یادداشت‌های فائزه فداکار (8)

          با خواندن این کتاب گمان می‌کنید شبیه محمدهادی را بارها دیده‌اید! ممکن است برادرتان باشد یا مثلا در همسایگیتان.
کتاب آنقدر واقعی و طبیعی و به دور از قدیس‌سازی نوشته شده که عصبانیت و کتک‌کاری‌، سربه‌سرگذاشتن خواهرها، ترک تحصیل و فلافل فروشی، شوخی‌های جمع رفقا و...از زندگی شهید هم در آن به خوبی روایت و منعکس شده.
اما در کنارش ظرایف اخلاقی و رفتاری، دین‌داری و ولایتمداری، تقوا و ساده‌زیستی و صدها عناوین مثل این باعث شده محمدهادی داستان از خیلی‌ها سبقت بگیرد و متمایز شود تا جایی که برسد به اوج شهادت
روایت داستان ساده و بی‌تکلف، جذاب و پرکشش، درس‌آموز و تفکربرانگیز است. یک جاهایی آدم هم‌زادپنداری می‌کند و خاطرات خودش را می‌خواند حتی!
در پایان؛ خوشا بر محمدهادی‌های تاریخ که زیبا زیستند و زیبا جاودان شدند و پر کشیدند.
        

          اگر بخواهید کتابی بخوانید که سبک و کم حجم، بدون پرداخت زیاد به جزئیات، از زبان یک خلبان، آن هم خلبانی عراقی باشد که در دوران دفاع مقدس به جای فرود آمدن در العماره‌ی عراق در دزفول ایرانمان فرود آمده بوده! کتاب پرواز شماره ۲۲ را پیشنهاد می‌کنم. زندگی پرفراز و نشیب خلبان در یک خانواده‌ی پرجمعیت که نقطه‌ی روشنش  مادرش بوده، فقر، فقدان پدر، تلاش برای ورود به دانشکده نیروی هوایی آن هم نه با انگیزه‌ای همچون علاقه و تعلق خاطر به نظامی‌گری و نه حتی به حزب بعث، ترس و امید و ناامیدی و... از کلیدواژه‌هایی ست که از این کتاب در ذهنم جای گرفت. بیش از هرچیز این برایم جالب بود که برخی از نیروهای عراقی به ایران پناه می‌آوردند و حزب بعث گمان می‌کرده اسیر شده‌اند!! حقانیت و جذابیت انقلاب اسلامی و تجاوز ظالمانه‌ی صدام به خاک ما چندین بار در این شرح حال مورد اشاره قرار گرفته، حتی الهام بخش بودن انقلاب ایران برای مردم عراق و خشم حزب بعث هم از نقاط قابل توجه ماجراست. این کتاب مرا به تاریخ جنگ و خوانش اسناد و روایات مختلف علاقه‌مند کرد...
        

          با دیدن عنوان و جلد کتاب تصور کردم حجاب، موضوع محوری این رمان است که نبود. خانواده‌ای هفت‌نفره که دخترش لیلا شخصیت اصلی و راوی ماجرا شده‌است. لیلا خواهری دوقلو به‌نام مبینا دارد. علی، سعید و مسعود هم برادرهای او هستند. دغدغه‌ی  جهانی پدر، صبر بی‌نهایت مادر، حمایت‌های ارزشمند علی، شیطنت‌های بانمک و بی‌نمک مسعود، آرامش و دور از حاشیه ایستادن سعید، تلاش‌های خواستگارهایی چون سهیل و مصطفی از دو دنیای متفاوت، ریحانه‌ی علی و... حوادث کتاب را رقم می‌زند و جلو می‌برد. بااینکه صفحات زیادی طول کشید تا رنج مقدس برایم جذاب شود و نقدهایی به جزئیات داستان وارد می‌دانم اما اطلاعات خوبی، ورای خودِ داستان به مخاطب می‌دهد. دانستنی‌هایی از حمامی که شیخ بهایی ساخت و انگلیسی‌ها در پی کشف رازش ویران کردند، نام « سعید چندانی » که مرا به کنجکاوی و جستجوی سرگذشت او در فضای مجازی کشانید ( که اهل سنت بود و امام زمان بیماری او را شفا داد. شیعه شد و شیعه شدن‌هایی به دنبال این کرامت رخ داد. از سعید که چونان نشانه‌ و حجتی بود ترسیدند. شهادتش را رقم زدند.مزارش در حرم امام رضا(ع) است )، تا استدلال‌هایی برای پذیرش رنج مسلمان حقیقی زیستن که بیشتر در دیالوگ‌ها رد و بدل می‌شود. رنج نقش مادری برای فرزندان پرتعداد، رنج آرمان بزرگ صلح و جنگیدن با جنگ‌های عالم، رنج پاکدامنی و تقوا و مبارزه با هوس، رنج دوری از خانواده و بسیاری دیگر...
رنج مقدس را به خاطر شاگردانم خواندم. نامش را از زبان یکیشان شنیدم و قصد کردم بخوانم تا بفههم چه می‌خوانند. انتخابشان خوب بود.
        

          انگار که بر جبر جغرافیایی خط بطلان کشیده باشد، انگار که جورچین کربلای ایران به این قطعه از دنیا هم برای کمال خود نیاز داشته باشد، برای تبیین خود، برای جهانی‌تر شدن پیامش.

خوشا بر مهاجر سرزمین آفتاب؛ که مسلمان شد، آن هم با قلبش و از عمق جانش. او بیشتر از یک مسلمان زاده‌ی کشور اسلامی، اسلام را درک کرد و قدر دانست. واقعاً حق است که تا تشنه نباشی، قدر آب را نشناسی.

خوشا بر مهاجر سرزمین آفتاب؛ که به اسلام خدمت کرد، برای اسلام هجرت کرد، برای انقلاب اسلام مبارزه کرد، برای جهاد در دل اسلام فرزندی شایسته تربیت و باافتخار تقدیم کرد و با تمام آنچه می‌دانست و می‌توانست در صحنه‌ی علم و دانش، کمک و ایثار حاضر شد.

چه سرگذشت خوشی! 
گاهی باید از شرق به غرب بیایی تا عاقبت به خیر شوی. باید از آفتاب تابان سرزمینت دل بکنی تا به آفتاب حقیقت برسی. از خانواده و وطن بگذری، خاطرات را پشت سر بگذاری و همه‌ی این‌ها را دوباره در جایی دیگر به دست آوری. 

مهاجر سرزمین آفتاب حالا برای بار دیگر هجرت کرده و این بار به نور حق رسیده، خوشا بر او