جلسه که به پایان رسید، به او گفتم: شما نحوه ی شهادت شهید علی وردی را برای آقا تعریف کردید، اگر ممکن هست کلمه به کلمه برای من هم یکبار دیگر بگویید. او لحظه به لحظه ی حادثه را می گفت و من با جمله به جمله اش اشک می ریختم. وقت رفتن در حال خارج شدن از اتاق بود که با نگاهی پر از حسرت رو به او کردم و گفتم:آقای فلانی! برای من هم دعا کنید تا به شهادت برسم...

وقتی اون ها به خیال خودشون سرمستانه در حال تهمت و تحقیر من بودن، یاد رفتار استاد شهیدم، بهشتی در مناظره با احسان طبری افتادم. طبری نماینده حزب توده و شهید بهشتی نماینده حزب جمهوری اسلامی بود. اون توی مناظره به آیه رو اشتباه خوند و استادم درستِ آیه رو نوشت و به اون داد. بحث که تموم شد و از میزگرد بیرون اومدن، به شهید بهشتی رو کرد و گفت: ''چرا این کار رو کردی؟! من اگه جای تو بودم و تو یه جمله از کتاب سرمایۀ مارکس رو اشتباه خونده بودی،میزگرد رو به نفع خودم تموم می کردم. تو می تونستی برگردی بگی: تو که قرآن و از رو بلد نیستی ،بخونی چرا راجع به اسلام حرف می زنی؟! ولی بی سروصدا به من کمک کردی.''استادم در پاسخ به او گفت:''ما که اینجا نیومدیم با هم دعوا کنیم اومدیم راه صحیح و حق و پیدا کنیم!''

به قول حاج قاسم، قهرمان مبارزه با داعش... : «باید به این بلوغ برسیم که دیده نشویم. آن کس که باید ببیند، می بیند.»

کسی که طعم فقر رو با گوشت و پوستش بچشه، توی آینده حامی محروم ها می شه