یادداشت‌های حسن حبیبی (14)

          بر روی بام و پله، در دالان و دهلیز
بیدادِ خنجرهای خونریز
غوغای جنگِ تن به تن بود
اوج شکوه شرق، گرم سوختن بود!
دود سیاهش بی امان در چشم من بود.
بر نقش دیواری در آن هنگامه دیدم
تندیس پاک اورمزد افتاده بر خاک
شمشیر دست اهرمن بود!
        

          "اکبر در حالی که آب دهانش را قورت میداد و تکه نانی را که با خودش آورده بود به نیش میکشید، از من میپرسید:
_راستی کی بزرگ میشیم؟
میگفتم:
_آدم باید چیز زیاد بخوره تا بزرگ بشه.
با نا امیدی میگفت:
_پس ما هیچوقت بزرگ نمیشیم. ای داد و بیداد!"

آبشوران، روایتی از درد و رنج و سختی مردمانی درگیر خرافات.
از تک تک جملات کتاب غم احساس میشد. 
جوری که تا اواسط کتاب از شدت غمی که بهم وارد شده بود دیگه نمیتونستم ادامه بدم. وقایع کاملا محسوس بودن. صداقت از گفتار نویسنده میبارید. 
چقدر معصومیت بچه ها برام شیرین و در عین حال دردآور بود.. یه جاهایی واقعا بغضم ترکید..!
        

          "در مساجد و منابر ایران چه فصیحت کاری ها میشود!
اهالی، مسجد را گویا مغازه قرار داده، آخوندها دکان فضل فروشی خویش.  همین که بیچاره ای داخل مسجد شد پنج ساعت تمام مانند اشتر زانوبسته باید بنشیند. دو نفر واعظ، چهار نفر روضه خوان، یکدسته شاگرد. یکی بالا میرود یکی پایین می آید‌ اگر یک نفر از جالسین را به اقتضای طبیعت بشری تقاضایی پیش آید و بخواهد از چای خود برخیزد گویا از دین اسلام و شریعت ارتداد جسته، با حقارت تمام از بالای منبر داد میزنند: 
ای خبیث! مجلس را برهم مزن. یعنی بنشین و آنچه به دهن من از نیک و بد و راست و دروغ می آید گوش داده و مرا تصدیق کن! "
.
سیاحت نامه ابراهیم بیک، طنز تلخ، نثر روان و ساده، واقعی و ...
نویسنده کاملا وطن دوست و به فکر پیشرفت اما به نظرم هنوزم به هدفش نرسیده و توی کتاب میتونیم ببینیم که اکثر چیزایی که میگه کاملا برای این دوره هم صدق میکنه! 
لذت بردم..
        

          تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
 
منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد
غزل و عاطفه و روح هنرمندش را

از رقیبان کمین کرده عقب می‌ماند
هر که تبلیغ کند خوبی دلبندش را

مثل آن خواب بعید است ببیند دیگر
هر که تعریف کند خواب خوشایندش را

مادرم بعد تو هی حال مرا می‌پرسد
مادرم تاب ندارد غم فرزندش را

عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو
به تو اصرار نکرده است فرایندش را

قلب من موقع اهدا به تو ایراد نداشت
مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را

حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید
بفرستند رفیقان به تو این بندش را

منم آن شیخِ سیه روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را
        

          امثال آقای بهرنگی جزو مفاخر ادبیات ما بودن و هستن. بخونید و لذت ببرید
        

          وقت طلاست دوستان
یک مزخرف نامه ۷۰ صفحه ای
برامم مهم نیست فرم جدید داره و اشاره به آلمان فروپاشیده داره و مادر نماد چیه و اینا. 
اصلا خوشم نیومد
ترجمه اش هم با کتاب توی رقابت تنگاتنگی برای مزخرف تر بودنه!
        

          شاهکار
        

          این کتاب روایت خود جنگه. متفاوت از تصوراتی که از جنگ ساختن. متفاوت از قداستی که از جنگ ساختن. با چیزی که تا حالا گفتن راجع به دفاع مقدس کاملا متفاوته...
ما تو این کتاب، جنگ رو بین سربازا و دشمنا نمیبینیم؛ جنگ بین دژبان ها و سربازاست..!
سربازایی که بی هیچ احترامی جنازه اشون روی هم تلنبار میشه، دژبان هایی که لای بوته ها میگردن تا سربازا رو پیدا کنن به زور و کتک به جنگ ببرنشون..!
.
نوع روایت نویسنده هم خیلی جالبه.
        

          چقدر دوست داشتنی بود آقای دارسی و چقدر نفرت برانگیز بود خانم بنت! 
حقیقتا خیلی خوشم نیومد از داستان و فضاش، بنظرم ۲ ستاره کافی بود براش، اما خب ۲۰۰ سال پیش نوشته شده چه انتظاری دارم آخه..
        

          ای ماهیِ طلاییِ مردابِ خونِ من
          خوش باد مستیَت، که مرا نوش میکنی

قبل از این، از فروغ یکی دو تا شعر اتفاقی خونده بودم که چنگی به دلم نزده بود و همیشه تو ذهنم ازش به عنوان یه شاعر معمولی یاد میکردم.. اما این کتاب نظرمو به کل تغییر داد..

میشکفتم ز عشق و میگفتم
«هر که دلداده شد به دلدارش
«ننشیند به قصد آزارش
«برود چشم من به دنبالش
«برود عشق من نگهدارش»
        

          جالب بود
        

          تا داستان یکی مونده به آخر نظرم این بود سه ستاره بدم.. اونم به خاطر نثر بسیار زیبا و شاعرانه کتاب.. داستان آخر رو که خوندم با خودم گفتم حتما باید ۴ ستاره بگیره این کتاب..
        

          کاملا منو یاد بیگانه آلبرکامو مینداخت..
        

          اگر زشت و اگر زیبا
اگر دون و اگر والا
من این دنیای فانی را
هزاران بار از آن دنیای باقی دوست تر دارم
به دوشم گرچه بار غم توانفرساست
وجودم گرچه گردآلود سختی هاست
نمی خواهم از این جا دست بردارم!