کتاب بابی گشوده باب انتقاد برادرانه و آسیب شناسی مسائل جامعه دینداران.کتاب موجز و خوش خوان است.از آن دسته  کتاب هایی است که باعث تامل و تفکر در مسائل می شود. وقتی صحبت از مشکلات فرهنگی می شود ناخودآگاه بحث های ایدئولوژیک و نظریات دینی و....یا از آن ور بحث های سکولاریسم و...به خاطرمان می آید.این کتاب هیچ کدام نیست؛ نویسنده سوالاتی را از دید جامعه شناسانه و اطلاعات تاریخی مطرح می کند.
        

          کتاب مجموعه خوش خوان و موجزی از یادداشت های تلگرامی نویسنده است. هدف توصیف زیست دینی ایرانیان امروز است، توصیفی از تغییر و تحولاتی که خواسته و یا ناخواسته به واسطه استقرار حکومت دینی  رخ داده اند. نسبت به نتایج برخي هشدار مي‌دهد، درباره برخی ساکت است و با برخی همدلی می‌کند. مهمترین هشدارش درباره بیشتر و بیشتر شدن شکاف های اجتماعی است، دوقطبی و چندقطبی شدن جامعه و فعال شدن گسل هایی که انسجام ملی ایران را تهدید می‌کنند، جز در یکی دو مورد راه حلی ارائه نمی‌دهد بیشتر توصیف است که البته همین هم مغتنم است.
        

          تعدادی از یادداشت‌های نویسنده که بعضی در نشریات دیگه و بیشتر اونها در کانال تلگرامی ایشون قبلا منتشر شده‌ن در این کتاب آورده شده. موضوعات مختلفی که در این یادداشت‌ها مطرح شده برای من هم از جنبه‌ی تاریخی قابل توجه بود (چه تاریخ ایران و چه تاریخ اندیشمندان مسلمان) و هم از جنبه‌ی جامعه‌شناسی اطلاعات جدیدی داشت. فارغ از اینکه با هر نظر و تحلیل نویسنده چقدر موافق یا مخالف باشم، به نظرم موضوعات رو منصفانه بیان کرده بودن و می‌شه بهشون فکر کرد. ۴ امتیاز رو از این جهت داده‌م.
        

          قلم محسن‌حسام مظاهری را دوست دارم چون بی‌تعارف است و صریح. مظاهری شفاف می‌نویسد و ایده‌هایش را صادقانه با مخاطبین کتاب‌هایش درمیان می‌گذارد. او در صورت‌بندی و ساده‌نویسیِ مفاهیم پیچیده توانمند است و با استفاده از مصادیق و نمونه‌های متعدد، نظراتش را به‌خوبی به خواننده‌ی کتاب‌هایش می‌فهماند. برای همین، مستقل از میزان موافقت یا مخالفت با ایده‌های مظاهری، می‌شود یادداشت‌هایش را با لذت خواند؛ با لذتِ کشفِ حرف‌های تازه و نگاه‌های متقاوت.
        

          به‌نظرم نگاهی که به جامعه‌ی مذهبی و شیعی داشت را باید هر انسان مذهبی بخواند.(نه این‌که بپذیرد؛ اما روی‌اش فکر کند)
جهتِ دیدش متفاوت و جالب بود.
صریح بود.
با نتایج تحلیل‌هایش تا حدی موافق بودم.
به‌نظرم در مواجهه با سیاست‌های حکومت کمی غرض‌ورزی داشت.
آمار‌ها نیز بی‌استناد بود و در برخی اوقات تحلیل‌ها مجابم نمی‌کرد.(بیشتر به‌نظرم ارجاع‌دهی‌اش از سر باز کردن بود تا استناد!)
ارزش خواندن با تأمل را دارد؛ یعنی در خواندنش مقلد نباشید!

در آخر:
این کتاب مجموعه نوشتار‌هایی از نویسنده است که(جز یکی) بقیه از کانال تلگرامی اوست؛ به همین دلیل برخی جا ها حس می‌کردم کلِ کتاب با هم انسجامی ندارد.
        

          چند کلمه معرفی کتاب:
کتاب «ساکن خیابان ایران» شامل یک مقدمه و ۱۲ جستار و یادداشت است. این نوشته در موضوع تشیع و دینداری در جامعه‌ی معاصر و یا به عبارت دیگر تحلیل وضعیت سیاسی-مذهبی معاصر ایران است. محسن حسام مظاهری، نویسنده این این اثر، پژوهشگر مطالعات اجتماعی تشیع است و اکثر این یادداشت‌ها را در کانال تلگرامی خود منتشر کرده است و اکنون در قالب این نوشتار به چاپ رسیده است.

با وجود آنکه هنوز سه جستار پایانی از این کتاب برای مطالعه باقی مانده است، در خصوص این نوشتار یک یادداشت اولیه تقدیم می‌شود و اگر تا پایان کتاب نظرم تغییر پیدا کرد یادداشت دیگری خواهم نگاشت ان‌شاء الله.

