با خواندن این کتاب گمان می‌کنید شبیه محمدهادی را بارها دیده‌اید! ممکن است برادرتان باشد یا مثلا در همسایگیتان.
کتاب آنقدر واقعی و طبیعی و به دور از قدیس‌سازی نوشته شده که عصبانیت و کتک‌کاری‌، سربه‌سرگذاشتن خواهرها، ترک تحصیل و فلافل فروشی، شوخی‌های جمع رفقا و...از زندگی شهید هم در آن به خوبی روایت و منعکس شده.
اما در کنارش ظرایف اخلاقی و رفتاری، دین‌داری و ولایتمداری، تقوا و ساده‌زیستی و صدها عناوین مثل این باعث شده محمدهادی داستان از خیلی‌ها سبقت بگیرد و متمایز شود تا جایی که برسد به اوج شهادت
روایت داستان ساده و بی‌تکلف، جذاب و پرکشش، درس‌آموز و تفکربرانگیز است. یک جاهایی آدم هم‌زادپنداری می‌کند و خاطرات خودش را می‌خواند حتی!
در پایان؛ خوشا بر محمدهادی‌های تاریخ که زیبا زیستند و زیبا جاودان شدند و پر کشیدند.
        

          می‌توانست دلنشین تر باشید ..
کتابی با سبکی نو ، از زندگی شهدا 
راوی این کتاب خود شهید است و این ، برای من جالب نبود . از آنجایی که پس از شهادت آن شهید تدوین و نگارش شده است ، چطور میتواند مو به مو و عین واقعیت از شهید و تنهایی هایش صحبت شود ؟ آیا پای تخیل به میان آمده است ؟ نمیدانم .
        

          به نام خدای خوبم 

اولین بار با همین جلد نه چندان دلچسب در یک شب پاییزی در خانه یکی از سرداران در قم خواندمش. وقتی خانه‌اش را داده بود که یک شب را در آن سر کنم،لابه‌لای کتاب‌هایش دیده و خواندمش. حتی با همین جلد نه چندان چشم‌نواز، مطالبش دلنشین بود. ارزش خواندن دارد. 
        

          محمدهادی، سومین فرزند خانوادۀ ذوالفقاری بود. او در روز 13 بهمن 1367، مصادف با شهادت امام هادی(ع)، به‌دنیا آمد و به‌ همین دلیل، نامش را هادی گذاشتند. چندی نگذشت که به فکر کار کردن افتاد و ترک تحصیل کرد. پس از مدتی کار کردن در یک تولیدی، در مغازه فلافل‌فروشی مشغول به کار شد و با سیدعلیرضا مصطفوى مسئول فرهنگی مسجد موسی‌بن جعفر(ع) آشنا شد. این آشنایی، باعث رفت‌وآمد بیشتر او به مسجد شد. بعد از چند سال دوری از درس و مدرسه، باز هم به فکر درس‌خواندن افتاد و شبانه در دبیرستان دکتر حسابی ادامه تحصیل داد. پس از مدتی در حوزه علمیه حاج ابوالفتح تهران ثبت‌نام کرد و طولی نکشید که طلبه جوان، برای ادامه تحصیل، راهی نجف شد. هادی، در کنار تحصیل در حوزه علمیه، با مؤسسه «اسلام اصیل» همکاری کرد تا این‌که با شروع غائله داعش، مؤسسه، به پایگاه نیروهای مردمی عراق تبدیل شد. محمدهادی، 23 بهمن سال 1393 پس از پیوستن به نیروهای نظامی، در روستای مکیشفیه در 20 کیلومتری سامرا به شهادت رسید. طبق وصیت‌نامه‌اش، در نجف و در قبرستان وادی‌السلام به خاک سپرده‌ شد. «خانه‌ای با عطر ریحان»، روایتی داستانی از خاطرات شهید روحانی مدافع حرم، محمدهادی ذوالفقاری است.