یادداشت‌های کوثر نورزاده (7)

          احیای یه کارخونه، نیاز به یه سری آدم داره که شب و روز نشناسن.
فزون باد از این آدم ها
        

          در اعماق وجود یک طلبه، بین عشق لیلی و امامش، چه تزاحمی است...
چهل چهارشنبه صبر کنی و پای پیاده از نجف به کوفه بروی  و آن وقت ....
دیگر چه میخواهی؟
.
.
.
در کل، داستان خوبی بود. نیمه اولش شاید کند پیش می‌رفت اما بعد از آن، بسیار بسیار خوب نوشته شده بود. 
خداقوت به نویسنده اش

        

          این کتاب به این سوال جواب میده که چرا اصلا باید جان، فدای دین شود، وقتی که مفهومی هست به اسم تقیه که برای حفظ جانت، باید دین را پنهان کرد. 
خیلی قشنگ بن این سوال جواب میده و دو نمونه تاریخی هم میگه
        

          زندان رفته،در زندان کتاب ترجمه کرده.  تبعید شده، تشکیلات درست کرده، جلسه پشت جلسه، دیدار با مردم، تدریس، نامه به علمای مختلف
ما کجاییم واقعا؟
        

          نمی‌دونم چی میشه یه سری آدم برای مردم روزی ۱۸ ساعت کار میکنند. چرا خسته نمیشن و چرا بقیه از دست این افراد خسته میشن. درکی از این موضوع ندارم. نمی‌دونم برگردونم به استادهاشون (آیت الله خامنه ای و آیت الله بهشتی)، یا برگردونم به درسایی که خوندن یا نه، شاید به خاطر این بود که در کودکی، پدرشون رو از دست دادن. نمی‌دونم واقعا
خدا رحمتشون کنه
البته یه سری نقدها یه کتاب وارده. چرا از زبان شهید رییسی؟ چرا غلط نگارشی و چرا اینقدر نصف صفحه خالی؟ 
بگذریم. برای درک عمومی از شهید رییسی خوب بود ولی نمیشه بهش استناد کرد
        

          این که بتوانی نیازهای افرادی رو بشناسی و تامین کنندگان همون نیازها رو هم بشناسی و این دو طرف رو به هم وصل کنی، ماها که مدیریت اطلاعات خوندیم، ادعا میکنیم. اما میبینم یه خانم که مادر هفت تا بچه است، چقدر زیبا و عملیاتی داره این کار رو انجام میده. اصلا چطوری وقت می‌کنه. حواسش به همه چیز بوده. خیلی هنر میخواد این کار. خدا رحمتش کنه 
        

          دقیقا همون چیزی بود که میخواستم. چطوری پول به معنای وسیله مبادله، میتونه تورم رو توجیه کنه. این کتاب به این سوال جواب داد