه، واقعا خیلی بیشتر از این حرفاست.

روند داستان عالی و پر از شگفتانه بود(و خیلی بیشتر از "ماجراجویی های بچگانه ی چندتا پسر"). کل ماجرای درواقع دربازه زمانی یک روز اتفاق می‌افته ولی پرش های زمانی وسطش بسیار هنرمندانه است به طوری که درآخر احساس می‌کنید یه عمر با این شخصیت ها زندگی کرده اید. داستان همیشه چیزی داره که از شما مخفی کرده و دقیقا جای مناسب رازشو با شما به اشتراک می‌ذاره.
پر از مفاهیم عمیق و زیبا درباره زندگی، دوستی، خانواده، تلاش... اگر نسخه چاپیشو داشتم قطعا رنگارنگ می‌شد.

شخصیت هاش...
شخصیت هاش انقدر خوب و واقعی و دوست‌داشتنی بودن که قراره همیشه گوشه ای از قلبم براشون باشه(مخصوصا برند یجایی درست بغل نایلز(دوتاخفن)).
توفر و نقاشی هاش و ابر قهرمان هاش، استیو و رفتار های قابل پیش‌بینی و در عین حال تعجب آورش و احساسات قابل لمسش، خانم بیکسی و موهای صورتی و تتوی نداشته  و بیکسی‌گفته هاش
 و برند...

و اما پایانش...
احساس می‌کنم از بس پایانهای آبکی و پایانهای باز و پایانهای "در قسمت بعدی مجموعه همراه ما باشید"ی خوندم به یه پایان واقعی و خوب عادت ندارم. و البته اینکه که پایانش خیلی واقعی و متناسب داستان بود هیچی از دردناکی ماجرا کم نمی‌کنه...

و اگر به ترجمه ی فوق العاده اشاره نکنم قطعا بی انصافی کردم.(هرچند تلاشش برای سانسور خیلی رومخ بود. تبدیل مشروبات به نوشیدنی انرژی زا؟ شاید باهاش کنار بیام. ولی مگه پسرای کلاس شیشمی حق ندارن معلمشونو بغل کنن؟ تازه اونم در بلاد کفر! چرا اونارو حذف کردیددد)


مطمئنم روزی برمی‌گردم سراغش و دوباره همینقدر ازش لذت می‌برم.
 
پ.ن: چقدر نوشتن کار سختیهه و چقدر من درش ناتوانم!
        

          بسم الله
امروز  با دوستم توی کتاب‌فروشی خوندیمش و با این کار دویست و بیست هزار تومن به کتابفروشی ضرر زدیم(واقعا فرهیخته بودن دیگه صرف نمی‌کنه)
و همونجا عاشقش شدیم
عاشق خالی
عاشق داستان
عاشق نقاشی هاش
عاشق جزئیاتش
عاشق گلاش
عاشق خالی
عاشق گربه اش
و باز هم عاشق خالی
خیلی خیلی دوست داشتنی و قشنگ بود
        

          بسم الله 
از اون دست کتابایی که یک بار باید بخونی که خونده باشی، ده بار بخونی تا بفهمیش و باهاش مانوس بشی تا بلکه زندگی توهم همچین رنگ و بویی بگیره...

به شدت به کسایی که دغدغه کار جهادی دارند پیشنهاد می‌شه.
        

          بسم الله‌
همراهی با کسانی سراسر وجودشون لبریز از محبت نسبت به رحمت للعالمینه خواننده رو هم لبریز از همین محبت الهی می‌کنه و چه چیزی بهتر و بالاتر از این؟
        

          کاش می‌تونستم چندین و چند بار بخونمش...
        

          راستش، خیلی با چیزی که انتظار داشتم متفاوت بود؛ ولی یجورایی دقیقا همون چیزی بود که فکرشو می‌کردم و شاید هم دقیقا همون چیزی که بهش نیاز داشتم.
وقتی شروعش می‌کردم فکر می‌کردم خیلی دیره و خیلی زودتر از حرفا باید می‌خوندمش؛ ولی یبار دیگه بهم ثابت شد خدا تو زمانبندی بهترینه.
کلی باهاش خندیدم و کلی باهاش گریه کردم و خیلی بیشتر ازش لذت بردم.
از اعماق وجود، وافل های قلبی عمه مامانی رو می‌خوام.
و همینطور یه بابابزرگ که درکم کنه...
        

          بشدت آشفته!
برا من خیلی مفید نبود.
        

          بعد از مدتی خیلی طولانی تونستم برای حدود دوساعت بی وقفه کتاب بخونم و در این حین انقدر دل به کتاب بدم که حتی به فضای مجازی فکر هم نکنم.

بنظرم داستانی نفس گیر و نسبتا غیر قابل پیش‌بینی داشت و معمای قتل به شدت ماهرانه طراحی شده بود.

فیث مثل همه دخترهای دیگه که بهشون مثل یه عروسک تزئینی نگاه می شه، برای آزادی و رسیدن به جایگاهی که لایقش بود جنگید و به قول خودش به "الگوی بدِ" خوبی تبدیل شد

اگر شخصیت اصلی ۱۴ ساله نبود(مشکل همیشگی ام با داستان های خوب نوجوان) و در فصل اخر نویسنده برای تموم کردن داستان ماله به دست نمیشد، احتمالا اثر بهتری از آب درمیومد.