یادداشت‌های عارفه (6)

          بنده در باب این حجم از زیبایی سخنی ندارم. =')
        

          
آیا ما باید شرف‌مون رو حفظ کنیم یا انقلاب رو؟
اصلاً بدون دست زدن به کارهای بی‌شرمانه، میشه انقلاب کرد؟
پس فرق ما با دیکتاتور چیه؟
وقتی خوندن این نمایشنامه تموم شد، توی ذهنم هزار تا علامت سؤال شکل گرفت؛
سؤال‌هایی که به هیچ جواب قطعی‌ای نمی‌رسیدن.

واقعا از خوندن این کتاب لذت بردم و با هر جمله به فکر فرو رفتم.
        

           بالاخره تموم شد؛ چند صفحه‌ی آخر شوکه کننده بود و فکر کنم تنها قسمت هیجان انگیز کتاب.
به طور کلی حسی که به من می‌داد شبیه یه رودخونه  بود با تمام تصاویری که توی یه جریان روون  حرکت می‌کنند.مثل نقاشی های سالواتی‌یرا!
روی هم رفته از همراه این جریان آروم بودن  لذت بردم.
        

          این کتاب رو سال‌های پیش زمانی که دقیقا توی مرز خداناباوری! قرار داشتم خوندم و خب فکر کنم کاملا به موقع بود؛ تا مدت زیادی برام منطقی به نظر می‌اومد و من رو از اون وضعیت نجات داد. الان اما؟ فقط به نظرم زیادی سطحی میاد و با اعتقادات الانم نمی‌خونه.
اما بابت احساس خوبی که توی اون موقعیت بهم داده بود برام ارزشمنده.
        

          عشق تو تنها به پیرانه‌ترین چهره خود می‌تواند بروز یابد: اشک.
        

          کتاب با چاشنی غذا!🍫