یادداشت‌های حامد عبداللهی سفیدان (13)

          یادم است زمانی که مرحوم بابایی زنده بودند و یادداشت‌های کتاب را به‌تدریج منتشر می‌کردند، برخی گمان می‌کردند، این یادداشت‌ها از متون کهن است و شخصیت مهتاب واقعی است؛ بس که قلمی استوار داشت. از لحاظ محتوایی نیز سرشار نکات اجتماعی و دین‌شناختی است‌.‌خدایش ییامرزد
        

          خواندن کتاب‌های استاد پورجوادی این حسن را دارد که علاوه بر موضوع کتاب، خواننده را به دریایی از داده‌های فرعی و البته مرتبط با موضوع اصلی وارد می‌کند که شاید یافتن آنها از لابه‌لای کتاب‌های دیگر کار هرکسی نباشد؛ چون اطلاعات ارائه‌شده نتیجهٔ مطالعه ژرف‌اندیشی نویسنده و تحلیل استادانهٔ اوست. این کتاب علاوه بر اینکه تصویری از عین‌القضات همدانی به دست خواننده می‌دهد، فضای فکری و فرهنگی زمانهٔ او را نیز ترسیم می‌کند. 
        

          روایت دست‌اولی از کشوری یونیک با روایتی  رندانه و روان که فقط داده‌های جذاب به خورد خواننده نمی‌دهد؛ بلکه خواننده اگر اهل بخیه باشد، می‌تواند از دلش تحلیل‌هایی بیرون بکشد و زخمی بزند.
        

          تاریخ عرفان پژوهی و مولانا پژوهی مدیون محمدعلی موحد است. به یقین پژوهش‌های  او میان‌بری برای محققین و خوانندگان عمومی است.
        

          نسبت به حجمش کتابی مفید و خلاصه است که پیش‌درآمد خواندنی برای مدیریت استراتژیک است.
        

          رمان ۵۷۶ صفحه‌ای جولین بارنز به شگفت‌انگیزی «درک یک پایان»ش نبود اما توانسته بود زندگی‌نامهٔ سِر کانن دویل (خالق شرلوک هلمز) را در بستر شخصیت واقعی دیگری که در زندگی او بود، دراماتیک کند. جولین بارنز این رمان را در ۲۰۰۵ منتشر کرده و در سال ۲۰۱۶ رمان «هیاهوی زمان» را نوشته که زندگی‌نامهٔ دمیتری شوستاکوویچ، آهنگساز بزرگ شوروی و زندگی دشوار هنری او در دوران استالین است.
        

          قطعا مدت‌ها اگر بخواهم رمانی معرفی کنم، همین کتاب است.
        

          زبانی شاعرانه و روایتی چابک و زنده
        

          مختصر، خوش‌خوان، روشمند، مستدل، منظم، ضروری، ساده و ملکیان!
        

          کتابی جسورانه با رویکردی واقعا جامعه‌شناختی و عینی
        

          دریای معرفت، پژوهشی درباره یکی از پربسامدترین تمثیل‌های عرفانی و سیر تاریخی آن در آثار عرفانی از قرن سوم تا هفتم یعنی «تمثیل دریای معرفت» است. 
توان علمی استاد نصرالله پورجوادی کاملاً روشن است که در این موضوع جزیی با تسلط بر آثار عرفانی، بحث را به خوبی اداره و تحلیل و گزارش. کرده‌اند.