قلم نویسنده در این کتاب روان بود و یادداشت‌ها خوش‌خوان و با توجه به اینکه یادداشت‌های کوتاه بودند ولی جامعیت لازم را تا حدی داشت و ورود و خروج‌ها و ربط‌های مباحث مطرح شده در یادداشت‌ها و پیوند‌ها قابل قبول بودند و به خواننده احساس آشفتگی دست نمی‌داد. و البته این که برای انتشار در کانال تلگرامی نگاشته شده بود هم در این بی‌تاثیر نبوده است.

یکی از مشکلاتی که معمولا بنده با این دسته از تحلیل‌ها دارم در این است که تلاش می‌شود تماما آنچه را از دانش غربی جامعه‌شناسی کسب کرده‌اند، بر جامعه ایرانی-شیعی هم تطبیق دهند و پایه تحلیل‌ها را براساس آن دانش بگذارند، در حالی که برای شناخت جامعه ایرانی-شیعی به خصوص پس از انقلاب اسلامی، نیاز به جامعه‌شناسی خاص و بومی است و در بسیاری از مواقع جامعه‌شناسی مرسوم توان تحلیل و شناخت این مردم را ندارد؛ به عنوان نمونه توان تحلیل وقایع مذهبی چون شب‌های قدر، محرم، اربعین را ندارد.
این مشکل در مواجهه‌ی با این نوشتار هم وجود داشت به عنوان نمونه همین دوگانه‌ای که تحت عنوان مذهبی و غیرمذهبی مطرح می‌شود که انگار ناچارا باید تمام افراد جامعه را در این دوگانه جای داد. اما گذشته‌ی از همه‌ی این‌ها روی موضوع جالبی دست گذاشته است؛ حیات مذهبی جامعه ایرانی و تاثیرات حاکمیتی بر آن.

و در پایان اینکه حس اولیه من، مبالغه و اغراق نویسنده در نقد فضای دین‌داری برخواسته از حاکمیت است؛ در تلاش است هر آنچه در باب دینداری در فضای حاکمیت شکل گرفته است را نقد کند.
        

          کتاب خوش‌خوان و موجزی است که با دیدگاهی انتقادی به بررسی چالش‌های دینداری در جمهوری اسلامی می‌پردازد.
کتاب شُسته و رُفته و خواندنی‌ای است که در خلال شرح برخی از این چالش‌ها با نظریات مختلف، اطلاعات جالبی را بیان میکند.
باید توجه داشت که این کتاب مجموعه یادداشت‌های نویسنده در نشریات و کانال تلگرامی‌اش است، بنابراین چندان هم درمورد کتاب سخت‌گیری نباید کرد و توقع یک اثر کاملاً معتبر و قابل ارجاع را هم نداشت.
        

          محسن حسام مظاهری در این کتاب با رویکرد جامعه‌شناسانه به دین و چالش‌های دینی ج.ا نگاه می‌کند و راه حل‌هایی برای تداوم دینداری در جامعه ایران ارائه می‌دهد.
این کتب مجموعه‌ای از نوشته‌های کوتاه محسن حسام مظاهری است که غالبا در کانال تلگرامی او نیز منتشر شده. او در این کتاب به چند مسئله.ی مهم پرداخته: آرمان گرایی در جمهوری اسلامی، تاثیر جغرافیا بر فرهنگ، دینداری زنان، تحلیل پدیده‌ی «خیابان ایران» به عنوان کلونی دینداران، سیاست بقاء، رشد سخت افزاری، تشیع مردمی و تشیع نخبگانی، مرجعیت مذهبی، آخر الزمان و وحدت.
نوشته‌های ساده و در عین حال عمیقی است. گرچه برخی از پیش‌داوری‌های فکری در نگارنده و نوشته‌اش دیده می‌شود ولی خواندش را به علاقه‌مندان تئوری‌های فقه سیاسی و فلسفه سیاست، پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتابی جسورانه با رویکردی واقعا جامعه‌شناختی و عینی
        

          مقدمه برای من جالب بود. ساختار بندی بعدی کتاب به نظرم چندان به دغدغه مطرح‌شده در مقدمه پاسخ نمیداد اما باز هم برای من جالب بودن.
        

          کتابی دارای مجموعه مقالات روان، کم ‌حجم و جذاب اما گاهی غیرقابل اعتماد و بی‌ربط به هم. اما به ‌طور کلی بعضی مقالات به شدت گسترش دهنده افق دید خواننده هستند.
        

          فارغ از اینکه با نگاه مولف موافق و یا مخالف هستید، خود پرداختن به این موضوعات بسیار حائز اهمیت است. مظاهری با نگاهی نقادانه و از حیث جامعه‌شناسانه به مسائل مذهبی پرداخته و  از این جهت، نگاه بدیعی را به رشته تحریر درآورده است.