یادداشت‌های عطیه هراتی مطلق (9)

          اگر خواستید به یک نوجوان شر و شلوغ و آتیش پاره کتابی در حوزه دفاع مقدس پیشنهاد دهید، از این کتاب غفلت نکنید. داستان آب و زنجیر پر از ماجرا و جذابیت و اتفاقات بامزه است . با قهرمانهای نوجوانی که مدام در حال خلق یک شیطنت جدید هستند. تمام داستان در یک روستا روایت میشود و بخشی از کتاب هم به زبان ترکی است. ربط داستان به جبهه و جنگ و دفاع مقدس، خیلی دور و خیلی نزدیک است. نسخه صوتی این کتاب هم در طاقچه و فیدیبو هست و من به شما شنیدنش را توصیه میکنم تا خواندش!
        

          اگر به مباحث جامعه شناسی علاقه دارید و دلتان میخواهد به جامعه شناسی به مثابه یک علم نگاه کنید، این کتاب شروع خوبی برای آغاز این دست از مطالعات است. به خصوص برای دانش آموزان سالهای انتهایی دبیرستان و تازه دانشجوها قابل توصیه است که دو واحد جامعه شناسی تر و تمیز را با خواندن این کتاب ساده و سرراست و علمی و خوب بگذرانند.
        

          شروع کتاب عالی است. داستان بشدت غیرقابل پیش بینی و پیچیده و پر از معما. گاهی خسته کننده و طولانی میشود اما کاری با شما میکند که نمیتوانید کتاب را زمین بگذارید. از معدود رمانهای ایرانی است که به موضوع دو جنسیتی ها هم اشاره میکند و البته درصد تخیلش کمی بالاست که باید با این مساله کنار بیایید. رمانی است که که رمان است و سرگرمتان میکند. توقع بیشتری ازش نداشته باشید.
        

          در موضوع خودش مجموعه خوبی شده و استناد به روایات در خصوص همه موضوعات وجود داره. من باهاش ارتباط برقرار کردم و چند تا دستور العمل ساده هم داشت که دارم برای قبر و قیامتم این روزها انجام میدم!!!!!! ارزش خوندن داره واقعا. خوش خوان هم هستند هر 5 جلد و زود خونده میشن.
        

          اصلا نمیتوانید حدس بزنید که کتاب درباره چیست و چه چیزی منتظر شماست. آدمی، سگی دارد که این سگ شما را به ماجرایی پیوند میدهد که اگر حتی افسانه باشد، قلم افرادی مثل امانوئل اشمیت، آن افسانه تلخ و بسیار غم انگیز  را باورپذیر می‌کند. بخوانیدش دیگر!!
        

          این کتاب بیش از هر چیز در ستایش شجاعت هست. اینکه شجاع باشی و بدون ترس از قضاوت دیگران تجربه زیسته خود را با بقیه به اشتراکی بس سخاوتمندانه بگذاری. قهرمان این کتاب نه عمو خسرو که بی‌شک ماه طاووس خانوم است. قصه همسران خانه‌دار این سرزمین، شگفتی های بسیاری در خود دارد. قصه زنان خانه‌داری که بی سر و صدا و هنرمندانه زندگی می‌بخشند به خانه و آدم‌هایش.
        

