یادداشت‌های نرگس (9)

          کی مسخ شده؟ فکر کنم سوال دقیقا همینه.
حشره‌ای که روح انسانی داره؟ یا انسان‌هایی که روحشون شبیه به حشره ست؟

p.s: کافکا، هدایت، دازای!
جالبه که از غرب تا شرق سه تا نویسنده می‌شناسم که به شدت حس می‌کنم شبیه یه هم هستن.
        

          ببخشید اما واقعا
WTF?
        

          کسی بار اول گفت: مهم نیست نویسنده‌ی کتاب کیه؟ مهم اینه که چی نوشته.
و خب شاید راست می‌گفت، به علاوه‌ی اینکه خوندن یک کتاب به معنی قبول کردن -همه- نظرات نویسنده‌ش نیست! شاید کمکمون کنه که بفهمیم چرا باهاش مخالف بودیم؟ فقط به‌خاطر تلقین‌ها و حرف‌های دیگران؟ یا خودت مخالفی؟ و با تمام مخالفت‌ها آیا نقطه نظر مشترکی هم داریم ؟
و این از همون کتاب‌هاست.
        

          خب، درسته وقتی به چیزی به اسم انقلاب یا تغییر فکر می‌کنیم، به تاثیرگذاری مردم به جامعه یا حکومت، بیشتر مواقع یاد تغییر نظام حکومتی میفتیم! 
اما این کتاب می‌گفت تغییر دادن جامعه و بهتر کردنش حتما و لزوما با تغییر دادن حکومت نیست و تغییرات و جنبش‌های مردمی کوچک رو بررسی می‌کنه؛ از جنبش صلح جهانی تا جنبش‌های محیط‌زیستی و تغییراتی که مردم می‌تونن ایجاد کنن اما باید «امیدوار» باشن که می‌تونن انجامش بدن و «ناامیدی» تغییری ایجاد نمی‌کنه.

+ از لحاظ نوشتاری هم ساده و روون بود و زیاد اصطلاحات پیچیده و تخصصی نداشت که بخواید گیج بشید و برای هر صفحه‌ش هزار‌تا اصطلاح رو گوگل کنید ببینید حرف حساب نویسنده چیه -جوری که بیشتر کتاب‌های این موضوعی آدم رو گیج می‌کنن›››- و از این بابت واقعا از نویسنده سپاسگزارم!

+" غول خفته نام دیگر توده‌ی مردم است؛ وقتی بیدار شود، وقتی ما بیدار شویم، دیگر فقط توده‌ی مردم نیستیم؛ جامعه‌ی مدنی هستیم، ابرقدرتی که ابزارهای مسالمت‌آمیزش گاهی در یک لحظه‌ی تابناک، قدرتمند‌تر از هر خشونتی و هر رژیم و ارتشی‌ست. ما با پاهای خود و با حضور صدا و تصویر جعمی خود تاریخ را می‌نویسیم. و با این حال و البته همه‌چیز در رسانه‌های جریان اصلی این را القا می‌کند که مقاومت عامه مسخره، بی‌معنا یا مجرمانه است، مگر آنکه در دور دست، در زمان‌های دور یا بهتر از این‌ها در دو حالت رخ داده‌باشد. 
این‌ها نیرو‌هایی هستند که ترجیح‌می‌دهند غول در خواب بماند. "
        

          نمی‌دانم، من زیاد اهل خوندن همچین کتاب‌هایی نیستم... اما حرف‌هاش کمی تکراری بود چیز‌هایی که احتمالا می‌دانیم اما بالاخره اگر کسی هم تاییدش کند یا دوباره یادآوریشان کند خیلی هم بد نیست.
        

          نوشته‌بود این کتاب پر هست از، گیاه، بوعلی و بورخس.
اما من فکر می‌کنم بیشتر از یک رمان جنایی بوی خون می‌داد و خلا و پوچی...
        

          آخه چرا اینجوری شد؟ حالا که وقت تموم‌شدن داستان نبود... ای بابا...
        

          نمی‌دانم از معجزات خود کتاب بود یا به‌خاطر اینکه خیلی وقت از آخرین کتاب نوجوانانه(؟)ای که خواندم می‌گذره... دلیلش هرچه بود از خواندنش لذت بردم.
واقعا فکر می‌کنم اینقدر پشت هم کتاب جدی خواندن برای سلامتی بده و باید بینش یه زنگ استراحت قشنگ با صدای ویولن‌سل و رنگ آبی آسمون داشته باشیم.
پایانش... بد نبودها... اما می‌خواستم ادامه داشته باشه، هرچند معتقدم یک پایانِ‌بازِ خوب بهتر از پایان‌بد هست.
+ صبحی به مامان می‌گفتم ازدواج‌کردن واقعا کار مزخرفی‌ست... حالا مطمئنم اگر یک چارلز پیدا کنم بی‌درنگ با او ازدواج می‌کنم!!
+ ولی زندگی با یک چالزِ خوره کتابِ شلخته>>>