یادداشت‌های هستــــــی♡ (10)

          خودشو کشته؛ جمله ای که دیگه باید از تو حرفام حذفش کنم!(:
        

          من بچگیه آرومی نداشتم 
همیشه پر از شیطنت بودم و هستم 
اما حالا که دارم اینو مینویسم میبینم خیلی وقت بود که بچگیمو فراموش کرده بودم 
الان بعد از مدت ها چیزی رو پیدا کردم که ناگهان  پرتم کرد به حدود شاید 10 ساله پیش دقیق یادم نیست 
زمانی که یه دختر بچه ی فسقلیه تخس و شیطون بودم که توی اردوی کتابه مدرسه مدیر و معاوناشو پیچوند و قایمکی سر از یه قرفه پر از رنگ در آورد 
شاید اون یکی از بهترین خواطراتم باشه 
وقتی با تردید این کتابو برداشتم و به این فکر میکردم می ارزه پول خوراکیامو بدم و این کتابو بخرم یا نه؟
دقیقا وقتی تردید و خساستم کار خودشو کرده بود و از خریدش منصرف شده بودم خانم آنیتا یار محمدی (مترجمه همین کتاب) وارد قرفه شد و قرفه داره مهربون یه تخفیف خیلی گنده بهم داد تا بخرمش و عکسی که به یادگار با خانم یار محمدی گرفتم
اون موقع هیچوقت فکر نمیکردم که راهه زندگیم به اینجا کشیده بشه و این مسیر ناهمواره بی پایانو طی کنم از اون موقع خیلی گذشته اما اون خواطره شیرین همیشه پس زمینه ذهنم هست و شاید از همون موقع به بعد بود که علاقم به کتاب از حد تصورم گذشت
        

          همیشه از آثاری که قدرت رو نشون میدن خوشم میومد 
مخصوصا قدرت زنان 
مخصوصا قدرت زنان ایرانی 
عاطفه محکوم شده بود که دست خالی مبارزه کنه با دنیا و تمام بی رحمی هاش
مریم چاهی یکی از نویسنده های دوست داشتنیه منه چون موضوع های جذابی برای رمان هاش داره اما با این حال قلمشون هنوز خیلی جا داره برای بهتر شدن
        

          کاش میشد بیشتر از 5 ستاره داد
روایتی برای درک دقیق «کارما»
فوق خفن و زیبا بود 
در عرض 12 ساعت در ایام امتحانات تمومش کردم 
حتی ثانیه ای نتونستم زمین بزارمش
        

          واقعا اگر میدونستم تا کی زنده ام چجوری زندگی میکردم؟ راه کدوم یکی از این خواهر ها و برادر هارو میرفتم؟
        

          حسرت خوردن و تا ابد در حسرت غرق شدن آسان است. مشکل اصلی حسرتِ زندگی‌هایی نیست که تجربه‌شان نکرده‌ایم. مشکل اصلی خود حسرت است. حسرت است که باعث می‌شود درخود چروکیده و پژمرده شویم و حس کنیم بزرگ‌ترین دشمن خودمان و دیگران هستیم. ما نمی‌دانیم اگر زندگی‌مان را به شکل دیگری پیش برده بودیم، وضعیت بهتر می‌شد یا بدتر. 
بله، زندگی‌های متفاوت هم وجود دارند، اما زندگی ما هم در جریان است و همین جریان زندگی است که باید رویش تمرکز کنیم
        

          شاید لازمه آن زندگیه خیالیه شب هایم تلنگری از جنس مرگ باشد..
        

          امروز قرار است بمیرم و حالا، از هر زمان دیگری، زنده ترم....
        

          این دومین کتابی بود که از کالین هوور افسانه ای خوندم قطعا اخرینش نیست چون با همین دو کتاب جزئی از نویسندگان محبوبم شده 
این کتاب روایت زندگی خیلی از زنان و مادران سرزمین خودم ایرانه رمانی که با تمام وجودم حسش میکنم چون به چشم دیدم و حس کرم تمام دردی که لیلی توی نوجوونی کشید و میدونم خیلیا هستن که این دردو حس کردن
        

          در بهت شجاعت زنی هستم از سرزمین خودم 
و افتخار میکنم که از نسل همچین زنانی هستم 
زنانی که شجاعت رو معنی میبخشن 
افتخار میکنم که از نسل تو هستم فروغ