          سید محمد سادات اخوی را بیش از آنکه در قامت نویسنده بشناسم، به عنوان مجری برنامه های مذهبی تلویزیون میشناسم. مجری مسلط و آرام با لبخند و طمانینه همیشگی و آهنگ خاص صدایش. گوشه ششم عاشقی را که میخوانم، در هر لحظه در ذهن خیال پردازم سادات اخوی را میبینم که کتابش را در دست گرفته و برایمان میخواند. شاید سبکی که نویسنده در نحوه ارتباط با مخاطب برگزیده است، باعث این خیال پردازی شیرین شده است، نمیدانم! همینقدر میدانم که نویسنده گوشه ششم عاشقی، راه برقراری ارتباط با مخاطب را به خوبی بلد است و روحیه و علائق مخاطب نوجوان خود را به درستی میشناسد. این شناخت و تسلط به برقراری ارتباط، در همان چند صفحه کوتاه و جذاب مقدمه کتاب، رخ مینمایاند و نویسنده جوان، با سفری کوتاه و سریع از کودکی تاکنون و تولد کتاب، خواننده را به خواندن کتابش دعوت می کند. پس از خواندن این مقدمه برای هزارمین بار دریافتم که گاه، یک مقدمه کوتاه و یک تلاش هوشمندانه برای برقراری ارتباط با مخاطب، تا چه حد میتواند در ایجاد ارتباط حسی بین کتاب و خواننده کتاب، موثر باشد. مقدمه کتاب با عنوان "دویدن رو به رودخانه" یک کارت دعوت جذاب است از طرف نویسنده که شما را به خواندن کتابش مشتاق میکند.

گوشه ششم عاشقی، سه بخش دارد که در هر فصل، نویسنده داستان هایی را از دل پر پیچ و خم کوچه های تاریک و روشن بشریت بیرون کشیده است. در بخش  اول تک داستان هایی درباره شخصیت های شهید عاشورا روایت شده است، بخش دوم به ما میگوید که تاریخ تکرار مکررات است و داستان هایی است درباره پیامبران الهی و بعد پیدا کردن رشته ربط آن در زندگی حسین و حسینیان. بخش سوم به مانند سنت روضه خوانی ایرانی، روضه هایی دارد برای شب های دهه محرم...
        

          مرا با خودت ببر با گرداندن قفسی توسط سربازان در بازار بغداد که مردی درون آن قفس محبوس است آغاز میشود؛ شروعی محکم، قوی و جذاب.
با تلاش برای کشف شخصیت مرد محبوس در قفس ادامه می یابد، با شروع داستانی عاشقانه خواندنی تر میشود و با روایت گوشه هایی از زندگی ابن الرضا اوج میگیرد. اتفاقات و آدم های رمان بدون وقفه میروند و می آیند و داستان بدون هیچ سکته و توقفی جلو میرود و خواننده را تا باز شدن یک به یک گره های داستان همراهی میکند.
این روزها اگرچه اقبال خوبی در نویسندگان و ناشران برای تولید آثاری در حوزه ادبیات دینی ایجاد شده است، اما همچنان کار خوب، فاخر و با قوت کم است و فرق بسیاری است به ارائه گزارش تاریخی با کمی رنگ و لعاب به اسم رمان دینی و ارائه رمان با تمام مولفه های هنری و دینی و از آن مهمتر فرق است بین سواستفاده از آدمها و باورهای مقدس در خلق آثار داستانی کم مایه و موهن و استفاده درست، حرفه ای و متقن از این اعتبارات.
مرا با خودت ببر، خواننده را با خود خواهد برد و برای ساعاتی مهمان بغداد، بازار، کاخ، سیاهچال، خانه های گلی و شخصیت های شناخته شده تاریخی خواهید شد: ابن زیات، ابن ابی داود، ابن سکیت و در صدر آنها امام جواد علیه السلام. 
نویسنده حرفه ای حتی تقدیمیه کتابش نیز حرفه ای خواهد بود. مظفر سالاری کتابش را به زبان حق گو و آخرین ساعت از زندگی ابن سکیت یار باوفای امام جواد تقدیم کرده است.     
مرد محبوس در قفس ابتدای داستان، زندانی ق 163 انتهای داستان است و در شامه من بوی میخک و زعفران عطاری ابن خالد پیچیده است و نمیدانم چرا زمزمه میکنم: سینه ام دکان عطاری ست دردت چیست؟...
        

          قلم آقای متولی بسیار روان و عالی و دلچسب است. یقین دارم هر نوجوانی کتاب را شروع کند، تا انتها با آن همراهی خواهد کرد. آقای همسایه هم که عالی است...